Παντελεήμων Αργυροκάστρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
|εικόνα = Panteleimon Kotokos.jpg
|λεζάντα =
|από = [[11 Απριλίου]] [[1937]]<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, Ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Παντελεήμων και το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη, 2009, σελ. 84.]</ref>
|έως = [[1 Ιουλίου]] [[1945]]
|προκάτοχος = ;
|διάδοχος = Δαμιανός Κοκονέσσης<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, 2009, σελ. 99.]</ref>
|ημ_γέννησης = [[9 Ιουλίου]] [[1890]]
|τόπος_γέννησης = [[Κορυτσά]], [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] ( νυν [[Αλβανία]] )
Γραμμή 17:
|πρώην_τίτλος =
}}
Ο επίσκοπος<ref name=markou>[http://users.ira.sch.gr/markmarkou/1969/koim1969.htm Κοιμηθέντες Αρχιερείς κατά το 1969]</ref> '''Παντελεήμων Αργυροκάστρου''' ( [[9 Ιουλίου]] [[1890]] - [[24 Μαΐου]] [[1969]] ), κατά κόσμον Χρήστος Κοτόκος, υπήρξε κληρικός,θεολόγος, λόγιος καθώς και μια από τις ηγετικές προσωπικότητες του [[Βόρεια Ήπειρος|βορειοηπειρωτικού]] [[Έλληνες|ελληνισμού]] στην μεταπολεμική περίοδο<ref>Συλλογικό έργο, Βαλκάνια 1913 - 2011, Εκατό χρόνια θύελλες και χίμαιρες, Εκδοτικός οίκος Αδελφών Κυριακίδη, 2012, σελ. 214.</ref>.
== Βιογραφία==
=== Σπουδές και πρώιμη σταδιοδρομία ===
Γεννήθηκε στην [[Κορυτσά]]
Το [[1923]] και το [[1929]] υπέστη διώξεις διότι αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αυτοκέφαλο της [[Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας|Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας]] λόγω του αντικανονικού τρόπου με τον οποίο αυτή κατέστη αυτοκέφαλη<ref name="ΘΗΕ"
Εκτός της [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικής]], ήταν γνώστης της [[Αγγλική γλώσσα|αγγλικής]], της [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικής]], της [[Ρωσική γλώσσα|ρωσικής]], της [[Ιταλική γλώσσα|ιταλικής]], της [[Τουρκική γλώσσα|τουρκικής]], της [[Γαλλική γλώσσα|γαλλικής]] και της [[Αλβανική γλώσσα|αλβανικής γλώσσας]]<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, 2009, σελ 93 - 94].</ref><ref name="ΘΗΕ2"> Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 9ος, σελ. 1145.</ref>.
=== Επίσκοπος Αργυροκάστρου ===
Το [[1937]]<ref name=markou>[http://users.ira.sch.gr/markmarkou/1969/koim1969.htm Κοιμηθέντες Αρχιερείς κατά το 1969]</ref> μετά από συμφωνία μεταξύ της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας και του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικού Πατριαρχείου]] ο Κοτόκος, που μέχρι τότε ήταν θεολόγος<ref name="Παππά">Ευτυχία Παππά, Η Επαρχία Δρυϊνουπόλεως της Β. Ηπείρου κατά τη νεώτερη περίοδο: τουρκοκρατία, 20ος αιώνας, ΑΠΘ, 2009, σελ. 348.</ref>, χειροτονήθηκε αρχικά ιερέας και κατόπιν μητροπολίτης [[Αργυρόκαστρο|Αργυροκάστρου]]<ref>[http://www.orthodoxalbania.org/Greek/History/History5.1.htm Ιστορική Πνευματική Παράδοση: από το 1937 έως σήμερα]</ref>, θέση που διατήρησε μέχρι και την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την περιοχή, μετά τον [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|Ελληνοϊταλικό πόλεμο]] και την [[γερμανική εισβολή στην Ελλάδα]] (Απρίλιος 1941) όταν και αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το Αργυρόκαστρο μαζί με τα ελληνικά στρατεύματα.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, χαρακτηρίστηκε για τις ενέργειές του ενάντια στη διείσδυση της [[Ουνία|Ουνίας]] στην [[Αλβανία]] τον Αύγουστο του [[1939]]<ref name="Παππά2">Ευτυχία Παππά, 2009, σελ. 349.</ref>, για την προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού της [[Βόρεια Ήπειρος|ελληνικής μειονότητας]]<ref name="ΘΗΕ">θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 9ος, σελ 1144.</ref> καθώς και για την τάση του να εμποδίζει τους μικτούς γάμους μεταξύ [[Ορθοδοξία|ορθοδόξων]] και [[Μουσουλμανισμός|μουσουλμάνων]]<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, 2009, σελ. 86].</ref>. Παράλληλα, προσπάθησε να διασφαλίσει τη σημαντικής έκτασης εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία της επισκοπής του, ανανέωσε τα χρησιμοποιούμενα εκκλησιαστικά βιβλία, ίδρυσε νέους ναούς, μετέφρασε διάφορα έργα εκκλησιαστικών συγγραφέων στα [[Αλβανική γλώσσα|αλβανικά]], συγκέντρωσε διάφορα χειρόγραφα και κειμήλια με σκοπό τη δημιουργία εκκλησιαστικού μουσείου και ίδρυσε γυναικείο ορθόδοξο σύνδεσμο<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, 2009, σελ. 86 - 87
Για τη δράση του υπέρ της ελληνικής μειονότητας, ο Παντελεήμων χαρακτηρίστηκε ήδη εκείνη την περίοδο ως άνθρωπος της ελληνικής προπαγάνδας, με αποτέλεσμα να τεθεί από τις αλβανικές αρχές υπό παρακολούθηση<ref name="Παππά2">Ευτυχία Παππά, 2009, σελ 349.</ref>.
