Πραξικόπημα Κορνίλοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την [[Φεβρουαριανή επανάσταση της Αγίας Πετρούπολης (1917)| επανάσταση του Φεβρουαρίου]] 1917, η Ρωσική μοναρχία έπεσε από την εξουσία, αντικαταστάθηκε από την [[Ρωσική Προσωρινή Κυβέρνηση | Προσωρινή Κυβέρνηση]] της οποίας τα μέλη προέρχονταν από διάφορα φιλελεύθερα και αριστερά κόμματα, από τα οποία κάποια στο παρελθόν εκπροσωπούνταν στην [[Κρατική Δούμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας | Δούμα]], και άλλα στο [[Σοβιέτ του Πέτρογκραντ | Σοβιέτ της Πετρούπολης]]. Η κυβέρνηση ψήφισε νόμο, που έκανε ακόμα και τον [[Βλαντιμίρ Λένιν | Λένιν]], έναν από τους σκληρότερους επικριτές της, να δηλώσει ότι η Ρωσία είναι “η πιο ελεύθερη από όλες τις εμπόλεμες χώρες”.<ref> Wood, A. (1993). The Russian Revolution 1861–1917 (2nd ed.). New York: Routledge. p. 42.</ref> Ωστόσο, το αρχικό κύμα υποστήριξης για την Προσωρινή Κυβέρνηση μέσα στον Ρωσικό λαό σύντομα υποχώρησε και αυξήθηκε η αναταραχή, αποτέλεσμα κυρίως της συνεχιζόμενης συμμετοχής της Ρωσίας στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος | Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] και των οικονομικών επιπτώσεων που είχε η σύγκρουση για την Ρωσική κοινωνία. Οι διαδηλώσεις κατά την διάρκεια των “[[Ημερών του Ιουλίου]]”, που(όπου προκάλεσανστρατιώτες εκκλήσειςκαι γιαβιομηχανικοί τηνεργάτες ανάγκηεπηρεασμένοι περισσότερηςαπό πειθαρχίαςαναρχικά καιστοιχεία ισχυρότερης, διακυβέρνησηςσυγκρούστηκαν –με συνέβηδυνάμεις μιατου αναβίωσηστρατού), σταπροκάλεσαν δεξιάτην συναισθήματααντίδραση μέσατου σταφιλήσυχου τμήματαπληθυσμού τηςπου Ρωσικήςεπιθυμούσε την ειρηνική εξέλιξη της κοινωνίαςαναταραχής. Αξιωματικοί του Ρωσικού Στρατού, και ο Κορνίλοφ ανάμεσά τους, κατηύθυναν αυτές τις εκκλήσεις. Οι αξιωματικοί φοβούνταν ότι η χαλαρή πειθαρχία στα στρατεύματά τους εξηγούσε την συνεχιζόμενη κακή απόδοση του Ρωσικού στρατού κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Απαίτησαν την επαναφορά της θανατικής ποινής στη γραμμή του μετώπου καθώς και την κατάργηση των διαφόρων επιτροπών των στρατιωτών που είχαν εμφανιστεί τους μήνες μετά τον Φεβρουάριο. Η ανησυχία επίσης κλιμακώθηκε μέσα στους επιχειρηματίες και τους βιομηχάνους της Ρωσίας, ενώ ακόμη και μέσα στους πολιτικούς που σχημάτιζαν την Προσωρινή Κυβέρνηση, η στήριξηαπαίτηση για την αποκατάσταση της τάξης ήταν ισχυρή.

Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, ο Κορνίλοφ απομακρύνθηκε από την θέση του σανως αρχιστράτηγος και φυλακίστηκε στο Φρούριο Μπίκοφ, με 30 άλλους αξιωματικούς του στρατού κατηγορούμενος για συμμετοχή σε συνωμοσία. Λίγο μετά την επανάσταση των [[Μπολσεβίκοι | Μπολσεβίκων]] τον Οκτώβριο του 1917, ο Κορνίλοφ κατάφερε να αποδράσει από το Μπίκοφ και πήγε να ιδρύσει τον ΄[[Εθελοντικό Στρατό]], ο οποίος πολέμησε τους Μπολσεβίκους κατά την διάρκεια του [[Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος | Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου]]. Σκοτώθηκε σε μάχη κατά των δυνάμεων των Μπολσεβίκων στην πόλη [[Κρασνοντάρ | Εκατερίνονταρ]] τον Απρίλιο του 1918.

