Επανάσταση του Φεβρουαρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Https://uploadcommons.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e0wiki/File:Georgy Lvov, 1906 drawing bw.png|200pxjpg|μικρογραφία|δεξιά|Πρίγκιπας Γκεόργκι Λβοβ, πρώτος πρωθυπουργός της Προσωρινής Κυβέρνησης]]▼

[[Αρχείο:Https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/File-Nikolay ('Karlo') Chkheidze (1864-1926), Georgian Menshevik politician (small).jpg|μικρογραφία|δεξιά|Νικολάι Τσχέιτζε, πρώτος Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Σοβιέτ της Πετρούπολης]]▼

Το άμεσο αποτέλεσμα της Επανάστασης του Φεβρουαρίου ήταν ένα γενικό κλίμα αγαλλίασης και ενθουσιασμού στην Πετρούπολή.<ref>Malone 2004, p. 92.</ref> Στις 16 Μαρτίου (3 Μαρτίου), ανακοινώθηκε η προσωρινή κυβέρνηση. Η κεντρο-αριστερά εκπροσωπήθηκε ικανοποιητικά, και στην κυβέρνηση αρχικά προήδρευε ένας φιλελεύθερος αριστοκράτης, ο Πρίγκιπας Γκεόργκι Γιεβγιένεβιτς Λβοβ, ένας άνθρωπος χωρίς δεσμούς με οποιοδήποτε επίσημο κόμμα. Οι σοσιαλιστές είχαν σχηματίσει το δικό τους αντίπαλο όργανο, το Σοβιέτ της Πετρούπολης (ή συμβούλιο εργατών) τέσσερις ημέρες νωρίτερα. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης και η Προσωρινή Κυβέρνηση μοιράστηκαν την δυαδική εξουσία στην Ρωσία. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης είχε την πιο ισχυρή συνηγορία για την εξουσία καθώς έλεγχε τους εργάτες και τους στρατιώτες, αλλά δεν ήθελε να συμμετάσχει στην διακυβέρνηση και την γραφειοκρατία. Από την άλλη πλευρά, η Προσωρινή Κυβέρνηση εφθάρη μη έχοντας απόλυτο έλεγχο σε όλες τις πλευρές της κυβέρνησης, και έκανε πολλές προσπάθειες να πείσει το Σοβιέτ της Πετρούπολης να ενταχθεί στην προσωρινή Κυβέρνηση.▼

Μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου, η Προσωρινή Κυβέρνηση, η οποία αντικατέστησε τον Τσάρο, συνεργάστηκε απρόθυμα με το Σοβιέτ της Πετρούπολης. Η ρύθμιση αυτή έγινε γνωστή σαν η “Δυαδική Αρχή” ή “Δυαδική Εξουσία”. Ωστόσο, η de facto υπεροχή του Σοβιέτ της Πετρούπολης ήταν βέβαιη από τις 14 Μαρτίου (1 Μαρτίου) (πριν από την δημιουργία της ίδιας της Προσωρινής Κυβέρνησης), όταν το Σοβιέτ της Πετρούπολης εξέδωσε το Διάταγμα Νο 1:▼