Μίμης Φωτόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 9:
Ο '''Μίμης (Δημήτρης) Φωτόπουλος''' του Νικολάου ([[20 Απριλίου]] [[1913]] - [[29 Οκτωβρίου]] [[1986]]) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου.
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στη [[Ζάτουνα]] [[Γορτυνία|Γορτυνίας]] και ήταν γιος του Νικολάου Φωτόπουλου από τη Ζάτουνα της [[Νομός Αρκαδίας|Αρκαδίας]] και της Άννας Παπαδοπούλου από το [[Αίγιο]]. Σπούδασε στη [[Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου]] και παρακολούθησε μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του [[Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] (μέχρι το β'β΄ έτος, 1933). Συμμετείχε στο ΕΑΜ, και για τη δράση του εξορίστηκε στην Ελ Ντάμπα στα [[Δεκεμβριανά]].
 
Εργάσθηκε ως ηθοποιός - θιασάρχης από το 1952 και σκηνοθέτης από το 1960. Έγραψε 7 βιβλία (4 ποιητικές συλλογές: «Μπουλούκια» 1940, «Ημιτόνια» 1960, «Σκληρά τριολέτα» 1961 και ο «θάνατος των ημερών» 1976) και 3 αυτοβιογραφικά («25 χρόνια θέατρο» 1958, «Το ποτάμι της ζωής μου» και «Ελ Ντάμπα - Όμηρος των Εγγλέζων» 1965) και 2 θεατρικά έργα («Ένα κορίτσι στο παράθυρο» 1966 και «Πελοπίδας ο καλός πολίτης» 1976) που έχουν παιχτεί. Οργάνωσε 5 εκθέσεις ζωγραφικής (ιδιότυπης τεχνικής κολάζ γραμματοσήμων).
 
Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρου Θεάτρου και Πρόεδρος του Δ. Σ. Άρματος Θέσπιδος. Έκανε θεατρικές περιοδείες στην [[Αμερική]], [[Γερμανία]], [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], [[Τουρκία]] και [[Κύπρος|Κύπρο]]. Τιμήθηκε με τα παράσημα Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α'Α΄ και Σταυρό του Αποστόλου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
 
Ο Μίμης Φωτόπουλος ασχολήθηκε για πολλά χρόνια και με αξιοσημείωτη επιτυχία με την τεχνική του [[κολάζ]] και μάλιστα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, τη χρήση «ψηφίδων» από γραμματόσημα με τις οποίες έφτιαξε μεγάλο αριθμό ζωγραφικών πινάκων.
Γραμμή 24:
 
== Συγγραφικό έργο ==
* "«'''Το ποτάμι της ζωής μου'''"» εκδ. Καστανιώτη : Αυτοβιογραφία όπου ο Μ. Φωτόπουλος μιλάει για το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο της εποχής του, καθώς και για άλλες του επιδόσεις στις τέχνες, παράλληλα με τις διάφορες σχέσεις του με τους ανθρώπους. "«''Γεννήθηκα''"», γράφει, "«''ανήμερα Κυριακής των Βαΐων, σημαδιακή μέρα στη Ζάτουνα, χωριό που έγινε γνωστό όχι από μένα φυσικά, αλλά από τον Μίκη Θεοδωράκη που τον εξόρισε εκεί η εφταετία''"». Στο ποτάμι της ζωής του γράφουν επίσης οι Λάκης Λαζόπουλος, Γιάννης Σιδέρης, Κ. Γεωργουσόπουλος, Έλενα Ακρίτα, Μαρία Ρεζάν, Χρ. Βαλαβανίδης και Γιάννης Ξανθούλης. Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια εικονογράφηση με έλλειψη όμως χρονολογίου στοιχείων φιλμογραφίας και θεατρικών παραστάσεων.
 
== Πολιτική δράση και εξορία ==
Γραμμή 144:
 
==Πηγές==
*"«Who's Who 1979"», σ.735.
 
== Παραπομπές ==