Νεοελληνικός Διαφωτισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Όχι εξωτερικοί σύνδεσμοι εντός του κειμένου |
|||
Γραμμή 63:
Η Εκκλησία συσπείρωνε κάτω από την σκέπη της όλους τους [[Ορθοδοξία|ορθόδοξους]] λαούς της [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] και αποτελούσε τον επίσημο συλλογικό φορέα τους απέναντι στην οθωμανική εξουσία. Στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα όταν σταδιακά στην Ελλάδα τα κοινωνικά, οικονομικά και εκπαιδευτικά δεδομένα άρχισαν αλλάζουν ποιοτικά και ποσοτικά και διοχετεύθηκαν στον χώρο τα κηρύγματα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, η επίσημη Εκκλησία στην εισαγωγή των νέων αυτών ιδεών,στάθηκε επιφυλακτική ή ακόμη και αρνητική. Έτσι ερμηνεύεται πιθανώς και η καταδίκη του Ρήγα Βελεστινλή από τις εκκλησιαστικές αρχές, ακόμη και μετά θάνατον{{fn|15}}.
==Χάρτα του Ρήγα==
Στα τέλη του [[18ος αιώνας|18ου αιώνα]] ο [[Ρήγας Βελεστινλής]] συνέταξε χάρτες, έκδωσε προκηρύξεις και οργάνωσε τη μυστική επαναστατική του δράση. Ο Ρήγας απέβλεπε στην απελευθέρωση και ενοποίηση όλων των [[Βαλκανική ιστορία|Βαλκανικών]] λαών και φυσικά όλου του ελληνικού στοιχείου που ήταν διασκορπισμένο στην Ανατολή και τα ευρωπαϊκά κέντρα. Επηρεασμένος από τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό{{fn|16}}, πίστεψε βαθιά στην ανάγκη της επαφής των Ελλήνων με τις νέες ιδέες του διαφωτισμού που σάρωναν την Ευρώπη και αυτό τον ώθησε στη συγγραφή ή μετάφραση βιβλίων σε δημώδη γλώσσα και τη σύνταξη της ''[[Χάρτα του Ρήγα|Χάρτας]]''{{fn|17}}, ενός μνημειώδους για την εποχή του χάρτη, διαστάσεων 2,07 x 2,07 μ., που αποτελείτο από επί μέρους τμήματα.
{{Χάρτα του Ρήγα}}
==Φιλική Εταιρεία==
Λίγα χρόνια αργότερα, το έργο της προετοιμασίας των υπόδουλων ανέλαβε η [[Φιλική Εταιρεία]], που κατόρθωσε να οργανώσει τους Έλληνες προς τον στόχο της εθνικής απελευθέρωσης.
[[File:Ephemeris 1790.png|200px|left|thumb|Το πρώτο φύλλο της ''[[Εφημερίς (εφημερίδα Βιέννης)|Εφημερίδος]]'', Βιέννη 31 Δεκεμβρίου 1790.]]
Στις πρώτες δύο δεκαετίες του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], περίοδο κορύφωσης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, οι πνευματικές εκδηλώσεις ήταν σε μεγάλη έξαρση, εξαιτίας της εμφάνισης μεγάλων μορφών των γραμμάτων, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, ο [[Νεόφυτος Δούκας]], ο [[Άνθιμος Γαζής]], ο [[Κωνσταντίνος Οικονόμος]], ο [[Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος]], ο [[Θεόφιλος Καΐρης]] και άλλοι.
| |||