Φως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Nataly8 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 29:
 
== Θεωρίες για τη φύση του φωτός ==
Ένα από τα σκοτεινότερα αλλά και ελκυστικότερα θέματα που απασχόλησαν τον άνθρωπο ήταν και η φύση του φωτός. Η έρευνα γύρω από το πρόβλημα αυτό σύνδεσε μεγάλα ονόματα της επιστήμης. Πρώτος ο [[Ισαάκ Νεύτων]] ([[1643]]-[[1737|1727]]) και στη συνέχεια ο φυσικός Ολλανδός [[Κρίστιαν Χόυχενς]] ([[1629]]-[[1695]]) ανέπτυξαν θεωρίες που για πολλά χρόνια αντιμάχονταν. σε μεγάλο βαθμό. Το μεγάλο κύρος του πρώτου απέτρεπε κάθε ένσταση ή άλλη πρόταση ακόμη και συμβιβασμούς. Όταν όμως μια θεωρία δεν μπορεί να δώσει λύσεις σε όλο το εύρος της τότε αυτή πάσχει. Έτσι κλονίζεται και παραχωρεί την θέση της σε άλλη. Αυτό συνέβη και με τη θεωρία του Νεύτωνα που δεν μπόρεσε ν΄ αντέξει ελέγχους και παρατηρήσεις που είχαν να κάνουν και από τις μετρήσεις της [[ταχύτητα του φωτός|ταχύτητας του φωτός]]. Όμως το τελειωτικό κτύπημα δόθηκε από τον Γάλλο φυσικό [[Αυγουστίνος Φρενέλ|Αυγουστίνο Φρενέλ]] ([[1788]]-[[1827]]) όταν ανακάλυψε το φαινόμενο της συμβολής ή αλληλοτυπίας του φωτός όπου φως προστιθέμενο σε φως άλλοτε γεννά εντονότερο και άλλοτε ασθενέστερο ακόμη και σκότος. Έτσι σύμφωνα μ΄ αυτά το φως χαρακτηρίζεται από κύματα και έτσι εδραιώθηκε η πεποίθηση της κυματικής φύσεως του φωτός. Στη συνέχεια οι Φυσικοί προχώρησαν στην ερμηνεία των φαινομένων της [[διάθλαση]]ς, της [[περίθλαση]]ς και της [[πόλωση]]ς του φωτός. Τότε όμως πρόβαλε μια άλλη δυσκολία που αφορούσε τη φύση του μέσου αν πάλλεται και πως πάλλεται και διαδίδει το φως. Και αυτή η δυσκολία παραμερίστηκε όταν ο Άγγλος φυσικός [[Τζέιμς Μάξγουελ]] απέδειξε θεωρητικά το [[1870]] ότι τα φωτεινά κύματα είναι κύματα ηλεκτρομαγνητικά περιοδικώς μεταβλητά κατά χρόνο και τόπο και ότι στην ουσία το μέσο διάδοσης είναι το ίδιο το κύμα, όπου πρακτικά η ηλεκτρική συνιστώσα ταξιδεύει πάνω στη μαγνητική και αντίστροφα. Τέλος όταν η θεωρία του Μάξγουελ επαληθεύτηκε στα πειράματα του [[Χάινριχ Χερτζ]] το [[1888]] δεν έμεινε πλέον καμία αμφιβολία ότι τα κύματα του φωτός έχουν <u>ηλεκτρομαγνητική φύση</u>.
 
Έτσι είχαν τα πράγματα μέχρι το τέλος του αιώνα όταν ξεπρόβαλε νέα δυσκολία ακολουθίας της τελευταίας θωρίας που ήταν πιο έντονη και που αφορούσε ένα φαινόμενο που ήταν αδύνατον να ερμηνεύσει η κυματική. Ήταν το "φωτοηλεκτρικό" όπως ονομάσθηκε. Παρατηρήθηκε δηλαδή πως όταν [[φωτεινή δέσμη]] μικρού μήκους κύματος προσπέσει σε μεταλλική πλάκα αποσπώνται απ΄ αυτή [[ηλεκτρόνιο|ηλεκτρόνια]] και μάλιστα αμέσως όσο ασθενές κι αν είναι το φως. Βέβαια για ν΄ αποσπασθεί ένα ηλεκτόνιο απαιτείται κάποια ενέργεια. Αν επομένως το φως είναι κύμα, που έχει το χαρακτηριστικό της συνέχειας, θα έπρεπε να πέρναγε κάποιος χρόνος μέχρι αυτό το ηλεκτρόνιο ν΄ απορροφήσει ενέργεια για ν΄ αποσπασθεί λαμβανομένου υπ΄ όψη ότι η [[ταχύτητα]] των ηλεκτρονίων είναι ίδια όση απόσταση κι αν παρεμβάλλεται μεταξύ πηγής και πετάσματος. Οι παρατηρήσεις αυτές έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση τους φυσικούς. Πως να συμβιβάσουν την θεωρία με την παρατήρηση; Έτσι αν τα πειράματα ήταν ορθα θα έπρεπε ν΄ αναζητηθεί άλλη βάση της υφής του φωτός που να ερμηνεύει και το νέο πλέον παρατηρούμενο φαινόμενο. Στη δύσκολη αυτή θέση των Φυσικών στις [[14 Δεκεμβρίου]] του [[1900]] ο φυσικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου [[Μαξ Πλανκ]] ([[1858]]-[[1947]]) έκανε μια καταπληκτική ανακοίνωση που αποτέλεσε τη βάση της θεωρίας των [[κβάντα]] με την οποία και ανατράπηκε η μέχρι τότε αντίληψη περί της συνέχειας της ακτινοβολίας.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Φως"