=== Στην Ελλάδα ===
Κατά τη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε σε κατασκοπευτικές οργανώσεις της [[Εθνική Αντίσταση|Εθνικής Αντίστασης]]<ref name="ΘΗΕ2"
http://books.google.com/books?ei=A0IDTfTXO8vKswbR493uCQ&ct=result&hl=el&id=yJe2AAAAIAAJ&dq=%22Einzug+in+Athen+von+einer+rund%22&q=%22November+1945+bei+seinem+Einzug+in+Athen+von+einer+rund+150000-k%C3%B6pfigen+Volksmenge+-+die+gr%C3%B6%C3%9Fte+Massendemonstration%2C+die+Griechenland+jemals+gesehen+hatte+-+in+Begeisterungsst%C3%BCrmen+als+Held+gefeiert.+Er+und+sein+ebenfalls+geflohener+%22#search_anchor |quote=}}</ref><ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=48001&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARzASNASRASUASEASZASZASJ&CropPDF=0 Εφημερίδα «Εμπρός», 20 Νοεμβρίου 1945, σελ. 1
Το [[1946]], ο Παντελεήμων έλαβε μέρος στο Διεθνές Συνέδριο Ειρήνης στο [[Παρίσι]] και το [[1947]] στη Γενική Συνέλευση του [[Ο.Η.Ε.]] ως βοηθητικό μέλος της ελληνικής αποστολής<ref name="ΘΗΕ2"
Από το [[1954]] μέχρι και το θάνατό του, διετέλεσε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Εστίας Θεολόγων της Χάλκης<ref>[http://www.estiahalkis.org/index.php/estia/organotiki-domi?start=10 Ἑστία Θεολόγων Χάλκης: Οργανωτική δομή.]</ref>. Ήταν επίσης μέλος του [[Φιλολογικός σύλλογος Παρνασσός|φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός»]], της [[Ελληνική Αρχαιολογική Εταιρεία|Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας]] και του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών<ref name="ΘΗΕ2"
Διάφορες μελέτες του επί θρησκευτικών και ιστορικών θεμάτων δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες<ref name="ΘΗΕ2"
=== Θάνατος ===
Ο Παντελεήμων απεβίωσε στις [[24 Μαΐου]] του [[1969]] στην [[Αθήνα]]<ref name=markou/>. Η κηδεία του έγινε δύο ημέρες μετά παρουσία πλήθους κόσμου και επισήμων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν ο [[Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων|υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων]], [[Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου]], εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών [[Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α´|Ιερώνυμος Α']] κ.ά.
Μάλιστα, αποδόθηκαν τιμές από στρατιωτικό άγημα και από στρατιωτική μπάντα<ref name="makedonia"
== Δωρεές και ευεργεσίες ==
Ο Παντελεήμων, στις [[27 Φεβρουαρίου]] [[1968]], μέσω της ιδιόγραφης διαθήκης του, δώρισε την προσωπική του βιβλιοθήκη στην [[Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών]]<ref name="teipir">[http://hellas.teipir.gr/Thesis/Hpeir-Melet/GREEK/biblio_gr.htm Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ]</ref>. Κατ' αυτόν τον τρόπο ανακηρύχτηκε δωρητής και ευεργέτης της ΕΗΜ<ref>[http://www.ehm.gr/ehm_donors.php Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών: Δωρητές και ευεργέτες
==Παραπομπές==
|