Άννα Φρόυντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βιογραφία: (επεξεργασία με το ProveIt) |
|||
Γραμμή 8:
H Άννα ήταν το νεότερο από τα έξι παιδιά του Σίγκμουντ και της Μάρθα Φρόιντ. Πήρε το όνομά της από την αδελφή του Σίγκμουντ Άννα (1858-1955), η οποία παντρεύτηκε το 1883 τον έμπορο Έλι Μπερνάιζ τρία χρόνια πριν ο Σίγκμουντ παντρευτεί τη Μάρθα Μπερνάιζ.<ref>Anna Freud-Bernays: ''Eine Wienerin in New York. Die Erinnerungen der Schwester Sigmund Freuds.'' Hrsg. von Christfried Tögel. Aufbau-Verlag, Berlin, ISBN 978-3351025663. [http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-31478271.html Buchbesprechung] im Spiegel, 12. Juli 2004.</ref> Μαθήτευσε στο Cottage Lyceum στη Βιέννη μέχρι το 1912. Έπασχε από [[κατάθλιψη]] και [[νευρική ανορεξία]]<ref>chapitre X, second part named "L’antigone vierge et martyre" de Michel Onfray, in "Le crépuscule d'une idole. L'affabulation freudienne." Grasset, Paris, 2010.</ref> και ήταν ανασφαλής για το μέλλον της. Το 1914 άρχισε να εργάζεται ως δασκάλα στο Cottage Lyceum αλλά ενδιαφερόταν για την ψυχανάλυση. Συνέχισε να εργάζεται ως δασκάλα μέχρι το 1920, όταν και παραιτήθηκε για λόγους υγείας.<ref name="Young-Bruehl76-78">{{Cite book|title = Anna Freud: A Biography|last = Young-Bruehl|first = Elisabeth|publisher = Yale University Press|year = 2008|isbn = 978-0300140231|location = |pages = 76–78}}</ref>
Δούλευε ως γραμματέας και βοηθός μαζί με τον πατέρα της, οργανώνοντάς τον και αντιπροσωπεύοντάς τον στα συνέδρια. Το 1923, άρχισε την δικιά της ψυχαναλυτική πρακτική με παιδιά και δύο χρόνια αργότερα άρχισε να διδάσκει στο Ινστιτούτο Ψυχαναλυτικής Εκπαίδευσης τη τεχνική της ψυχανάλυσης των παιδιών. To 1936 δημοσίευσε το έργο της ''The Ego and the Mechanisms of Defence'', όπου εξετάζεται ο ρόλος του εγώ και των μηχανισμών άμυνας, επικεντρωμένο στα παιδιά και τους εφήβους.<ref>{{cite book | url=https://books.google.gr/books?id=zbN4OY0eRowC&pg=PA54&dq=The+Ego+and+the+Mechanisms+of+Defence+repression&hl=el | title=Reading Anna Freud | publisher=Routledge | author=Nick Midgley | year=2013 | pages=58 | isbn=0415600995}}</ref> Μετά την [[προσάρτηση της Αυστρίας]] από τη Γερμανία το 1938, ο Ζίγκμουντ, η Μάρθα και τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένης της Άννας, κατέφυγαν στο Λονδίνο. Η υγεία του πατέρα της επιδεινώθηκε εξαιτίας καρκίνου στο σαγόνι, οπότε η Άννα, με τη βοήθεια του Έρνεστ Τζόουνς, ασχολήθηκε με τη διαδικασία της μετανάστευσης για την οικογένειά της. Ο ναζιστικός στρατός ήθελε να ανακρίνει τον Φρόιντ, αλλά η Άννα προσφέρθηκε η ίδια. Ο πατέρας της έδωσε στο χέρι [[δηλητήριο]], για να αυτοκτονήσει σε περίπτωση που την βασανίσουν. Όμως, η Άννα απελευθερώθηκε. Ο Ζίγκμουντ Φρόυντ πέθανε το 1939.<ref>{{Cite book|title = The Death of Sigmund Freud: The Legacy of His Last Days|last = Edmundson|first = Mark|publisher = Bloomsbury|year = 2007|isbn = 978-1-58234-537-6|location = |pages = ?}}</ref>
Μετά το θάνατο του πατέρα της, υπήρχε διαφωνία ανάμεσα στην Άννα Φρόιντ και τη [[Μέλανι Κλάιν]] όχι μόνο σχετικά με τη ψυχανάλυση των παιδιών, αλλά και για τη συνολική κατεύθυνση της ψυχανάλυσης. Η προσέγγιση της Κλάιν διέφερε από αυτή της Φρόυντ σε διάφορες μεθοδολικές και θεωρητικές τεχνικές σχετικά με τη νεογνότητα και τις σχέσεις αντικειμένων. Για παράδειγμα, η Φρόιντ δεν πίστευε ότι τα παιδιά έχουν υπερεγώ και οι θεραπευτές τους θα πρέπει να είναι γνωστά τους πρόσωπα και σημαντικές μορφές. Αντίθετα, η Κλέιν πίστευε ότι έχουν υπερεγώ και έπρεπε να αντιμετωπιστούν με το ίδιο τρόπο με τους ενηλίκους.<ref>Fisher, C., & Lerner, R. (2005). ''Encyclopedia of Applied Developmental Science'' (Vol. 2, p. 1360). Thousands Oaks, California: Sage Publications.</ref> Αν και αρχικά απείλησε την ενότητα της Βρετανικής Ψυχαναλυτικής Εταιρεία, μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η διαμάχη είχε κοπάσει, με την παράλληλη αποδοχή και των δύο προσεγγίσεων. Μαζί με τη συνεργάτιδά της Ντόροθι Μπέρλινχαμ και της Γιοσεφίν Στρος<ref>[http://www.psychoanalytikerinnen.de/oesterreich_biografien.html#Stross Biografisches Lexikon der Psychoanalytikerinnen: Josefine Stross (1901–1995)]</ref> ίδρυσαν το νοσοκομείο Χάμπστιντ, όπου στεγάζονταν παιδιά θύματα πολέμου ή ορφανά πολέμου, τα οποία παρακολουθούσε. Μετά δημοσίευσε μερικές από τις αναμνήσεις αυτών των παιδιών. Το 1945, ο Άννα Φρόυντ μαζί με άλλους ίδρυσε την επιστημονική επιθεώρηση ''Psychoanalytic Study of the Child''.<ref>[http://yalepress.yale.edu/yupbooks/SeriesPage.asp?Series=75 ''The Psychoanalytic Study of the Child Series''] Yale University Press</ref>
| |||