|
== Η Προσωρινή Κυβέρνηση και το Σοβιέτ της Πετρούπολης μοιράζονται την εξουσία==
[[Αρχείο:Https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Georgy Lvov, 1906 drawing bw.jpgpng|μικρογραφία|δεξιά|Πρίγκιπας Γκεόργκι Λβοβ, πρώτος πρωθυπουργός της Προσωρινής Κυβέρνησης]]
[[Αρχείο:File-Nikolay ('Karlo') Chkheidze (1864-1926), Georgian Menshevik politician (small).jpg|μικρογραφία|δεξιά|Νικολάι Τσχέιτζε, πρώτος Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Σοβιέτ της Πετρούπολης]]
Το άμεσο αποτέλεσμα της Επανάστασης του Φεβρουαρίου ήταν ένα γενικό κλίμα αγαλλίασης και ενθουσιασμού στην Πετρούπολή.<ref>Malone 2004, p. 92.</ref> Στις 16 Μαρτίου (3 Μαρτίου), ανακοινώθηκε η προσωρινή[[Προσωρινή κυβέρνησηΚυβέρνηση]]. Η κεντρο-αριστερά εκπροσωπήθηκε ικανοποιητικά, και στην κυβέρνηση αρχικά προήδρευε ένας φιλελεύθερος αριστοκράτης, ο Πρίγκιπας [[Γκεόργκι Γιεβγιένεβιτς Λβοβ]], ένας άνθρωπος χωρίς δεσμούς με οποιοδήποτε επίσημο κόμμα.<ref>Service 2005, p. 34.</ref> Οι σοσιαλιστές είχαν σχηματίσει το δικό τους αντίπαλο όργανο, το [[Σοβιέτ της Πετρούπολης]] (ή συμβούλιο εργατών) τέσσερις ημέρες νωρίτερα. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης και η Προσωρινή Κυβέρνηση μοιράστηκαν την δυαδική εξουσία στην Ρωσία. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης είχε την πιο ισχυρή συνηγορία για την εξουσία καθώς έλεγχε τους εργάτες και τους στρατιώτες, αλλά δεν ήθελε να συμμετάσχει στην διακυβέρνηση και την γραφειοκρατία. Από την άλλη πλευρά, η Προσωρινή Κυβέρνηση εφθάρη μη έχοντας απόλυτο έλεγχο σε όλες τις πλευρές της κυβέρνησης, και έκανε πολλές προσπάθειες να πείσει το Σοβιέτ της Πετρούπολης να ενταχθεί στην προσωρινή Κυβέρνηση.
Μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου, η Προσωρινή Κυβέρνηση, η οποία αντικατέστησε τον Τσάρο, συνεργάστηκε απρόθυμα με το Σοβιέτ της Πετρούπολης. Η ρύθμιση αυτή έγινε γνωστή σαν η “Δυαδική Αρχή” ή “Δυαδική Εξουσία”. Ωστόσο, η de facto υπεροχή του Σοβιέτ της Πετρούπολης ήταν βέβαιη από τις 14 Μαρτίου (1 Μαρτίου) (πριν από την δημιουργία της ίδιας της Προσωρινής Κυβέρνησης), όταν το Σοβιέτ της Πετρούπολης εξέδωσε το Διάταγμα Νο 1:
"''Οι εντολές της Στρατιωτικής Επιτροπής της Κρατικής Δούμας (μέρος του οργανισμού που έγινε η Προσωρινή Κυβέρνηση) θα εκτελούνται μόνο στις περιπτώσεις που δεν συγκρούονται με τις εντολές και το ψήφισμα του Σοβιέτ των Εργατών και Στρατιωτών Βουλευτών''".
