Τα αρχαία χρόνια ο Τάνος κατέβαζε ορμητικά τα νερά του από τη δασοσκεπασμένη περιοχή της μεγάλης ορεινής διαδρομής του. Στα νεότερα όμως χρόνια, με την καταστροφή των δασών,λιγόστεψαν τα νερά του και έγινε χείμαρρος, ο οποίος το καλοκαίρι είναι εντελώς ξερός,ενώ τον χειμώνα γίνεται απειλητικός προκαλώντας, κάποιες φορές, καταστροφές. Από τις πλημμύρες στις 9 Νοεμβρίου του 1911 παρασύρθηκε η γέφυρα των [[Κάτω Δολιανών|Κάτω Δολιανά Αρκαδίας|Κάτω Δολιανών]], ενώ στις 4 Δεκεμβρίου του 1921 τα πολλά νερά του κατέστρεψαν αρκετά σπίτια του Παραλίου Άστρους αλλά και τον Δεκέμβριο του 1967 καταστράφηκαν σπίτια,δρόμοι και δέντρα. Ο πρώτος που προσδιόρισε με τοπογραφική σαφήνεια την ταυτότητα του ποταμού ήταν ο Γάλλος γεωγράφος Μπομπλάζ, όταν πέρασε από την Κυνουρία το 1829. Αυτός επιβεβαίωσε τη μαρτυρία του Λήκ, πως σε παλιότερα χρόνια ο Τάνος σχημάτιζε Δέλτα στο Θυρεατικό κάμπο και έχυνε στη θάλασσα τα νερά του νότια στη θέση Πόρτες αλλά και εκεί που εκβάλει σήμερα κοντά στο Παλιόχανο. Οι πρώτες πηγές του ποταμού είναι στα πρόβουνα της βόρειας πλευράς του Πάρνωνα (Μαλεβού). Προχωρά βορειοδυτικά, όπου θα συγκεντρώσει όλα τα νερά της περιοχής του Αγίου Πέτρου και θα ονομαστεί Αγιοπετρίτικο ποτάμι, ενώ στην περιοχή της Ωριάς θα μετονομαστεί σε Ραγκαβά. Δύο μεγάλα ρέματα που κατεβαίνουν από τα Καστριτοχώρια, του Σημάδη και του Σεούλου, θα δυναμώσουν τη ροή του κατά τους χειμερινούς μήνες. Όταν φτάσει στην Περδικόβρυση αφήνει στα δεξιά του το μοναστήρι του Προδρόμου και εμπλουτίζεται με νερά από τους χείμαρρους που κατεβαίνουν από τις δύο όχθες. Στην περιοχή του Στόλου θα σμίξουν τα νερά τους στην κοίτη του, ο Ξεριάς που ξεκινάει από την περιοχή του Παρθενίου, ο χείμαρρος της Γαλτενάς (Αετοχώρι) εκείνος του Στόλου. Εδώ θα εγκαταλείψει την ορεινή του διαδρομή και θα μπει στην πεδινή περιοχή των Κάτω Δολιανών, όπου η κοίτη του πλαταίνει, ακολουθεί ανατολική κατεύθυνση και εκβάλλει βόρεια από το Παράλιο Άστρος στον Θυρεατικό κόλπο.