Ίσως οι περισσότερο ωφελημένοι της Υπόθεσης Κορνίλοφ ήταν το Κόμμα των Μπολσεβίκων, οιπου οποίοιγνώρισε καρπώθηκανμια ανάκτησηαναγέννηση στήριξηςεξ καιαντιδράσεως δύναμηςπρος στοντο απόηχο της απόπειρας του πραξικοπήματοςπραξικόπημα. Ο Κερένσκι απελευθέρωσε τους Μπολσεβίκους που είχαν συλληφθεί λίγους μήνες πριν, όταν ο Βλαδίμηρος Λένιν είχε κατηγορηθεί ότι πληρωνόταν από τους Γερμανούς και σανως εκ επακόλουθοτούτου διέφυγε στην Φινλανδία, και η έκκλησή του στο [[Σοβιέτ του Πέτρογκραντ | Σοβιέτ της Πετρούπολης]] για στήριξη είχε αποτέλεσμα τον επανεξοπλισμό της Στρατιωτικής Οργάνωσης των Μπολσεβίκων και την απελευθέρωση των Μπολσεβίκων πολιτικών κρατουμένων, περιλαμβανομένου του [[Λέον Τρότσκι | Λέοντος Τρότσκι]]. Αν και αυτά τα όπλα δεν χρειάστηκαν για να καταπολεμηθούν τα προελαύνοντα στρατεύματα του Κορνίλοφ τον Αύγουστο, κρατήθηκαν από τους Μπολσεβίκους και χρησιμοποιήθηκαν στη δική τους επιτυχημένη ένοπλη εξέγερση τον Οκτώβριο 1917. Η στήριξη προς τους Μπολσεβίκους μέσα στο Ρωσικό λαό αυξήθηκε επίσης μετά το πραξικόπημα Κορνίλοφ, σαν μια συνέπεια της δυσαρέσκειας προς την Προσωρινή Κυβέρνηση καιγια στοντον χειρισμότρόπο τηςπου στοαντιμετώπησε το πραξικόπημα.

Άλλη σημαντική συνέπεια του Πραξικοπήματος Κορνίλοφ είναι ότι απέκοψε τον δεσμό μεταξύ [[Αλέξανδρος Κερένσκι | Κερένσκι]] και στρατού. Επειδή, αν και τοΤο σώμα των αξιωματικών, που ήτανευρισκόμενο σε σύγχυση γιασχετικά με τα θέματατεκταινόμενα, αλλάαπέφευγε καινα απρόθυμοσυμμετάσχει ναστην αψηφήσειανταρσία τηντου κυβέρνηση ανοιχτάΚορνίλωφ, απέφυγεαπρόθυμο όντας να συμμετάσχειαψηφήσει στηντην ανταρσίαΚυβέρνηση, τουαν Κορνίλοφ,και περιφρονούσε τον ΚερένσκιΚερένσκυ για την συμπεριφορά τουπου στονεπέδειξε διοικητήαπέναντι τους,στους τηνστρατηγούς σύλληψητου πολλώνπροκειμένου σημαντικώννα στρατηγών καικολακεύσει την ενθάρρυνσήαριστερά τουκαι στηντους αριστεράΜπολσεβίκους.<ref>Pipes, R. (1990). The Russian Revolution 1899–1919. London: Collins Harvill. p. 467.</ref> Όταν οι Μπολσεβίκοι οργάνωσαν την επανάστασή τους τον Οκτώβριο του 1917, ο Κερένσκι έκανε έκκληση στους στρατιωτικούς για να βοηθήσουν στην υπεράσπιση της κυβέρνησης από την εξέγερση, αλλά η έκκλησή του έπεσε σε ώτα μη ακουόντων.

Ο Αμερικανός συγγραφέας Ρίτσαρντ Πάιπς προέβαλε άλλη ερμηνεία του γεγονότος στην εργασία του ''Η Ρωσική Επανάσταση: 1899-1919''. Ο Πάιπς υποστήριξε ότι κάθεόχι άλλομόνο απόδεν τουπήρξε νασυνωμοσία υπάρχειτου συνωμοσίαΚορνίλωφ, Κορνίλοφαλλά αντιθέτως, στηνο πραγματικότηταΚερένσκυ υπήρξεήταν αυτός που “συνωμοσίατην Κερένσκι”σχεδίασε σχεδιασμένηπροκειμένου να κηλιδώσει τον στρατηγό σαν αρχηγό μιας φανταστικής μεν, αλλά ευρέως προσδοκώμενης αντεπανάστασης, η καταστολή της οποίας θα ανύψωνε τον Πρωθυπουργό σε θέση απαράμιλλης δημοτικότητας και δύναμης, επιτρέποντάς του να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη απειλή από τους Μπολσεβίκους.<ref>Pipes, R. (1990). The Russian Revolution 1899–1919. London: Collins Harvill. p. 463.</ref>