Κρατική Δούμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Antonis flu (συζήτηση | συνεισφορές)
Antonis flu (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 63:
==Τέταρτη Δούμα==
[[Αρχείο:Alexander Kerensky LOC 24416.jpg|μικρογραφία|δεξιά|Αλέξανδρος Κερένσκι]]
Η Τέταρτη Δούμα του 1912-1917 ήταν επίσης περιορισμένης πολιτικής επιρροής. Υπήρχε ένα πολλά υποσχόμενο νέο μέλος, ο [[Αλέξανδρος Κερένσκι]], αλλά επίσης και ο [[Ρομάν Μαλινόφσκι]], ένας Μπολσεβίκος. Τον Μάρτιο του 1913, οι Οκτωβριστές με ηγέτη τον [[Αλεξάντερ ΓκουσκόφΓκουτσκόφ]], Πρόεδρο της Δούμα, ανέθεσαν μια έρευνα για τον [[Γκριγκόρι Ρασπούτιν]] για να ερευνήσει τους ισχυρισμούς ότι είναι Khlyst.<ref>B. Moynahan (1997) Rasputin. The saint who sinned, p. 169-170.</ref> Το πρώτο κόμμα σε δύναμη, οι Οκτωβριστές, διασπάστηκε σε τρία τμήματα.
[[Αρχείο:Guchkov.jpg|μικρογραφία|αριστερά|Αλεξάντερ Γκουσκόφ]]
Την παραμονή του πολέμου η κυβέρνηση και η Δούμα γυρόφερναν ο ένας τον άλλο σαν αναποφάσιστοι παλαιστές, με καμιά πλευρά ικανή να κάνει μια σαφή κίνηση.<ref>G.A. Hosking (1973) The Russian constitutional experiment. Government and Duma, 1907-1914, p. 205.</ref> Την 1η Ιουλίου 1914, ο Τσάρος πρότεινε η Δούμα να υποβιβαστεί σε απλώς συμβουλευτικό όργανο. Ο πόλεμος έκανε τα πολιτικά κόμματα πιο συνεργάσιμα και στην πράξη συγκροτημένα σε ένα κόμμα. Όταν ο Τσάρος ανήγγειλε ότι φεύγει για το μέτωπο στο Μογκίλεβ, σχηματίστηκε το [[Προοδευτικό Μπλοκ (Ρωσία) | Προοδευτικό Μπλοκ]], από τον φόβο ότι θα αυξανόταν η επιρροή του Ρασπούτιν πάνω στην τσαρίνα Αλεξάνδρα.<ref>[https://en.wikipedia.org/wiki/Orlando_Figes/ O. Figes], (1996) [https://en.wikipedia.org/wiki/A_People%27s_Tragedy/ A People's Tragedy: The Russian Revolution, 1891–1924], p. 270.</ref>
[[Αρχείο:Gosduma-4 plan.jpg|μικρογραφία|δεξιά|Η τέταρτη Κρατική Δούμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ]]
Τον Αύγουστο του 1914 προσέφερε εθελοντικά τη διάλυσή της ως το τέλος του πολέμου. Ωστόσο, τα παλαιά της μέλη δυσαρεστούνταν όλο και περισσότερο με τον τσαρικό έλεγχο των στρατιωτικών και άλλων υποθέσεων και έτσι απαίτησαν την επαναφορά της, την οποία ο Νικόλαος Β΄ παραχώρησε το Αύγουστο του 1915. Όταν ο Τσάρος αρνήθηκε το κάλεσμά της για την αντικατάσταση του υπουργικού του συμβουλίου με το “Υπουργείο Εθνικής Εμπιστοσύνης”, οι μισοί περίπου βουλευτές σχημάτισαν το “[[Προοδευτικό Μπλοκ]]”, το οποίο το 1917 έγινε το κέντρο της πολιτικής αντίστασης.