Απελευθέρωση των δουλοπάροικων του 1861: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Η '''Μεταρρύθμιση Απελευθέρωσης του 1861 στην Ρωσία''' (Ρωσικά: Крестьянская реформа 1861 год, ''Κρεστάνσκαγια ρεφόρμα 1861 γκότα'', κατά λέξη: “η αγροτική μεταρρύθμιση του 1861”) ήταν η πρώτη και πιο σημαντική των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, που έγιναν στη διάρκεια της βασιλείας (1855-1881) του Αυτοκράτορα [[Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Β΄ της Ρωσίας]]. Η μεταρρύθμιση κατάργησε ουσιαστικά την δουλοπαροικία σε όλη
▲Η '''Μεταρρύθμιση Απελευθέρωσης του 1861 στην Ρωσία''' (Ρωσικά: Крестьянская реформа 1861 год, ''Κρεστάνσκαγια ρεφόρμα 1861 γκότα'', κατά λέξη: “η αγροτική μεταρρύθμιση του 1861”) ήταν η πρώτη και πιο σημαντική των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, που έγιναν στη διάρκεια της βασιλείας (1855-1881) του Αυτοκράτορα [[Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Β΄ της Ρωσίας]]. Η μεταρρύθμιση κατάργησε ουσιαστικά την δουλοπαροικία σε όλη της Ρωσική Αυτοκρατορία.
[[Αρχείο:Liberation of peasants by B.Kustodiev (1907).jpg|μικρογραφία|δεξιά|Ένας πίνακας του 1907, του Μπόρις Κουστόντιεφ, που απεικονίζει Ρώσους δουλοπάροικους να ακούνε την διακήρυξη του Μανιφέστου της Απελευθέρωσης του 1861.]]
Το Μανιφέστο (Διακήρυξη) Απελευθέρωσης του 1861 διακήρυξε την χειραφέτηση των δουλοπάροικων στα ιδιωτικά κτήματα και των οικιακών (στα νοικοκυριά) δουλοπάροικων. Με αυτό το διάταγμα περισσότερα από 23 εκατομμύρια άνθρωποι απόκτησαν την ελευθερία τους.<ref name="1mee">{{cite book
Γραμμή 47 ⟶ 46 :
== Πρόωρες μεταρρυθμιστικές ενέργειες ==
Η ανάγκη για επείγουσα μεταρρύθμιση ήταν πλήρως κατανοητή στην Ρωσία του 19ου αιώνα. Μεγάλη υποστήριξη γι’ αυτή προήλθε από τα πανεπιστήμια, συγγραφείς και άλλους πνευματικούς κύκλους. Διάφορα προγράμματα μεταρρυθμίσεων απελευθέρωσης ετοιμάστηκαν από τους Μιχαήλ Σπεράνσκι, Νικολάι Μορντβίνοφ και Πάβελ Κισελιόφ. Ωστόσο, η συντηρητική ή αντιδραστική αριστοκρατία ματαίωσε τις προσπάθειές τους. Στα Δυτικά κυβερνεία (''γκουμπέρνια'') η δουλοπαροικία είχε καταργηθεί στις αρχές
Το 1797, ο [[Παύλος Α΄ της Ρωσίας|Παύλος Α΄ της Ρωσίας]] αποφάσισε ότι η απλήρωτη εργασία περιοριζόταν σε 3 ημέρες την εβδομάδα, και ποτέ την Κυριακή. Αλλά ο νόμος του δεν εφαρμόστηκε. Αρχίζοντας το 1801, ο [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας]] όρισε μια επιτροπή για να μελετήσει την ενδεχόμενη απελευθέρωση, αλλά το μόνο αποτέλεσμα ήταν να απαγορεύσει την πώληση των δουλοπάροικων χωρίς τις οικογένειές τους. Αρχίζοντας το 1825, ο [[Νικόλαος Α΄ της Ρωσίας]] εξέφρασε την επιθυμία του για την απελευθέρωση σε πολλές περιπτώσεις, και ακόμη βελτίωσε την ζωή των δουλοπάροικων στα κρατικά κτήματα, αλλά δεν άλλαξε την κατάσταση των δουλοπάροικων στα ιδιωτικά κτήματα.<ref>{{cite book
Γραμμή 79 ⟶ 78 :
== Το Μανιφέστο της Απελευθέρωσης ==
[[Αρχείο:Grigoriy Myasoyedov Reading of the 1861 Manifesto 1873.jpg|μικρογραφία|δεξιά|''Αγρότες διαβάζουν το Μανιφέστο της Απελευθέρωσης'', πίνακας του 1873 του Γκριγκόρι Μιασογιέντοφ]]
Η νομική βάση της μεταρρύθμισης ήταν το '''Μανιφέστο της Απελευθέρωσης''' του Τσάρου της 3ης Μαρτίου (19 Φεβρουαρίου) 1861, συνοδευόμενο από ένα σύνολο
Αυτό το Μανιφέστο διακήρυξε την απελευθέρωση των δουλοπάροικών σε ιδιωτικά κτήματα και των οικιακών (των νοικοκυριών) δουλοπάροικων.<ref name="1mee"/> Στους δουλοπάροικους δόθηκαν τα πλήρη δικαιώματα των ελευθέρων πολιτών, αποκτώντας τα δικαιώματα να παντρεύονται χωρίς να πρέπει να πάρουν συναίνεση, να έχουν περιουσία και να έχουν επάγγελμα. Το Μανιφέστο όριζε ότι οι αγρότες θα μπορούσαν να αγοράσουν την γη από τους γαιοκτήμονες.
