Αιθανοδιικό οξύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 106:
Το αιθανοδιικό οξύ έχει κύρια φυσική παρουσία με τη μορφή των οξαλικών ανιόντων του<ref>Γεγονός μάλλον αναμενόμενο, αφού πρόκειται για σχετικά ισχυρό οξύ.</ref>. Τα οξαλικά βρίσκονται (σχετικά) ευρύτατα στο [[φυτά|φυτικό βασίλειο]], αλλά όχι μόνο. Π.χ. περιέχονται σε υψηλές [[συγκέντρωση|συγκεντρώσεις]] στο [[λίπος (βιολογία)|λίπος]] των [[κότα|κοτόπουλων]], στην [[οξαλίδα]] (κοινώς τσουκνίδα), στη [[ρίζα (βοτανική)|ρίζα]] και στα [[φύλλο (βοτανική)|φύλλα]] του [[ραβέντι|ραβέντιου]] και του [[φαγόπυρο]]υ (είδος [[σίκαλη]]ς)<ref>Wilhelm Riemenschneider, Minoru Tanifuji "Oxalic Acid" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002, Wiley-VCH, Weinheim. doi: 10.1002/14356007.a18_247.</ref>. Παράγεται [[βιοχημεία|βιοσυνθετικά]] μέσω της ατελούς [[οξειδοαναγωγή|οξείδωσης]] των [[σάκχαρα|σακχάρων]].
 
Άλλα φαγώσιμα φυτικής προέλευσης περιέχουν (επίσης) σημαντικές συγκεντρώσεις οξαλικών. Σ'αυτά περιέχονται το [[μαύρο πιπέρι]], ο [[μαϊντανός]], οι [[Σπόρος παπαρούνας|σπόροι της παπαρούνας]], ο αμάραντος, το [[σπανάκι]], τα σέσκουλα, τα τεύτλα, το κακάο, η [[σοκολάτα]], οι περισσότεροι ξηροί καρποί, τα περισσότερα μούρα, τα [[φασόλι]]α και τα φύλλα του [[τσάι|τεϊόδενδρου]], αν και το ίδιο το ρόφημα (τσάι) περιέχει πολύ μικρότερες συγκεντρώσεις από αυτά, εξαιτίας του σχετικά μικρής μάζας φύλλων του φυτού που βράζονται κατά την παρασκευή του.
 
== Αναφορές και παρατηρήσεις ==