Κοινότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

To χωριό μπορεί να οριοθετηθεί κυκλικά και με ξύλινους [[σταυρός|σταυρούς]], ενισχύοντας έτσι και με ένα δεύτερο σύμβολο τις αποτρεπτικές ικανότητες του κύκλου. Διαδεδομένο έθιμο αποτελεί επίσης και τo ''γκαίνιασμα'' του χωριού, που συνίσταται στο όργωμά του περιμετρικά με ζώα, τα οποία στο τέλος θυσιάζονται και θάβονται σε σημεία της οριοθετικής γραμμής. Στο έθιμο αυτό προστίθεται και ένα δεύτερο στοιχείο. Εκτός από το περιμετρικό όργωμα, που παραπέμπει και πάλι στο σύμβολο του κύκλου, γίνεται και θυσία ζώων. Είναι γνωστό το έθιμο της θυσίας ενός κόκορα στα θεμέλια του σπιτιού, το οποίο είναι διαδεδομένο και στον σύγχρονο αστικό χώρο. Toύτο παραπέμπει έμμεσα στην ανθρωποθυσία για το στέριωμα κάθε μεγάλου έργου. Ας θυμηθούμε εδώ [[το γιοφύρι της Άρτας]], στο οποίο ο πρωτομάστορας θυσιάζει τη γυναίκα του με δόλο, για την επίτευξη του σημαντικού έργου.

 

Ο πολιτισμικός χώρος, ως η μόνη διαρκής και καθολικά υπαρκτή βάση της κοινωνικής οργάνωσης και του τρόπου ζωής ενός συνόλου ανθρώπων, είναι ο χώρος στον οποίο συναιρούνται όλες οι δραστηριότητες των ανθρώπων του συγκεκριμένου χώρου. Στις παραδοσιακές κοινωνίες οι πολιτισμικές εκφάνσεις της (culture) διέπουν το σύνολο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και χαρακτηρίζονται από αξιολογική ουδετερότητα σε αντιδιαστολή προς τις πολιτιστικές εκφάνσεις (civilization) λαών που βρίσκονται σε ακμή και που αξιολογούνται ως ξεχωριστές κατακτήσεις του πολιτισμού, ιεραρχικά ανώτερες σε σύγκριση με τις πολιτιστικές εκφάνσεις άλλων [[λαός|λαών]] ή με προηγούμενες ιστορικές περιόδους του ίδιου λαού. Η παραδοσιακή φορεσιά, το παραδοσιακό τραγούδι ή ο χορός ανήκουν στις πολιτισμικές εκφάνσεις, χαρακτηρίζουν κάθε τοπική παραδοσιακή κοινωνία και δεν μπορούν αν αξιολογηθούν ως ανώτερες ή κατώτερες ανάλογα με κάθε τοπική κοινωνία. Κάθε κοινωνία έχει τις δικές της πολιτισμικές εκφάνσεις, οι οποίες προκύπτουν από το σύνολο της κοινότητας.