Επανάσταση του Φεβρουαρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 86:
[[Αρχείο:Georgy Lvov, 1906 drawing.png|μικρογραφία|δεξιά|Πρίγκιπας Γκεόργκι Λβοβ, πρώτος πρωθυπουργός της Προσωρινής Κυβέρνησης]]
[[Αρχείο:Nikolay ('Karlo') Chkheidze (1864-1926), Georgian Menshevik politician (small).jpg|μικρογραφία|δεξιά|Νικολάι Τσχέιτζε, πρώτος Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Σοβιέτ της Πετρούπολης]]
Το άμεσο αποτέλεσμα της Επανάστασης του Φεβρουαρίου ήταν ένα γενικό κλίμα αγαλλίασης και ενθουσιασμού στην Πετρούπολή.<ref>Malone 2004, p. 92.</ref> Στις 16 Μαρτίου (3 Μαρτίου), ανακοινώθηκε η [[Ρωσική Προσωρινή Κυβέρνηση | Προσωρινή Κυβέρνηση]]. Η κεντρο-αριστερά εκπροσωπήθηκε ικανοποιητικά, και στην κυβέρνηση αρχικά προήδρευε ένας φιλελεύθερος αριστοκράτης, ο Πρίγκιπας [[Γκεόργκι Λβοφ|Γκεόργκι Γιεβγιένεβιτς Λβοφ]], ένας άνθρωπος χωρίς δεσμούς με οποιοδήποτε επίσημο κόμμα.<ref>Service 2005, p. 34.</ref> Οι σοσιαλιστές είχαν σχηματίσει το δικό τους αντίπαλο όργανο, το [[Σοβιέτ του Πέτρογκραντ |Σοβιέτ της Πετρούπολης]] (ή συμβούλιο εργατών) τέσσερις ημέρες νωρίτερα. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης και η Προσωρινή Κυβέρνηση μοιράστηκαν την δυαδική εξουσία στην Ρωσία. Το [[Σοβιέτ του Πέτρογκραντ |Σοβιέτ της Πετρούπολης]] είχε την πιο ισχυρή συνηγορία για την εξουσία καθώς έλεγχε τους εργάτες και τους στρατιώτες, αλλά δεν ήθελε να συμμετάσχει στην διακυβέρνηση και την γραφειοκρατία. Από την άλλη πλευρά, η Προσωρινή Κυβέρνηση εφθάρη μη έχοντας απόλυτο έλεγχο σε όλες τις πλευρές της κυβέρνησης, και έκανε πολλές προσπάθειες να πείσει το Σοβιέτ της Πετρούπολης να ενταχθεί στην προσωρινή Κυβέρνηση.
Μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου, η Προσωρινή Κυβέρνηση, η οποία αντικατέστησε τον Τσάρο, συνεργάστηκε απρόθυμα με το Σοβιέτ της Πετρούπολης. Η ρύθμιση αυτή έγινε γνωστή σαν η “Δυαδική Αρχή” ή “Δυαδική Εξουσία”. Ωστόσο, η de facto υπεροχή του Σοβιέτ της Πετρούπολης ήταν βέβαιη από τις 14 Μαρτίου (1 Μαρτίου) (πριν από την δημιουργία της ίδιας της Προσωρινής Κυβέρνησης), όταν το Σοβιέτ της Πετρούπολης εξέδωσε το Διάταγμα Νο 1:
Γραμμή 96:
Το Διάταγμα Νο 1 διασφάλιζε έτσι ότι η Δυαδική Εξουσία αναπτύχθηκε με τους όρους των Σοβιέτ. Καθώς η Προσωρινή Κυβέρνηση δεν ήταν ένα εκλεγμένο από τον λαό όργανο (έχοντας αυτό-ανακηρυχθεί από μέλη της επιτροπής της παλιάς Δούμας), δεν είχε την πολιτική νομιμοποίηση να αμφισβητήσει αυτή τη ρύθμιση και αντ’ αυτού κανόνισε οι εκλογές να γίνουν αργότερα.<ref>Service 2005, p. 57.</ref>
==Επακόλουθα==
Ο [[Βλαδίμηρος Λένιν]], εξόριστος στην ουδέτερη Ελβετία, έφτασε στην Πετρούπολη από την Ζυρίχη στις 3 Απριλίου. Αμέσως άρχισε να υπονομεύει την προσωρινή κυβέρνηση, εκδίδοντας τις [[Οι Θέσεις του Απρίλη|Θέσεις του Απρίλη]] τον επόμενο μήνα. Οι θέσεις αυτές ήταν υπέρ της “επαναστατικής ηττοπάθειας”, σε αντιδιαστολή με τον “ιμπεριαλιστικό πόλεμο” (του οποίου η “σχέση με το Κεφάλαιο” πρέπει να εξηγείται στις μάζες) και τους “σοσιαλ-σωβινιστές” (όπως ο [[Γκεόργκι Πλεχάνοφ]], ο παππούς του Ρώσικου σοσιαλισμού), ο οποίος υποστήριζε τον πόλεμο. Ο Λένιν επίσης προσπάθησε να πάρει τον έλεγχο του κινήματος των Μπολσεβίκων και ξεσήκωσε το προλεταριάτο κατά της κυβέρνησης με απλά αλλά ουσιαστικά συνθήματα όπως “Ειρήνη, ψωμί και γη”, “Τέλος του πολέμου χωρίς προσαρτήσεις ή αποζημιώσεις”, “Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ” και “Όλη η γη σε εκείνους που την καλλιεργούν”.
| |||