Νήσος Αγίας Ελένης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Ιστορία ==

=== Ανακάλυψη και εποικισμός ===

Οι περισσότερες ιστορικές πηγές προσδιορίζουν την ανακάλυψη του νησιού στις [[21 Μαΐου]] του [[1502]] από τον [[Ισπανία|Ισπανό]] θαλασσοπόρο Ζοάο ντα Νόβα κατά το ταξίδι επιστροφής του από την [[Ινδία]]. Η ονομασία αποδίδεται στην Αγία Ελένη της [[Κωνσταντινούπολη]]. Μία άλλη άποψη αναφέρει ότι το νησί ανακαλύφθηκε στις [[30 Ιουλίου]] του [[1503]] από μία μοίρα πλοίων με διοικητή τον [[Εστεβάο ντα Γκάμα]], αποδίδοντας στον ντα Νόβα την ανακάλυψη του νησιού [[Τριστάν ντα Κούνια]]<ref>A.H. Schulenburg, 'The discovery of St&nbsp;Helena: the search continues'. Wirebird: The Journal of the Friends of St&nbsp;Helena, Issue 24 (Spring 2002), pp.13–19.</ref><ref>Duarte Leite, História dos Descobrimentos, Vol. II (Lisbon: Edições Cosmos, 1960), 206.</ref><ref>de Montalbodo, Paesi Nuovamente Retovati & Nuovo Mondo da Alberico Vesputio Fiorentino Intitulato (Venice: 1507).</ref>. Οι Πορτογάλοι βρήκαν το ακατοίκητο [[νησί]] χωρίς [[δέντρο|δέντρα]] και πόσιμο [[νερό]], ενώ εισήγαγαν ζώα (κυρίως [[κατσίκα|κατσίκες]]), οπωροφόρα και [[λαχανικά]], κατασκεύασαν μία [[εκκλησία]] και ένα ή δύο σπίτια, και άφησαν εκεί τους άρρωστους ναύτες τους, για να επιστρέψουν αργότερα στην [[Πορτογαλία]]. Οι έποικοι παρέμειναν αλλά δεν κατασκεύασαν κάποιο μόνιμο οικισμό. Το νησί απέκτησε ιδιαίτερη σημασία ως σημείο ανεφοδιασμού κατά την επιστροφή από την [[Ασία]], καθώς βρίσκεται στη ζώνη των αληγών [[άνεμος|ανέμων]] που οδηγούσαν τα [[πλοίο|πλοία]] από το [[Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας]] στο νότιο [[Ατλαντικός|Ατλαντικό]].