Μαρίνος Καλλιγάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +authority control
μ +ημερ θαν και κηδ.
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Μαρίνος Καλλιγάς''' ([[1906]] - [[28 Μαρτίου]] [[1985]]) ήταν [[Έλληνας]] βυζαντινολόγος.
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στην Αθήνα το [[1906]] και μεγάλωσε στην οικία Καλλιγά επί της πλατείας Συντάγματος. Ήταν γιος του Γεώργιου Καλλιγά, δικηγόρου, γιου του [[Παύλος Καλλιγάς|Παύλου Καλλιγά]] και γόνου της [[Οικογένεια Καλλιγά|οικογένειας Καλλιγάς]]. Σπούδασε νομικά στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]], αποφοιτώντας το [[1928]] από τη [[Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών|Νομική Σχολή]]. Σπουδάζει στη συνέχεια ιστορία της Βυζαντινής τέχνης στην Γερμανία, από το [[1930]] έως το [[1933]]. Ήταν διδάκτωρ Φιλοσοφίας του [[Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ|Πανεπιστημίου Βίρτσμπουργκ]] με διατριβή ''Die Hagia Sofia von Thessalonike''. Διετέλεσε επιμελητής της έδρας της Ιστορίας της Τέχνης του [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο|Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου]] το [[1941]], έφορος αρχαιοτήτων το [[1942]], διευθυντής της [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνικής Πινακοθήκης]] από το [[1949]] μέχρι το [[1969]],<ref>Μετά από υπόδειξη του [[Χρήστος Καρούζος|Χρήστου Καρούζου]] στον τότε [[Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων|Υπουργό Παιδείας]] [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κωνσταντίνο Τσάτσο]] τοποθετήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη. Ευγένιος Ματθιόπουλος, «Η θεωρία της "ελληνικότητας" του Μαρίνου Καλλιγά», Ιστορικά, τομ.25, τ/χ. 49,( Δεκέμβριος 2008),σελ.335-336</ref> υφηγητής της [[Βυζαντινή αρχαιολογία|Βυζαντινής αρχαιολογίας]] στο [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης]] το [[1946]], Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας το [[1951]] και το [[1957]]-[[1958]]. Διετέλεσε μέλος της Διεθνούς Ένωσης Βυζαντινών Μελετών, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης, της Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Επιτροπής Εκθέσεων Εξωτερικού, της Επιτροπής για την [[Μπιενάλε της Βενετίας]], της Επιτροπής Τεχνοκριτικών του Υπουργείου Παιδείας, πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Επιτροπής Μουσείων (I.C.O.M.), μέλος της διοικητικής επιτροπής του [[Μουσείο Μπενάκη|Μουσείου Μπενάκη]]. Έκανε ανασκαφές στον Ναό της Αγίας Σοφίας στην Θεσσαλονίκη και δημοσίευσε μελέτη για τα ευρήματα.
Από το [[1941]] δημοσιεύει τεχνοκριτικές στο [[Το Βήμα|Ελεύθερον Βήμα]] και στο περιοδικό ''ΖυγοςΖυγός''.
==Κοινωνική και ιδεολογική ταυτότητα του Καλλιγά==
Επρόκειτο, σύμφωνα με τον Ευγένιο Ματθιόπουλο, για έναν αστό διανούμενο επηρεασμένο από το κλίμα του δημοτισκισμού και του βενιζελικού εκσυγχρονισμού, αλλά και του νεορομαντισμού των πρώτων παιδικών του χρόνων.<ref>Ευγένιος Ματθιόπουλος, «Η θεωρία της "ελληνικότητας" του Μαρίνου Καλλιγά», Ιστορικά, τομ.25, τ/χ. 49,( Δεκέμβριος 2008), σελ.335,337</ref>
==Βραβεύσεις==
Τιμήθηκε με τον [[Τάγμα του Φοίνικος|Ταξιάρχη του Φοίνικα]] από την Προεδρία της Δημοκρατίας.
== Θάνατος ==
Πέθανε στις 28 Μαρτίου 1985 και κηδεύτηκε την επομένη από το [[Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών]].<ref>Ελευθεροτυπία, Έφυγε στα 82 του ο Μαρίνος Καλλιγάς ιδρυτής της Πινακοθήκης, 29-3-1985, σελ. 10.</ref>
==Εργογραφία==
*Γιαννούλης Χαλεπάς, εκδ Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα, 1972
Γραμμή 19 ⟶ 21 :
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Καλλιγάς Μαρίνος (1906 - 1985) [http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=462&t=1976]
 
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
{{authority control}}
{{DEFAULTSORT:Καλλιγας Μαρινος}}