|
:''' το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (Ε.Τ.Μ.ΕΛ.ΕΠ.) αναφέρει''' :
Στη διάρκεια της επανάστασης συµµετείχε µε το σώµα του ως υπαρχηγός των όπλων της περιοχής Λιοδώρας (και µετά το θάνατο του αδελφού του στις 22 Ιουνίου 1821 ως αρχηγός) σε σειρά µαχών και ανήλθε στη κορυφή της
στρατιωτικής ιεραρχίας παίρνοντας το βαθµό του χιλίαρχου (Ιούλιος 1822) και του στρατηγού τον επόµενο χρόνο (1823). Πολέµησε στα µέτωπα της Αρκαδίας, της Ηλείας της Πατρας, της Κορινθίας και του Άργους και συγκεκριµένα:
• 12-13/5/1821 στις νικηφόρες για τα ελληνικά όπλα συγκρούσεις στο
Βαλτέτσι της Μαντινείας, µαζί τον Γιωργάκη Πλαπούτα και µε τα
σώµατα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Κυριακούλη Μαυροµιχάλη, Ηλία
Μαυροµιχάλη, Ιωάννη Μαυροµιχάλη, Παναγιώτη Γιατράκου και άλλων
οπλαρχηγών.
• 24/5/1821 στη νικηφόρα µάχη στον Άγιο Βλάσιο Τριπόλεως µαζί τον
Γιωργάλη Πλαπούτα, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, και άλλων
οπλαρχηγών εναντίον των δυνάµεων του κεχαγιά του Χουρσίτ Πασά,
Μουσταφάµπεη.
• 24/6/1821 στην αµφίρροπη µάχη έξω από το χωριό Λάλα της Ηλείας,
µαζι µε τα σώµατα του Ανδρέα Μεταξά και του Κωνσταντίνου Μεταξά,
εναντίον του Γιουσούφ Σελίµ Πασά.
• στις επιχειρήσεις της πολιορκίας της Τριπολιτσάς µέχρι την άλωση
της πόλης (23 Σεπτεµβρίου 1821) και αναλαµβάνει τη ασφαλή
µεταφορά της αλβανικής φρουράς µέχρι τη Βοστίτσα.
• 26/2/1822 στη νικηφόρα µάχη της Χαλανδριτσας της επαρχίας
Πατρών µαζί µε τα σώµατα του Ιωάννη Κολοκοτρώνη και των
Πετµεζάδων, εναντίον των δυνάµεων του Γιουσούφ Σελίµ Πασά.
• 2/3/1822 στη νικηφόρα µάχη έξω από το Γηροκοµείο των Πατρών
µαζί µε τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη
• 9/3/1822 στη δεύτερη νικηφόρα µάχη έξω από το Γηροκοµείο των
Πατρών µαζί µε τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη, Κανέλλο Δεληγιάννη,
Ανδρέα Λόντο και Ανδρέα Ζαϊµη, εναντίον των δυνάµεων του
Γιουσούφ Σελίµ Πασά.
• στις επιχειρήσεις εναντίον της στρατιάς του Δράµαλη (Αύγουστος
1822) και µετα την καταστροφή του τελευταίου αναλαµβάνει
φρούραρχος Ναυπλίου.
Το Σεπτέµβριο 1833 δικάστηκε µαζί οµάδα στελεχών του "καποδιστριακού" κόµµατος για συνωµοσία εναντίον του νέου βασιλιά και µαζί µε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και καταδικάστηκε σε θάνατο (25 Μαϊου 1834).
Ωστόσο, µε εντολή του Οθωνα η ποινή του µετατράπηκε διαδοχικά σε ισόβια, σε 20 χρόνια και στη συνέχεια του δόθηκε χάρη την ηµέρα της ενηλικίωσης του Βασιλιά και αποφυλακίστηκε (29 Μαϊου 1835). Το επόµενο διάστηµα
συµµετείχε στην Εθνοσυνέλευση του 1844, έγινε βασιλικός υπασπιστής, βουλευτής (1844-1847), γερουσιαστής (1847-1862) και του δόθηκε ο βαθµός του αντιστράτηγου (1861). Πέθανε σε ηλικία 78 χρονών στο πύργο του, στη
γενέτειρά του Παλούµπα. Από το γάµο του απέκτησε έξι κόρες και ένα γιο. Ο Δηµητράκης Πλαπούτας ήταν ένας παραδοσιακός προεπαναστατικός ένοπλος ο οποίος ήρθε σε επαφή µε την ελληνική εθνική ιδέα στη Ζάκυνθο και
εντάχθηκε δραστήρια στη Φιλική Εταιρεία. Πολέµησε µε συνέπεια και θάρρος στις συγκρούσεις της επαναστατικής περιόδου, προσπάθησε να διατηρηθεί όσο µπορούσε έξω από τις εµφύλιες συγκρούσεις. και συνέδραµε τα µέγιστα στο
ιστορικό εγχείρηµα που οδήγησε στη συγκρότηση ελεύθερου ελληνικού κράτους.
Το Φεβρουάριο του 1837, οι νιόπαντροι βασιλείς, Όθωνας και Αμαλία, έφτασαν στην Αθήνα, όπου έγιναν δεχτοί με λαμπρές τιμές. Μπορεί η βασιλεία τους να είχε άσχημο τέλος, αλλά αρχικά ο κόσμος διακατεχόταν από θετικά συναισθήματα. Τους καλωσόρισαν ακόμα και θρυλικοί αγωνιστές, που μερικά χρόνια αργότερα θα αγωνίζονταν εναντίον τους. Χαρακτηριστικό ήταν ότι ο Μακρυγιάννης, που ηγήθηκε της Επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου, χάρισε στον Όθωνα ένα ζευγάρι τσαρούχια, για να ολοκληρώσει την παραδοσιακή ελληνική φορεσιά του.Για να γιορτάσουν το γάμο τους, οι βασιλείς διοργάνωσαν μία χοροεσπερίδα και κάλεσαν όλη την αφρόκρεμα των Αθηνών. Φυσικά δεν μπορούσε να λείπει ο γερός του Μοριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και το πρωτοπαλίκαρο του, ο Μήτρος Πλαπούτας. Όχι μόνο παρευρέθηκαν στη γιορτή, αλλά πρωτοστάτησαν και στο χορό. Ο αγέρωχος Πλαπούτας είχε τη φήμη του εξαιρετικού χορευτή και δεν έχανε ποτέ ευκαιρία να σύρει το χορό. Είχε μάλιστα το συνήθειο να πετάει ψηλά τα τσαρούχια του, φιγούρα που πάντα προκαλούσε το θαυμασμό των θεατών. Όταν λοιπόν ακούστηκε η μουσική για το τσάμικο, ο Πλαπούτας έτρεξε να μπει στον κύκλο, έτοιμος να αρχίσει τις φιγούρες.Η αίθουσα φωτιζόταν από πολυελαίους και ο Κολοκοτρώνης, που γνώριζε τον ενθουσιασμό του φίλου του, έκρινε σκόπιμο να τον προειδοποιήσει: «Το νου σου, Μήτσο, σιγά τον πολυέλαιο!» Και όπως πολλές ρήσεις του Γέρου, έτσι έμεινε και αυτή στην καθημερινότητα αν και με το καιρό άλλαξε το νόημα.
| 