Καμπ ντε Λες Κορτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Εξωτερικός Σύνδεσμος: Διορθώσεις με τη χρήση AWB (10447) |
μ →top: clean up, αντικατέστησε: La Liga → Πριμέρα Ντιβιζιόν με τη χρήση AWB |
||
Γραμμή 40:
Στις 24 Ιουνίου 1925, το γήπεδο αποτέλεσε το σκηνικό ενός επεισοδίου που είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμό του για διάρκεια έξι μηνών. Στη διάρκεια μιας αναμέτρησης, οι φίλοι της ΦΚ Μπαρτσελόνα γιουχάισαν τον [[Εθνικός ύμνος της Ισπανίας|ισπανικό εθνικό ύμνο]], ενώ στη συνέχεια χειροκρότησαν κατά την ανάκρουση του ''[[God Save the King]]'', το οποίο ερμήνευσε η περιοδεύουσα ορχήστρα της [[Royal Marines|British Royal Marine]]. Το δικτατορικό καθεστώς του [[Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα|Πρίμο ντε Ριβέρα]] κατηγόρησε τον [[Ζοάν Γκαμπέρ]] για προώθηση του [[Καταλανικός εθνικισμός|καταλανικού εθνικισμού]]. Το Λες Κορτς έκλεισε για το κοινό και ο Γκαμπέρ εξορίστηκε από την Ισπανία.
Το γήπεδο αποτέλεσε έδρα της ΦΚ Μπαρτσελόνα στη διάρκεια δύο από τις πλέον επιτυχημένες περιόδους της ιστορίας της. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 με προπονητή τον [[Τζακ Γκρίνγουελ]] και παίκτες όπως οι [[Παουλίνο Αλκάνταρα]], [[Εμίλιο Σάγι Λινιάν|Σαγιμπάρμπα]], [[Ρικάρντο Θαμόρα]], [[Ζοζέπ Σαμιτιέρ]], [[Φελίξ Σεσούμαγα]] και [[Φραντς Πλάτκο]], ο σύλλογος κυριάρχησε στο ''[[Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Καταλωνίας|Campionat de Catalunya]]'' και εξελίχθηκε σε μία από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές ομάδες στην Ισπανία. Η ομάδα έχτισε πάνω σε αυτήν της την επιτυχία φτάνοντας και στην κατάκτηση της πρώτης [[
Η ομάδα γνώρισε ακόμη μια χρυσή εποχή στη διάρκεια των δεκαετιών του 1940 και του 1950, όταν παίκτες όπως οι [[Άντονι Ραμαλέτς|Ραμαλέτς]], [[Χουάν Θαμπούδιο Βελάσκο|Βελάσκο]], [[Θέσαρ Ροδρίγες Άλβαρες|Θέσαρ Ροδρίγες]], [[Ζοάν Σεγκάρα]], [[Λαντισλάο Κουμπάλα]] και [[Λουίς Σουάρες Μιραμόντες|Λουίς Σουάρες]] οδήγησαν τον σύλλογο στην κατάκτηση σημαντικού αριθμού τροπαίων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, η ΦΚ Μπαρτσελόνα είχε επεκτείνει σε σημαντικό βαθμό το Λες Κορτς. Συγκεκριμένα, η χωρητικότητα του γηπέδου είχε αυξηθεί πολλές φορές, έχοντας φτάσει σε τελική χωρητικότητα της τάξεως των 60.000 θέσεων. Ωστόσο, δεν υπήρχε, πλέον, δυνατότητα για περαιτέρω αύξηση της χωρητικότητας κι έτσι, το 1950, ο σύλλογος ξεκίνησε τον προγραμματισμό για την ανέγερση ενός νέου γηπέδου, του [[Καμπ Νου]].
| |||