-Άρθρο 4 του Διατάγματος Νο 1, 1 Μαρτίου 1917.12 ▼
Το Διάταγμα Νο 1 διασφάλιζε έτσι ότι η Δυαδική Εξουσία αναπτύχθηκε με τους όρους των Σοβιέτ. Καθώς η Προσωρινή Κυβέρνηση δεν ήταν ένα εκλεγμένο από τον λαό όργανο (έχοντας αυτό-ανακηρυχθεί από μέλη της επιτροπής της παλιάς Δούμας), δεν είχε την πολιτική νομιμοποίηση να αμφισβητήσει αυτή τη ρύθμιση και αντ’ αυτού κανόνισε οι εκλογές να γίνουν αργότερα. ▼▲ -Άρθρο 4 του Διατάγματος Νο 1, 1 Μαρτίου 1917. 12<ref name=Ροντζιάνκο/>
Ο Βλαδίμηρος Λένιν, εξόριστος στην ουδέτερη Ελβετία, έφτασε στην Πετρούπολη από την Ζυρίχη στις 3 Απριλίου. Αμέσως άρχισε να υπονομεύει την προσωρινή κυβέρνηση, εκδίδοντας τις Θέσεις του Απρίλη τον επόμενο μήνα. Οι θέσεις αυτές ήταν υπέρ της “επαναστατικής ηττοπάθειας”, σε αντιδιαστολή με τον “ιμπεριαλιστικό πόλεμο” (του οποίου η “σχέση με το Κεφάλαιο” πρέπει να εξηγείται στις μάζες) και τους “σοσιαλ-σωβινιστές” (όπως ο Γκεόργκι Πλεχάνοφ, ο παππούς του Ρώσικου σοσιαλισμού), ο οποίος υποστήριζε τον πόλεμο. Ο Λένιν επίσης προσπάθησε να πάρει τον έλεγχο του κινήματος των Μπολσεβίκων και ξεσήκωσε το προλεταριάτο κατά της κυβέρνησης με απλά αλλά ουσιαστικά συνθήματα όπως “Ειρήνη, ψωμί και γη”, “Τέλος του πολέμου χωρίς προσαρτήσεις ή αποζημιώσεις”, “Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ” και “Όλη η γη σε εκείνους που την καλλιεργούν”. ▼▲ Το Διάταγμα Νο 1 διασφάλιζε έτσι ότι η Δυαδική Εξουσία αναπτύχθηκε με τους όρους των Σοβιέτ. Καθώς η Προσωρινή Κυβέρνηση δεν ήταν ένα εκλεγμένο από τον λαό όργανο (έχοντας αυτό-ανακηρυχθεί από μέλη της επιτροπής της παλιάς Δούμας), δεν είχε την πολιτική νομιμοποίηση να αμφισβητήσει αυτή τη ρύθμιση και αντ’ αυτού κανόνισε οι εκλογές να γίνουν αργότερα. <ref>Service 2005, p. 57.</ref>
Σκηνή από τις Ημέρες του Ιούλη. Ο στρατός μόλις έχει ανοίξει πυρ κατά των διαδηλωτών. ▼▲ Ο [[Βλαδίμηρος Λένιν ]], εξόριστος στην ουδέτερη Ελβετία, έφτασε στην Πετρούπολη από την Ζυρίχη στις 3 Απριλίου. Αμέσως άρχισε να υπονομεύει την προσωρινή κυβέρνηση, εκδίδοντας τις [https://www.marxists.org/ellinika/archive/lenin/works/1917/04/04/april.htm/ Θέσεις του Απρίλη ] τον επόμενο μήνα. Οι θέσεις αυτές ήταν υπέρ της “επαναστατικής ηττοπάθειας”, σε αντιδιαστολή με τον “ιμπεριαλιστικό πόλεμο” (του οποίου η “σχέση με το Κεφάλαιο” πρέπει να εξηγείται στις μάζες) και τους “σοσιαλ-σωβινιστές” (όπως ο [[Γκεόργκι Πλεχάνοφ ]], ο παππούς του Ρώσικου σοσιαλισμού), ο οποίος υποστήριζε τον πόλεμο. Ο Λένιν επίσης προσπάθησε να πάρει τον έλεγχο του κινήματος των Μπολσεβίκων και ξεσήκωσε το προλεταριάτο κατά της κυβέρνησης με απλά αλλά ουσιαστικά συνθήματα όπως “Ειρήνη, ψωμί και γη”, “Τέλος του πολέμου χωρίς προσαρτήσεις ή αποζημιώσεις”, “Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ” και “Όλη η γη σε εκείνους που την καλλιεργούν”.
