Καλμούκοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Shakko (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 7:
==Ιστορική διαδρομή==
 
Πρόγονοι των Καλμίκων ήταν μια ομάδα νομαδικών φύλων που ονομάζονταν γενικά Οϊράτες<ref>Οϊράτες εξακολουθούν να υπάρχουν έως και σήμερα στη [[Μογγολία]] (205.000) και στην [[Κίνα]] (139.000). Μιλούν την ίδια γλώσσα με τους Καλμίκους και είναι επίσης βουδιστές.</ref> (''μογγ. Οϊραντίν'') και προέρχονταν από τη μογγολική Τζουγκαρία.<ref>Σήμερα η Τζουγκαρία είναι τμήμα της επαρχίας Ξινζιάγκ (ΒΔ [[Κίνα]]).</ref>. Οι Οϊράτες εγκαταστάθηκαν στις ακατοίκητες στέπες πέριξ του Κάτω [[Βόλγας|Βόλγα]] το 1630, συγκροτώντας δικό τους βασίλειο (''χανάτο''). Η ρωσική κυβέρνηση ανέχθηκε την παρουσία τους, φοβούμενη πως σε διαφορετική περίπτωση θα τους εξωθούσε σε συμμαχία με τα [[Τάταροι|ταταρικά]] φύλα της περιοχής του Βόλγα. Σύντομα οι οϊράτες ιππείς έγιναν οι εγγυητές της εξουσίας του [[Βασίλειο της Ρωσίας|Ρωσικού Βασιλείου]] στην περιοχή, εξεδίωξαν τους τουρκομογγόλους Νογκάι και κέρδισαν ειδικά προνόμια από τον [[Τσάρος|τσάρο]]. Σταδιακά έλαβαν και την ονομασία ''Καλμίκ''<ref>Καλμίκ σημαίνει ''αυτοί που παρέμειναν''. Κατά την κυρίαρχη εκδοχή, τους αποκάλεσαν έτσι τα τουρκομογγολικά φύλα που εκδιώχθηκαν από τους Καλμίκους.</ref> από τους τουρκόφωνους γείτονές τους.
 
Με το πέρασμα του χρόνου, και μολονότι ήταν σχετικά πιστοί στην τσαρική εξουσία, η Ρωσία προσπάθησε να τους ελέγξει ποικιλλόμορφα. Ενθάρρυνε τη δημιουργία σλαβικών και γερμανικών οικισμών στα εδάφη τους, δοκίμασε να τους εκχριστιανίσει, επενέβαινε όλο και περισσότερο στους πολιτικούς θεσμούς τους. Έτσι το χειμώνα του [[1770]] - [[1771]] το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, αυτοί που ζούσαν ανατολικά του Βόλγα, αποφάσισαν να επιστρέψουν στην κοιτίδα τους Τζουγκαρία. Από τους 200.000 που έφυγαν, μόλις οι μισοί κατάφεραν τελικά να φθάσουν στη Τζουγκαρία - οι υπόλοιποι πέθαναν στο δρόμο από τις κακουχίες, την πείνα και τις ενέδρες ληστών.