Κρατική Δούμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Antonis flu (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Antonis flu (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 22:
[[Αρχείο:Members of State Duma of Russian Empire.jpg|μικρογραφία|δεξιά|Μέλη της Κρατικής Δούμας]]
Η πρώτη Δούμα έκανε έναρξη στις 27 Απριλίου, με περίπου 500 βουλευτές· τα περισσότερο ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα, όπως το [[Κόμμα των Σοσιαλεπαναστατών | Σοσιαλ-Επαναστατικό Κόμμα]] είχαν μποϋκοτάρει τις εκλογές, αφήνοντας τους μετριοπαθείς [[Συνταγματικούς Δημοκράτες]] (Καντέτ) με τους περισσότερους βουλευτές (περίπου 180). Δεύτερη ήρθε η συμμαχία των ελαφρώς περισσότερο ριζοσπαστών αριστερών, των [[Τρουντοβίκων]] (Εργατικών) με περίπου 100 βουλευτές. Στα δεξιά και των δύο ήταν ένας αριθμός μικρότερων κομμάτων, περιλαμβανομένων των [[Οκτωβριστών]]. Μαζί, είχαν περίπου 45 βουλευτές. Άλλοι βουλευτές, κυρίως από ομάδες αγροτών, ήταν ανεξάρτητοι.<ref name=1Δούμα/>
 
Τα εγκαίνια της Δούμας έγιναν τον επόμενο χρόνο κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες με τον ίδιο τον Τσάρο να μη θέλει [αρχικά] να παραβρεθεί και ο οποίος κατά τη διάρκεια της ομιλίας {{πηγή}} του μίλησε για "ελευθερία" κάτω από έλεγχο όμως, για να διασφαλίζεται η σωστή λειτουργία του κράτους, με χιλιάδες στρατιώτες σε επιφυλακή προς αποφυγή εξέγερσης, ενώ το πρώτο θέμα που έθεσε η Δούμα ήταν η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.
 
Η Δούμα λειτούργησε μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου 1906, με λίγη επιτυχία. Ο Τσάρος και ο πιστός του Πρωθυπουργός [[Ιβάν Γκορεμίκιν]] ήταν πρόθυμοι να την κρατήσουν υπό έλεγχο, και απρόθυμοι να μοιραστούν την εξουσία· η Δούμα, από την άλλη πλευρά, ήθελε συνέχιση της μεταρρύθμισης, περιλαμβανομένης της εκλογικής μεταρρύθμισης, και, πιο έντονα, την αγροτική μεταρρύθμιση.<ref name=1Δούμα/> Ο [[Σεργκέι Μουρόμτσεφ]], καθηγητής της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, εξελέγη Πρόεδρος.<ref>Abraham Ascher, "P.A. Stolypin: The Search for Stability in Late Imperial Russia", Stanford, 2001, p. 102</ref> Ο [[Λεβ Ουρούσοφ]] εκφώνησε μια περίφημη ομιλία.<ref>{{cite book