Αρχικά, ούτε ο Λένιν ούτε οι ιδέες του είχαν ευρεία υποστήριξη, ακόμη και μέσα στους Μπολσεβίκους. Σε αυτό που έγινε γνωστό σαν οι Ημέρες του Ιούλη, σχεδόν μισό εκατομμύριο βγήκαν στους δρόμους της Πετρούπολης σε ένδειξη διαμαρτυρίας, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτών και ναυτών. ο Λένιν αποδείχθηκε ανίκανος να τους κατευθύνει σε ένα οργανωμένο πραξικόπημα. Οι διαδηλωτές, χωρίς ηγεσία, διαλύθηκαν και η κυβέρνηση επέζησε. Η Προσωρινή Κυβέρνηση, εν τούτοις, το είδε σαν πραξικόπημα των Μπολσεβίκων και εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για εξέχοντες Μπολσεβίκους. Ο Λένιν κατέφυγε στην Φινλανδία και τα άλλα μέλη του κόμματος των Μπολσεβίκων συνελήφθησαν. Ο Λβοβ αντικαταστάθηκε από τον Σοσιαλ-Επαναστάτη υπουργό Αλέξανδρο Κερένσκι, ως επικεφαλή της κυβέρνησης. ▼
Ο Κερένσκι κήρυξε την ελευθερία του λόγου, έληξε η θανατική ποινή, απελευθερώθηκαν χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι και έδωσε τον καλύτερο εαυτό του να διατηρήσει την Ρωσική συμμετοχή στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν σχέση με τον πόλεμο. υπήρξαν κάποιες πολύ βαρειές στρατιωτικές απώλειες που υφίσταντο στο μέτωπο. δυσαρεστημένοι στρατιώτες λιποτακτούσαν σε μεγαλύτερους αριθμούς απ’ ό,τι πριν. οι άλλες πολιτικές ομάδες έκαναν ό,τι μπορούσαν να τον υπονομεύσουν. υπήρχε ένα ισχυρό κίνημα υπέρ του να σταματήσει η εμπλοκή της Ρωσίας στον πόλεμο, ο οποίος φαινόταν να εξαντλεί την χώρα, και πολλοί που αρχικά την είχαν στηρίξει τώρα ήθελαν έξοδο. υπήρχε μεγάλη έλλειψη τροφίμων και προμηθειών, η οποία ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί σε συνθήκες πολέμου. Όλα αυτά είχαν επισημανθεί από τους στρατιώτες, τους εργάτες των αστικών κέντρων και τους αγρότες, που έλεγαν ότι λίγα είχαν επιτευχθεί από την Φεβρουαριανή Επανάσταση. Ο Κερένσκι αναμενόταν να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του για την απασχόληση, την γη, και τα τρόφιμα σχεδόν ακαριαία, και είχε αποτύχει να το κάνει. ▼▲[[Αρχείο:19170704 Riot on Nevsky prosp Petrograd.jpg|μικρογραφία|αριστερά|Σκηνή από τις Ημέρες του Ιούλη. Ο στρατός μόλις έχει ανοίξει πυρ κατά των διαδηλωτών .]]
