Ο '''Γουλιέλμος της Αραγωνίας''' ή, '''Γουλιέλμος Β΄ των Αθηνών''' ''([[Ιταλική γλώσσα|ιταλικά :]] Guglielmo d'Aragona, [[Ισπανική γλώσσα|ισπανικά:]] Guillermo de Aragón'', ή '''Γουλιέλμος Β΄ των Αθηνών''', ( [[1312]] - [[22 Αυγούστου]] [[1338]]) ήταν Ιταλο-ισπανικής καταγωγής [[Δουκάτο των Αθηνών|Δούκαςδούκας των Αθηνών]] (1317-1338), [[Δουκάτο Νέων Πατρών|Δούκαςδούκας των Νέων Πατρών]] (1319-1338) και [[Βασίλειο της Σικελίας|Πρίγκιπαςπρίγκιπας της Σικελίας]] (1337-1338).
Ήταν τρίτος εν ζωή γιος του [[Φερδινάνδος Γ΄ της ΑραγωνίαςΑραγονίας|Φερδινάνδου Γ΄ της ΑραγωνίαςΑραγονίας]] και της [[Ελεονόρα του Ανζού|Ελεονόρας του Ανζού]],· παππούς του ήταν ο [[Πέτρος Γ΄ οτης Αραγονίας|Πέτρος ΜέγαςΓ']] βασιλιάς της Αραγωνίας και της Βαλένθια, κόμης της Βαρκελώνης και της Καταλωνίας, και Βασιλιάςβασιλιάς της Σικελίας.
Το 1317 μετά τον θάνατο του αδελφού του [[Μανφρέδος της Αραγωνίας|Μανφρέδου]] έγινε δούκας των Αθηνών. Όπως και ο αδελφός του δεν πήγε ποτέ εκεί, αλλά διοίκησε με βικάριους, με πρώτο τον ετεροθαλή αδελφό του [[Αλφόνσο Φαντρίκ]] ο οποίος το 1319 κατέκτησε μέρος της [[Θεσσαλία]]ς και την πόλη των [[Υπάτη|Νέων Πατρών (Υπάτης)]]. Από έγγραφο επιβεβαιώνεται ότι το 1331 οι δύο αδελφοί είχαν μεσολαβήσει για την διευθέτηση της ειρήνης στο νησί της [[Εύβοια]]ς.
Το 1335 παντρεύτηκενυμφεύτηκε την Μαρία Άλβαρες, κόρη του [[Ιάκωβος Β΄ της ΑραγωνίαςΑραγονίας|Ιακώβου Β΄ της Αραγωνίας]] και της Βεατρίκης ντε Λούρια. Πέθανε στη [[Βαλένθια]] στις 22 Αυγούστου 1338 και τάφηκε στο [[Παλέρμο]]. Μετά το θάνατο του Γουλιέλμου Β' το δουκάτο πέρασε στον αδελφό του, [[Ιωάννης της ΑραγωνίαςΑραγονίας|Ιωάννη της ΑραγωνίαςΑραγονίας]].
