Βικιπαίδεια

Κουζίνα της Φραγκφούρτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
6.268 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Frankfurterkueche.jpg|right|thumb|300px|Η κουζίνα της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης (όψη από την είσοδο)]]
Η '''Κουζίνα της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης''' ''(Frankfurter Küche)'' ήταν ένα σημαντικό βήμα στην εσωτερική αρχιτεκτονική και είναι η πρώτη [[εντοιχισμένη κουζίνα]]. Στην κουζίνα της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης σχεδιάστηκε για πρώτη φορά κουζίνα μετά από μια ολόκληρη έρευνα, με σκοπό να επιτρέψει την αποδοτική εργασία και να χτιστεί με χαμηλότερο κόστος.
 
Σχεδιάστηκε το 1926 από την Αυστριακή αρχιτέκτονα [[Μαργκαρέτε Σύττε Λιχότσκυ]] για το κοινωνικό πρόγραμμα κατοικίας Neues Frankfurt του αρχιτέκτονα [[Ερνστ Μάυ]] στη [[ΦρανκφούρτηΦραγκφούρτη]].
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '20 κατασκευάστηκαν περίπου 10.000 μονάδες.
 
== Σχεδιασμός ==
Η λεγόμενη Κουζίνα της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης, σχεδιασμένη τη δεκαετία του 1920, ήταν η πρώτη κουζίνα που προέκρινε την επιστημονική λειτουργικότητα στην ετοιμασία του φαγητού και το σερβίρισμα, και ταυτόχρονα είναι ένα μνημείο μοντερνισμού μέσα από το ρεύμα της [[Νέα Αντικειμενικότητα|Νέας Αντικειμενικότητας]] (Neue Sachlickkeit) ή Νέας Αρχιτεκτονικής (Neues Bauen) (τάσεις της οποίας περιείχε και το [[Μπάουχαους|Bauhaus]]).
 
Στην αρχιτεκτονική ο χρόνος πέρα από αισθητική και φιλοσοφική έννοια είναι ζήτημα κοινωνικότητας και λειτουργικότητας. Ο χρόνος συνιστά την κύρια μεταβλητή της παραγωγικής διαδικασίας. Ακόμη και ο "ελεύθερος χρόνος" ή "χρόνος αναψυχής" είναι χρόνος αναπαραγωγής και ανάκτησης της εργατικής δύναμης, και χρόνος καταναλωτικής δραστηριότητας.  Ως εκ τούτου "ο χρόνος είναι πολύτιμος και η αρχιτεκτονική οφείλει να τον αντιμετωπίζει ως κύριο παράγοντα στο σχεδιασμό του χώρου".<ref>Πάγκαλος, Π., ''Η σημασία του χρόνου στη σύγχρονη αρχιτεκτονική'', Gutenberg, Αθήνα, 2011, σ. 62.</ref>
Γραμμή 12:
Όταν ήρθε καιρός να ορθοποδήσει η μεταπολεμική Γερμανία ο [[εξπρεσιονισμός]] απορρίφθηκε και αναδείχθηκε το κίνημα της Νέας Αντικειμενικότητας, που χαρακτηρίστηκε "ρεαλισμός με σοσιαλιστική γεύση".<ref>Alan Colquhoun, ''Modern Architecture'', Oxford University Press, 2002, σ. 159.</ref> Μετά το 1924 δημιουργήθηκε ένα κύμα οικιστικής ανάπτυξης μέσα από προγράμματα των ίδιων των πόλεων. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της ήταν ότι κυριαρχήθηκε από την avant-garde. 
 
Σημαντικότερο από όλα ήταν το οικιστικό πρόγραμμα της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης. Προέκυψε μέσα από το οικιστικό πρόγραμμα της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης και την ανάγκη διατήρησης των μηνιαίων εξόδων - και ενοικίων - στα όρια που άντεχαν οι χαμηλόμισθοι εργάτες.
 
