Ακροαριστερά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο όρος '''Ακροαριστερά''' αναφέρεται γενικά, στην ριζοσπαστική εκδοχή της [[Αριστερά (πολιτική)|Αριστεράς]] στην πολιτική. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να περιγράψει την Αριστερά που δεν έχει μεταρρυθμιστική (ρεφορμιστική) στρατηγική, αλλά θέλει την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Η Ακροαριστερά ως τμήμα/κομμάτι της Αριστεράς επιδιώκει την υπέρβαση κάθε μορφής ταξικής [[Κοινωνική διαστρωμάτωση|κοινωνικής διαστρωμάτωσης]].<ref name="expo">Woshinsky, Oliver H., ''Explaining Politics: Culture, Institutions, and Political Behavior'' (Oxon, England, UK; New York, New York, USA: Routledge, 2008) pp. 145-149.</ref>. Επίσης, επιδιώκει την κατάργηση κάθε μορφής ταξικής ιεραρχίας, ιδιαίτερα την άνιση [[διανομή του πλούτου]] και της εξουσίας<ref name="expo"/>. Τέλος, η Ακροαριστερά επιδιώκει την επικράτηση μιας κοινωνίας στην οποία θα παρέχονται στον καθένα ίσες οικονομικές και κοινωνικές δυνατότητες και στην οποία κανείς δεν θα είχε υπερβολικό πλούτο ή δύναμη έναντι των άλλων.<ref name="expo"/>.

Η Ακροαριστερά υποστηρίζει ότι τα άδικα συστήματα θα πρέπει να ανατραπούν μέσω της επανάστασης έτσι ώστε να εγκαθιδρυθούν ισότιμες κοινωνίες. Αντιθέτως η [[Κεντροαριστερά]] εργάζεται μέσα στο σύστημα έτσι ώστε νααμβλυνθούν ορισμένες μόνο κραυγαλέες ταξικές ανισότητες, με στόχο την κοινωνική ομαλότητα και ειρήνη.<ref name="expo"/>. Σε ορισμένες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες, οι ακροαριστερές οργανώσεις συνήθως συμμετέχουν στις αστικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες έτσι ώστε να επιτύχουν τους στόχους τους.<ref>Martin, Gus, ''Essentials of Terrorism: Concepts and Controversies'' (London, England: Sage Publications, Ltd., 2008) pp. 28.</ref>. Η Ακροαριστερά απαιτεί ριζικές αλλαγές έτσι ώστε να καταργηθούν οι ταξικές κοινωνικές ανισότητες (πχ την εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον έλεγχο αυτών από τους εργαζόμενους και τον υπόλοιπο λαό, την δέσμευση του πλούτου που κατέχεται από μία μικρή ελίτ την αστική τάξη και την αναδιανομή του στην υπόλοιπη κοινωνία, κλπ).

Στη Γαλλία, ο όρος ''extrême-gauche'' («Ακροαριστερά») χρησιμοποιείται, σε γενικές γραμμές, για να περιγράψει πολιτικές ομάδες που τοποθετούνται αριστερότερα του [[Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα|Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος]] (όπως, για παράδειγμα, [[Τροτσκισμός|Τροτσκιστές]], [[Μαοϊσμός|Μαοϊστές]] και υποστηρικτές της [[Νέα Αριστερά|Νέας Αριστεράς]]).<ref>Cosseron, Serge (ed.). ''Le dictionnaire de l'extrême gauche''. [[Paris]]: [[Larousse]], 2007. p. 20</ref>.

Ο καθηγητής [[Λουκ Μαρτς]] της Σχολής Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του [[Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου|Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου]] ορίζει την Ακροαριστερά ως αυτούς που τοποθετούνται αριστερότερα της [[Σοσιαλδημοκρατία|σοσιαλδημοκρατίας]], την οποία και θεωρούν ως ανεπαρκώς αριστερή. Σύμφωνα με αυτόν, οι δύο κύριες υποκατηγορίες που απαρτίζουν την Ακροαριστερά είναι η «ριζοσπαστική Αριστερά», η οποία επιδιώκει ριζικές αλλαγές στην κοινωνία αποδεχόμενη, παράλληλα, τις δημοκρατικές διαδικασίες, και η «αντικαπιταλιστική Αριστερά», η οποία είναι πιο εχθρική προς τη αστική (καπιταλιστική) δημοκρατία και απορρίπτει κάθε συμβιβασμό με τον [[Καπιταλισμός|καπιταλισμό]]. Ο Μαρτς θεωρεί ότι υπάρχουν τέσσερις κύριες ομάδες που απαρτίζουν την Ακροαριστερά: οι [[Κομμουνισμός|κομμουνιστές]], οι [[Δημοκρατικός σοσιαλισμός|δημοκρατικοί σοσιαλιστές]], οι λαϊκιστές σοσιαλιστές και οι [[Κοινωνικός λαϊκισμός|κοινωνικοί λαϊκιστές]].<ref name='march'>{{cite book |title=Contemporary Far Left Parties in Europe |last=March |first=Luke |authorlink= |coauthors= |year=2008 |publisher=Friedrich-Ebert-Stiftung |location=Berlin |isbn=978-3-86872-000-6 |page=3 |pages= |url=http://library.fes.de/pdf-files/id/ipa/05818.pdf |accessdate=}}</ref>.

Επίσης, άλλα χαρακτηριστικά που παρατηρούνται σε γενικές γραμμές, στους Ακροαριστερούς, είναι η εναντίωση στην ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, η απόρριψη της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης ([[αντιπαγκοσμιοποίηση]]) προς όφελος των λαών, καθώς και η εναντίωση στο [[ΝΑΤΟ]] και στην [[Ευρωπαϊκή Ένωση]].<ref>{{cite book |title=Origin, ideology and transformation of political parties: East-Central and Western Europe compared |last=Hloušek |first=Vít |authorlink= |coauthors=Lubomír Kopeček |year=2010 |publisher=Ashgate Publishing |location= |isbn=978-0-7546-7840-3 |page=46 |pages= |url= |accessdate=}}</ref>.

Σύμφωνα με έρευνα των Μακ Κλόσκι και Τσονγκ πάνω ορισμένες ομάδες που θεωρούν τον εαυτό τους ότι εντάσσεται στην ακροαριστερά, παρουσιάζουν δείγματα [[Απολυταρχισμός|απολυταρχισμού]].<ref name='McClosky'>{{cite journal |author=Herbert McClosky, Dennis Chong |year=1985 |title=Similarities and Differences Between Left-Wing and Right-Wing Radicals |journal=British Journal of Political Science |volume=15 |issue=03 |pages=329–363 |publisher=Cambridge University Press |doi= |pmid= |pmc= |url= |accessdate=05.09.2011 }}</ref>. Στην ίδια έρευνα, ορισμένες ακροαριστερές ομάδες που μελετήθηκαν είναι βαθιά απομονωμένες από την αμερικανική κοινωνία και πολύ κριτικές απέναντι σε ό,τι θεωρούν ως πνευματικό και ηθικό εκφυλισμό των αμερικανικών θεσμών, ενώ θεωρούν ότι στην αμερικανική κοινωνία επικρατούν συνωμοτικές δυνάμεις που εργάζονται έτσι ώστε να καταστρέψουν τους ιδεολογικούς τους στόχους.<ref name='McClosky'/>.