#Η ορογένεση τύπου Ιμαλαΐων, όπου μία πλάκα που μεταφέρει ηπειρωτικό και ωκεάνιο φλοιό συγκλίνει προς μία που μεταφέρει ηπειρωτικό φλοιό.
#Η ορογένεση τύπου Νέας Γουϊνέας, όπου ένα ηπειρωτικό περιθώριο παθητικού τύπου (ατλαντικού), συγκρούεται με μια πλάκα [[Νησιωτικό τόξο|νησιωτικού τόξου]].
Αξιοσημείωτο είναι, πως με αυτή τη θεωρία απορρίπτεται μία άποψη που επικρατούσε προηγουμένως, του κανονικού και αμετάβλητου ορογενετικού κύκλου, που χαρακτήριζε τη γέννηση κάθε οροσειράς <ref group="Σημσ.">Ο κύκλος αυτός περιλάμβανε συσσώρευση [[Ίζημα|ιζημάτων]] σ' ένα επιμηκυμένο [[Γεωσύγκλινο|γεωσύγκλινο]] που βυθιζόταν, πτύχωση και κομμάτιασμα των υλικών, καθώς και πλουτώνια δράση, ανύψωση με ηφαιστειακή δραστηριότητα και τέλος ξανά συσσώρευση [[Ίζημα|ιζημάτων]]. Στο τέλος κάθε τέτοιου κύκλου το [[Γεωσύγκλινο|γεωσύγκλινο]], που για πολύ καιρο σκεπαζόταν από θάλασσα, προσάρταται στο περιθώριο της αρχικής [[Ήπειροι|ηπειρωτικής μάζας]] που μεγαλώνει με ομόκεντρους περίπου κύκλους.</ref>. Με την πρόσφατη σφαιρική τεκτονική, οι ορογενέσεις γίνονται στα περιθώρια δύο λιθοσφαιρικών πλακών, που συγκλίνουν, και τα φαινόμενα δεν είναι πάντοτε τα ίδια στο διάστημα και στο χρόνο, αλλά μπορεί και να διαφέρουν σημαντικά.
