Καραμανλήδες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Αναίρεση έκδοσης 5551928 από τον 178.128.168.59 (Συζήτηση))Γιατί δεν λέμε ότι κάποιος έχει μια τέτοια
Stelpap (συζήτηση | συνεισφορές)
μ προσθήκη εικόνων
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Karamanlidika title page 1784.JPG | μικρογραφία | Καραμανλίδικα ]]
{{πηγές|11|07|2015}}
'''Καραμανλήδες''' - (''ενικός'' Καραμανλής) - Ονομασία τουρκόφωνων Χριστιανών ορθοδόξων (Rum) που κατοικούσαν στη [[Μικρά Ασία]], συγκεκριμένα στην [[Καραμανία]] (ονομάστηκε από το [[Οθωμανοί|τουρκικό]] Μπεηλίκι των Καραμανιδών, στην περιοχή της αρχαίας [[Κιλικία]]ς) και την [[Καππαδοκία]]. Έγραφαν την [[τουρκική γλώσσα]] με χαρακτήρες του ελληνικού αλφαβήτου ([[Καραμανλήδικα]]). Το πρώτο γνωστό καραμανλήδικο κείμενο ανάγεται στα μέσα του 15ου αιώνα, ενώ το πρώτο έντυπο στο 1718. Τα παλαιότερα καραμανλήδικα κείμενα ήταν θρησκευτικού περιεχομένου ενώ από το τέλος του 18ου αι. τυπώνονται και κείμενα ιστορικά, γεωγραφικά, διδακτικά κ.ά. Το τελευταίο έντυπο τυπώθηκε το 1921. Αυτά τυπώνονταν σε τυπογραφεία της Κωνσταντινούπολης, Αθηνών, Βενετίας, Σμύρνης κ.ά. Πολύ σημαντικό ρόλο στη διάδοση της καραμανλήδικης γραφής έπαιξε ο Ευαγγελινός Μισαηλίδης ο οποίος το 1851 άρχισε να εκδίδει στην Κωνσταντινούπολη την εφημερίδα ''Ανατολή'' σε καραμανλήδικη γραφή.<ref>[http://www.imxa.gr/collections/code/emuseum.asp?style=Browse&currentrecord=1&newvalues=1&newpage=collections Η συλλογή "Καραμανλίδικα", Ινστιτούτο Μελετών Χερσονήσου του Αίμου.]</ref>
 
[[Αρχείο:Καραμανλήδεια γραφή.jpg | μικρογραφία | Πλάκα στο έδαφος με καραμανλήδεια γραφή]]
 
 
 
Οι Καραμανλήδες ήταν είτε Χριστιανοί ορθόδοξοι που μιλούσαν την τουρκική γλώσσα, είτε -σπανιότερα- Τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι που [[εκχριστιανισμός|εκχριστιανίστηκαν]]. Κατά τον [[Αλέξανδρος Ελλάδιος|Αλ. Ελλάδιο]] (18ος αι.) ήταν Έλληνες που εκτουρκίστηκαν.<ref>[http://books.google.gr/books?id=cqwAAAAAcAAJ&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false Alexander Helladius, Status praesens ecclesiae graecae, 1714, σελ. 136-138.]</ref>