Γραμμή 98 ⟶ 97 :
}} OCLC 437056484 and 60161944</ref>
Αν και καλά σχεδιασμένη στην νομοθεσία, η μεταρρύθμιση δεν λειτούργησε ομαλά. Οι προϋποθέσεις του μανιφέστου θεωρήθηκαν απαράδεκτες από πολλούς αγρότες ενδιαφερόμενους για την μεταρρύθμιση. “Σε πολλές περιοχές οι αγρότες αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι το μανιφέστο ήταν αυθεντικό. Υπήρχαν προβλήματα, και έπρεπε να κληθούν στρατεύματα για να διαλύσουν τα εξαγριωμένα πλήθη”.<ref>Peasant Wars of the 20th Century, Eric Wolf, 1969</ref>
Οι γαιοκτήμονες και η αριστοκρατία πληρώνονταν με κυβερνητικά ομόλογα και τα δάνειά τους αφαιρέθηκαν από τα χρήματα πριν τους δοθούν. Τα ομόλογα γρήγορα έχασαν σε αξία.
== Συνέπειες ==
Αν και η μεταρρύθμιση της απελευθέρωσης τιμήθηκε με την κατασκευή του τεράστιου Καθεδρικού Αλεξάντερ Νέφσκι στην Μόσχα και τα βιβλία ιστορίας δίνουν στον Αλέξανδρο Β΄ το όνομα “Ο Τσάρος Απελευθερωτής”, τα αποτελέσματά της ήταν μακριά από το ιδανικό. Οι δουλοπάροικοι των νοικοκυριών ήταν οι χειρότερα θιγμένοι καθώς κέρδισαν μόνο την ελευθερία τους και όχι γη. Πολλοί από τους πιο φωτισμένους γραφειοκράτες καταλάβαιναν ότι η απελευθέρωση των δουλοπάροικων θα επιφέρει δραστικές αλλαγές τόσο στην Ρωσική κοινωνία όσο και στην κυβέρνηση. Ωστόσο, η ιδέα ότι αυτές οι αλλαγές θα επηρέαζαν μόνο τα “κατώτερα στρώματα” της κοινωνίας, και θα
|author = Polunov, Alexander
|title = Russia In The Nineteenth Century: Autocracy, Reform, And Social Change, 1814-1914
Γραμμή 113 ⟶ 112 :
|pages = 110
|isbn = 9780765606716
}} OCLC 191935709</ref> Αυτή η νέα μορφή τοπικής,
|author = Polunov, Alexander
|title = Russia In The Nineteenth Century: Autocracy, Reform, And Social Change, 1814-1914
Γραμμή 179 ⟶ 178 :
[[Αρχείο:RR5220-0009R.png|μικρογραφία|δεξιά|Νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας για την 150η επέτειο της μεταρρύθμισης της απελευθέρωσης ]]
=== Επακόλουθα ===
Η άνιση εφαρμογή της νομοθεσίας άφησε πολλούς αγρότες στο Βασίλειο της Πολωνίας και στην βόρεια Ρωσία και ελεύθερους και χωρίς γη (μπάτρακ), μόνο με την εργασία τους για να πουλήσουν, ενώ σε άλλες περιοχές οι αγρότες έγιναν η πλειοψηφία των ιδιοκτητών γης στην επαρχία τους. Το 1861 το Μανιφέστο της Απελευθέρωσης επηρέασε μόνο τους ιδιόκτητους από ιδιώτες δουλοπάροικους. Οι κρατικοί δουλοπάροικοι απελευθερώθηκαν το
|author = Polunov, Alexander
|title = Russia In The Nineteenth Century: Autocracy, Reform, And Social Change, 1814-1914
|