Η [[Μαργκαρέτε Σύττε Λιχότσκυ]] απόφοιτος της [[Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης|Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης]], εμπνευσμένη από τον καθηγητή της [[Όσκαρ Στρναντ]] ασχολούνταν με τον σχεδιασμό οικονομικών οικιακών επίπλων. Επηρεασμένη από το βιβλίο ''Η Νέα Οικοκυρική: Μελέτες λειτουργικότητας στην οικιακή διαχείριση'' της Κριστίν Φρέντερικ,<ref>Alan Colquhoun, ''Modern Architecture'', σ. 165.</ref> και τις αρχές του [[Τεϋλορισμός|Τεϋλορισμού]], πείστηκε ότι είναι απαραίτητο να εκλογικευτεί η οικοκυρική για χάρη της οικονομικής ανεξαρτησίας και προσωπικής ανάπτυξης της γυναίκας.<ref>Juliet Kinchin, Aidan O'Connor, ''Counter Space: Design and the Modern Kitchen'', The Museum of Modern Art, 2011</ref>
 
Ο σχεδιασμός της Κουζίνας της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης ήταν όμοιος με εργαστηρίου, βασισμένος σε σύγχρονες θεωρίες λειτουργικότητας και εργασίας, καθώς και μελέτες κίνησης ([[stop-motion]]) και συνεντεύξεις από νοικοκυρές. Επίσης η Λιχότσκυ μελέτησε επαγγελματικούς χώρους μαγειρικής όπως κουζίνες τρένων και πλοίων για να πάρει ιδέες λειτουργικότητας και συμπαγούς σχεδιασμού.
 
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια κουζίνα με πτυσσόμενες επιφάνειες εργασίας, ενσωματωμένους αποθηκευτικούς χώρους, αφαιρούμενο κάδο απορριμάτων, και προσαρμοζόμενο φωτισμό οροφής. Η αποθήκευση τροφίμων γίνονταν σε αλουμινένια συρτάρια με ετικέτες για το περιεχόμενο. Οι αποστάσεις μεταξύ των χώρων και αντικειμένων ήταν τέτοιες που να ελαχιστοποιούν την ανάγκη μετακίνησης και τον χρόνο εργασίας. Ο συνολικός σχεδιασμός ήταν τέτοιος που να διευκολύνει την μαζική παραγωγή, και 10.000 μονάδες πουλήθηκαν και εγκαταστάθηκαν σε εργατικές κατοικίες της ευρύτερης ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης.<ref>Christiane Schönfeld, Carmel Finnan, ''Practicing Modernity: Female Creativity in the Weimar Republic'', Königshausen & Neumann, 2006, σ. 37-45.</ref>
 
== Διάταξη κουζίνας ==
 
Η κουζίνα της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης ήταν στενή, με διαστάσεις 1,9 μ. x 3,4 μ. Είχε μια ξεχωριστή είσοδο σε έναν από τους μικρούς τοίχους, απέναντι από το παράθυρο (πίσω από τον φωτογράφο της εικόνας). Κατά μήκος της αριστερής πλευράς τοποθετήθηκε η [[ηλεκτρική κουζίνα]], ακολουθούμενη από μια συρόμενη πόρτα που συνδέει την κουζίνα με το καθιστικό. Στο μεγάλο τοίχο βρίσκονταν τα [[έπιπλα κουζίνας]] και ο νεροχύτης, και μπροστά από το παράθυρο ένας χώρος εργασίας. Δεν υπήρχε [[ψυγείο]], αλλά μια πτυσσόμενη σανίδα για σιδέρωμα (ορατή στην εικόνα κρεμασμένη στον αριστερό τοίχο).
 
[[Αρχείο:Frankfurt-Kitchen_Drawers.jpg|left|thumb|200px|Συρτάρια αλουμινίου]]
Γραμμή 30:
Τα ξύλινα έπιπλα ήταν χρωματισμένα μπλε, επειδή οι ερευνητές είχαν διαπιστώσει ότι οι [[μύγα|μύγες]] απέφευγαν τις μπλε επιφάνειες. Η Λιχότσκι χρησιμοποίησε ξύλο [[δρυς|δρυός]] για τα κιβώτια αλευριού, επειδή απωθούσε τα σκουλήκια, και την [[οξιά]] για τις επιτραπέζιες επιφάνειες, επειδή η οξιά είναι ανθεκτική στο λέκιασμα, τα οξέα, και τυχόν χάραγμα από μαχαίρια.
 
Στην παράδοση της Κουζίνας της ΦρανκφούρτηςΦραγκφούρτης είναι η εταιρία μεταλλικών κουζινών ''8linden Frankfurter Küche'' στην Φρανκφούρτη.
 
== Παραπομπές ==
Γραμμή 41:
 
[[Κατηγορία:Αρχιτεκτονική κτιρίων]]
[[Κατηγορία:ΦρανκφούρτηΦραγκφούρτη]]
[[Κατηγορία:Κτίρια και κατασκευές στη Γερμανία]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Κουζίνα_της_Φραγκφούρτης"