Ένα άλλο ζήτημα για τον Κερένσκι, το πραξικόπημα του Κορνίλοφ, προέκυψε όταν ο Αρχιστράτηγος του στρατού, Στρατηγός Λαβρ Κορνίλοφ, διέταξε μια στρατιά υπό τον Αλέξανδρο Κρίμοβ να βαδίσει κατά της Πετρούπολης με την σύμφωνη γνώμη του Κερένσκι. Αν και οι λεπτομέρειες παραμένουν ελλιπείς, ο Κερένσκι φάνηκε να τρομοκρατείται από την πιθανότητα ενός πραξικοπήματος και η διαταγή ανακλήθηκε (ο ιστορικός Ρίτσαρντ Πάιπς είναι εντελώς ανυποχώρητος ότι το όλο επεισόδιο κατασκευάστηκε από τον ίδιο τον Κερένσκι). Στις 27 Αυγούστου, νιώθοντας προδομένος από την κυβέρνηση Κερένσκι, που είχε προηγουμένως συμφωνήσει με τις απόψεις του σχετικά με το πώς να αποκαταστήσει την τάξη στην Ρωσία, ο Κορνίλοφ προωθήθηκε προς την Πετρούπολη. Με λίγα στρατεύματα να του περισσεύουν στο μέτωπο, ο Κερένσκι αναγκάστηκε να στραφεί στο Σοβιέτ της Πετρούπολης για βοήθεια. Μπολσεβίκοι, Μενσεβίκοι και Σοσιαλ-Επαναστάτες αντιμετώπισαν τον στρατό και τον έπεισαν να αποσυρθεί. Η ζημιά, όμως, είχε ήδη γίνει. Οι Δεξιοί αισθάνθηκαν προδομένοι, και η αριστερά αναδυόταν. Η πίεση από τους Συμμάχους να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά των Γερμανών έβαλε την κυβέρνηση σε αυξανόμενη πίεση. Η σύγκρουση μέσα στη “διαρχία” έγινε φανερή, και, τελικά, το καθεστώς και η δυαδική εξουσία που σχηματίστηκε ανάμεσα στο Σοβιέτ της Πετρούπολης και την Προσωρινή Κυβέρνηση με την υπόθαλψη της Φεβρουαριανής Επανάστασης, αντικαταστάθηκε στην Οκτωβριανή Επανάσταση. ▼▲ Αρχικά, ούτε ο Λένιν ούτε οι ιδέες του είχαν ευρεία υποστήριξη, ακόμη και μέσα στους Μπολσεβίκους. <ref>Beckett 2007, p. 527.</ref> Σε αυτό που έγινε γνωστό σαν οι [[Ημέρες του Ιούλη ]], σχεδόν μισό εκατομμύριο βγήκαν στους δρόμους της Πετρούπολης σε ένδειξη διαμαρτυρίας, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτών και ναυτών .· ο Λένιν αποδείχθηκε ανίκανος να τους κατευθύνει σε ένα οργανωμένο πραξικόπημα. Οι διαδηλωτές, χωρίς ηγεσία, διαλύθηκαν και η κυβέρνηση επέζησε. Η [[Προσωρινή Κυβέρνηση ]], εν τούτοις, το είδε σαν πραξικόπημα των Μπολσεβίκων και εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για εξέχοντες Μπολσεβίκους. Ο Λένιν κατέφυγε στην Φινλανδία και τα άλλα μέλη του κόμματος των Μπολσεβίκων συνελήφθησαν. <ref>Fitzpatrick 2008, p. 58.</ref> Ο Λβοβ αντικαταστάθηκε από τον Σοσιαλ-Επαναστάτη υπουργό [[Αλέξανδρος Κερένσκι | Αλέξανδρο Κερένσκι ]], ως επικεφαλή της κυβέρνησης.
