Οι Θέσεις του Απρίλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

3. Αναγνωρίζει ότι οι Μπολσεβίκοι είναι μειοψηφία στα περισσότερα σοβιέτ ενάντια στο “μπλοκ όλων των μικροαστικών οπορτουνιστικών στοιχείων, από τους Σοσιαλ-Καντέτ και τους Σοσιαλ-Επαναστάτες μέχρι την Οργανωτική Επιτροπή (Τσχεΐτζε, Τσερετέλι, κλπ), τον Στεκλόφ, κλπ, κλπ, που έχουν υποκύψει στην επιρροή της αστικής τάξης και διοχετεύουν την επιρροή της μέσα στο προλεταριάτο”.▼

4. Ζητάει να μην εγκαθιδρυθεί κοινοβουλευτική δημοκρατία και την αποκαλεί “βήμα προς τα πίσω”. Ζητάει, αντίθετα, την “δημοκρατία των Σοβιέτ των Εργατών, των Εργατών γης και των Αγροτών Βουλευτών σε όλη την χώρα, από πάνω ως κάτω”. ▼

5. Ζητάει την “κατάργηση της αστυνομίας, του στρατού, και της υπαλληλίας” και για “την αμοιβή όλων των υπαλλήλων, που όλοι τους θα είναι αιρετοί και ανακλητοί ανά πάσα στιγμή, να μην υπερβαίνει την μέση αμοιβή ενός καλού εργάτη”.▼

6. Ζητάει “Το βάρος της έμφασης στο αγροτικό πρόγραμμα να μεταφερθεί στα Σοβιέτ των Βουλευτών Εργατών γης”, την κατάσχεση όλων των κτημάτων, και την “εθνικοποίηση όλης της γης της χώρας και την διάθεσή της από τα τοπικά Σοβιέτ των Εργατών γης και των Αγροτών Βουλευτών. Την δημιουργία ιδιαίτερων Σοβιέτ Βουλευτών από Φτωχούς Αγρότες. Την δημιουργία ενός υποδειγματικού αγροκτήματος σε κάθε ένα από τα μεγάλα κτήματα (που κυμαίνονται σε μέγεθος από 100 ως 300 ντεσιατίνες, ανάλογα με τις τοπικές και άλλες συνθήκες, και τις αποφάσεις των τοπικών οργάνων) κάτω από τον έλεγχο των Σοβιέτ των Βουλευτών Εργατών γης και για λογαριασμό της κοινωνίας”.▼

7. Ζητάει την “άμεση συγχώνευση όλων των τραπεζών στην χώρα σε μία παν-εθνική τράπεζα, και την άσκηση ελέγχου πάνω σε αυτήν από το Σοβιέτ των Εργατών Βουλευτών”.▼

8. Δηλώνει ότι “δεν είναι άμεσο καθήκον μας να “φέρουμε” τον σοσιαλισμό, αλλά μόνο να βάλουμε την κοινωνική παραγωγή και την διανομή των προϊόντων άμεσα κάτω από τον έλεγχο των Σοβιέτ των Εργατών Βουλευτών”.▼

9. Απαριθμεί “τα κομματικά καθήκοντα” ως εξής: “Άμεση σύγκληση του συνεδρίου του κόμματος”, “αλλαγή του προγράμματος του κόμματος, κυρίως: 1) Στο ζήτημα του ιμπεριαλισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου, 2) Σχετικά με την στάση μας απέναντι στο κράτος και το αίτημά μας για “κράτος-κομμούνα”, διόρθωση του ξεπερασμένου μίνιμουμ προγράμματός μας”, και αλλαγή της ονομασίας του Κόμματος. Ο Λένιν σημειώνει ότι “αντί της “Σοσιαλ-Δημοκρατίας”, της οποίας οι επίσημοι ηγέτες σε όλον τον κόσμο πρόδωσαν τον σοσιαλισμό και τον εγκατέλειψαν στην αστική τάξη (οι “αμυνιτιστές” και οι ταλαντευόμενοι “Καουτσκιστές”), εμείς πρέπει να αποκαλούμε τους εαυτούς μας Κομμουνιστικό Κόμμα”. Η αλλαγή του ονόματος θα διαχωρίσει τους Μπολσεβίκους από τα σοσιαλ-δημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης που στηρίζουν την συμμετοχή του έθνους τους στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Λένιν ανέπτυξε αυτό το σημείο για πρώτη φορά στο φυλλάδιο του 1915 “''Σοσιαλισμός και Πόλεμος''”, όταν για πρώτη φορά αποκάλεσε τους υπέρ του πολέμου σοσιαλ-δημοκράτες “σοσιαλ-σωβινιστέςς”.▼

10. Ζητάει μια νέα “επαναστατική Διεθνή, μια Διεθνή ενάντια στους σοσιαλ-σωβινιστές και ενάντια στο ‘Κέντρο’ ”. Αυτή αργότερα έγινε η [[Κομμουνιστική Διεθνής | Κομιντέρν]] (Τρίτη Διεθνής), που σχηματίστηκε το 1919.▼