Όσκαρ Α΄ της Σουηδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 38:
==Τα νεανικά του έτη==
Γεννήθηκε το 1799 στην οδό Σιζαλπίν 291 (νυν Μονσώ 32) στο Παρίσι, όπου έμεναν οι γονείς του, ο Υπουργός Πολέμου [[Κάρολος ΙΔ΄ Ιωάννης της Σουηδίας|Ιωάννης-Βαπτιστής Μπερναντότε]], στρατηγός του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντα Α']]. Η αδελφή της μητέρας του, η Ζουλί Κλαρύ είχε παντρευτεί τον [[Ιωσήφ Βοναπάρτης|Ιωσήφ Βοναπάρτη]], ο οποίος τον βάπτισε δίνοντας το όνομά του Ιωσήφ και ο Ναπολέων Α' του πρόσθεσε το όνομα Όσκαρ, του ήρωα των ποιημάτων ''Όσιαν'', που απηχούν κελτικούς θρύλους.
Όταν ο πατέρας του υιοθετήθηκε από τον Κάρολο ΙΓ' Χολστάιν-Γκότορπ βασιλιά της Σουηδίας, του δόθηκε ο τίτλος του δούκα του Σούντερμανλαντ. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, που υποχρέωσε την αυλή να μιλάει γαλλικά, ο Όσκαρ έμαθε γρήγορα σουηδικά και ώσπου να ενηλικιωθεί απέκτησε τη γενική συμπάθεια. Είχε άριστη εκπαίδευση και σύντομα τον θεωρούσαν αυθεντία στο κοινωνικο-πολιτικά θέματα. Το 1816 έγινε επίτιμο μέλος της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας των Επιστημών και δύο έτη μετά καγκελάριος του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, όπου έμεινε για ένα εξάμηνο. Στα 1832-34 ολοκλήρωσε την όπερα "Ρήνιο, ο περιπλανώμενος ιππότης" που άφησε ημιτελή ο θάνατος του συνθέτη Εδουάρδου Μπρέντλερ. Το 1839 έγραψε μια σειρά άρθρων για τη δημόσια εκπαίδευση και δύο χρόνια μετά ένα ανώνυμο έργο που υποστήριζε τις μεταρρυθμίσεις στις φυλακές.
▲Όταν ο πατέρας του υιοθετήθηκε από τον Κάρολο ΙΓ' Χολστάιν-Γκότορπ βασιλιά της Σουηδίας, του δόθηκε ο τίτλος του δούκα του Σούντερμανλαντ. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, που υποχρέωσε την αυλή να μιλάει γαλλικά, ο Όσκαρ έμαθε γρήγορα σουηδικά και ώσπου να ενηλικιωθεί απέκτησε τη γενική συμπάθεια. Είχε άριστη εκπαίδευση και σύντομα τον θεωρούσαν αυθεντία στο κοινωνικο-πολιτικά θέματα. Το 1816 έγινε επίτιμο μέλος της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας των Επιστημών και δύο έτη μετά καγκελάριος του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, όπου έμεινε για ένα εξάμηνο. Στα 1832-34 ολοκλήρωσε την όπερα "Ρήνιο, ο περιπλανώμενος ιππότης" που άφησε ημιτελή ο θάνατος του συνθέτη Εδουάρδου Μπρέντλερ. Το 1839 έγραψε μια σειρά άρθρων για τη δημόσια εκπαίδευση και δύο χρόνια μετά ένα ανώνυμο έργο που υποστήριζε τις μεταρρυθμίσεις στις φυλακές.
==Η βασιλεία του==
Διετέλεσε αντιβασιλιάς της Νορβηγίας το 1824 και το 1833. Ο πατέρας του τον υποπτευόταν ότι σχεδιάζει με τους φιλελεύθερους πολιτικούς αλλαγή των υπουργών, ίσως και την παραίτησή του. Μάλλον βοηθούσε ενεργά την αντιπολίτευση, όμως ήταν πασίγνωστο ότι αποδοκίμαζε τη δεσποτική συμπεριφορά του πατέρα του με τον οποίο απέφευγε να έρθει σε ρήξη. Ο φιλελευθερισμός του ήταν συγκρατημένος, όπως ανακάλυψε η αντιπολίτευση όταν έγινε ο ίδιος το 1844 βασιλιάς: δεν ήθελε να ακούσει για αλλαγή στο απαρχαιωμένο Σύνταγμα του 1809. Πάντως ένα από τα πρώτα μέτρα του ήταν η ελευθερία του Τύπου και εξέδωσε νόμο, που τα θήλεα τέκνα ήταν ίσα με τα άρρενα ως προς την κληρονομία, αν δεν υπάρχει διαθήκη. Θέσπισε επίσημα την ισότητα των δύο βασιλείων του και εισήγαγε τη νέα σημαία και το θυρεό της Ένωσης της Σουηδίας με τη Νορβηγία. Ίδρυσε το Νορβηγικό Τάγμα του Αγίου Όλαφ, δίνοντας έτσι στη Νορβηγία το δικό της Τάγμα. Στην ομιλία του προς το Κοινοβούλιο το 1857 δήλωσε ότι προώθησε την υλική ευημερία του βασιλείου περισσότερο από τους προκατόχους του.
| |||