▲ Ο Κερένσκι κήρυξε την ελευθερία του λόγου, έληξε ητην θανατική ποινή, απελευθερώθηκαναπελευθέρωσε χιλιάδες πολιτικοίπολιτικούς κρατούμενοικρατούμενους και έδωσε τον καλύτερο εαυτό του να διατηρήσει την Ρωσική συμμετοχή στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν σχέση με τον πόλεμο .· υπήρξαν κάποιες πολύ βαρειές στρατιωτικές απώλειες που υφίσταντο στο μέτωπο .· δυσαρεστημένοι στρατιώτες λιποτακτούσαν σε μεγαλύτερους αριθμούς απ’ ό,τι πριν .· οι άλλες πολιτικές ομάδες έκαναν ό,τι μπορούσαν να τον υπονομεύσουν .· υπήρχε ένα ισχυρό κίνημα υπέρ του να σταματήσει η εμπλοκή της Ρωσίας στον πόλεμο, ο οποίος φαινόταν να εξαντλεί την χώρα, και πολλοί που αρχικά την είχαν στηρίξει τώρα ήθελαν έξοδο .· υπήρχε μεγάλη έλλειψη τροφίμων και προμηθειών, η οποία ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί σε συνθήκες πολέμου. Όλα αυτά είχαν επισημανθεί από τους στρατιώτες, τους εργάτες των αστικών κέντρων και τους αγρότες, που έλεγαν ότι λίγα είχαν επιτευχθεί από την Φεβρουαριανή Επανάσταση. Ο Κερένσκι αναμενόταν να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του για την απασχόληση, την γη, και τα τρόφιμα σχεδόν ακαριαία, και είχε αποτύχει να το κάνει.
▲ Ένα άλλο ζήτημα για τον Κερένσκι, το πραξικόπημα του Κορνίλοφ, προέκυψε όταν ο Αρχιστράτηγος του στρατού, Στρατηγός Λαβρ Κορνίλοφ, διέταξε μια στρατιά υπό τον Αλέξανδρο Κρίμοβ να βαδίσει κατά της Πετρούπολης με την σύμφωνη γνώμη του Κερένσκι. <ref>Beckett 2007, p. 526.</ref> Αν και οι λεπτομέρειες παραμένουν ελλιπείς, ο Κερένσκι φάνηκε να τρομοκρατείται από την πιθανότητα ενός πραξικοπήματος και η διαταγή ανακλήθηκε (ο ιστορικός Ρίτσαρντ Πάιπς είναι εντελώς ανυποχώρητος ότι το όλο επεισόδιο κατασκευάστηκε από τον ίδιο τον Κερένσκι). <ref>Pipes 1997, p. 51, "There is no evidence of a Kornilov plot, but there is plenty of evidence of Kerensky's duplicity".</ref> Στις 27 Αυγούστου, νιώθοντας προδομένος από την κυβέρνηση Κερένσκι, που είχε προηγουμένως συμφωνήσει με τις απόψεις του σχετικά με το πώς να αποκαταστήσει την τάξη στην Ρωσία, ο Κορνίλοφ προωθήθηκε προς την Πετρούπολη. Με λίγα στρατεύματα να του περισσεύουν στο μέτωπο, ο Κερένσκι αναγκάστηκε να στραφεί στο Σοβιέτ της Πετρούπολης για βοήθεια. Μπολσεβίκοι, Μενσεβίκοι και Σοσιαλ-Επαναστάτες αντιμετώπισαν τον στρατό και τον έπεισαν να αποσυρθεί. <ref>Service 2005, p. 54.</ref> Η ζημιά, όμως, είχε ήδη γίνει. Οι Δεξιοί αισθάνθηκαν προδομένοι, και η αριστερά αναδυόταν. Η πίεση από τους Συμμάχους να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά των Γερμανών έβαλε την κυβέρνηση σε αυξανόμενη πίεση. Η σύγκρουση μέσα στη “διαρχία” έγινε φανερή, και, τελικά, το καθεστώς και η δυαδική εξουσία που σχηματίστηκε ανάμεσα στο Σοβιέτ της Πετρούπολης και την Προσωρινή Κυβέρνηση με την υπόθαλψη της Φεβρουαριανής Επανάστασης, αντικαταστάθηκε στην Οκτωβριανή Επανάσταση.
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|2}}
==Πηγές==
|
