Κυβέλη (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Πρόσθεσα μία παράγραφο "ο μύθος της" και έσβησα την ιστορία του Άττη πιο πάνω, αφού ανέλυσα τον μύθο και πρόσθεσα πηγη στη βιβλιογραφία
Γραμμή 7:
Η επιγραφή ''μάταρ κουμπιλέγια'' (''matar kubileya'') σε φρυγικό ιερό, από το πρώτο μισό του 6ου αιώνα π.Χ., διαβάζεται συνήθως ως "μητέρα του όρους", ανάγνωση που υποστηρίζεται από αρχαίες κλασικές πηγές<ref>Roller 1999, σσ. 67–68. This displaces the root meaning of "Cybele" as "she of the hair": see [[C.H.E. Haspels]], ''The Highlands of Phrygia'', 1971, I 293 no 13, noted in Walter Burkert, ''Greek Religion'', 1985, III.3.4, notes 17 and 18.</ref> και είναι συνακόλουθη με τη σύνδεση της θεάς με άλλες εποπτεύουσες θεές, γνωστές ως μητέρες και συνδεδεμένες με όρη της Ανατολίας και άλλες περιοχές:<ref>Motz, 1997. σ. 115.</ref> μια θεά «γεννημένη από πέτρα»<ref>Johnstone, in Lane, 1996, p. 109.</ref>. Είναι η μόνη γνωστή θεότητα της αρχαίας Φρυγίας<ref>Roller, 1999, p. 53.</ref> και ήταν πιθανώς η ανώτατη θεότητα του αρχαίου φρυγικού κράτους. Το όνομά της και η ανάπτυξη θρησκευτικών πρακτικών που συνδέονταν μαζί της, επηρεάστηκαν από τη θεοποιημένη [[Σουμέριοι|Σουμέρια]] θεότητα [[Κουμπάμπα]].<ref>. Η Κουμπάμπα ήταν βασίλισσα της τρίτης δυναστείας του [[Κις (Σουμερία)|Κις]]. Λατρευόταν στο [[Καρχεμίς]] και το όνομά της ελληνοποιήθηκε ως ''Κυβήβη''. Motz 1997, σσ. 105–106 το εκλαμβάνει ως πιθανή πηγή του ''Κουμπιλυα'' (βλ. Roller 1999, σσ. 67–8, όπου το κουμπιλέγια= όρος).</ref>.
 
== Ο μύθος της ==
Από τους σχετικούς με τη θεά μύθους γνωστότερος ήταν ο του [[Άττις|Άττι]], του νεαρού ευνοούμενού της, που για να κατασιγάσει τη βασανιστική ζηλοτυπία της θεάς έφθασε στο σημείο να αυτοευνουχιστεί. Η Κυβέλη στη συνέχεια μέσα σε θρήνους τον έθαψε για να τον αναστήσει αργότερα.
Η Κυβέλη αγαπούσε πάρα πολύ έναν όμορφο άντρα, τον Άττη, ο οποίος σκοτώθηκε από ένα θανάσιμο χτύπημα ενός κάπρου στο κυνήγι. Μία άλλη εκδοχή λέει ότι ο Δίας άθελά του, την ώρα του ύπνου του, χύθηκαν στη γη το σπέρμα του και γεννήθηκε ένα φοβερό "τέρας" με γεννητικά όργανα και άντρα και γυναίκας μαζί. Τότε φοβισμένοι οι θεοί από τη δύναμη της Άγδιστις, δηλ. τη Κυβέλη με άλλο φρυγικό όνομα, όταν την πέτυχαν κοιμισμένη ,της αφαίρεσαν το αντρικό όργανο. Από το όργανο φύτρωσε μία αμυγδαλιά και η κόρη του Σαγγάριου ποταμού, γεύτηκε τον καρπό της και έμεινε έγκυος στον Άττη. Όταν λοιπόν ο Άττης έγινε παλικάρι θα παντρευόταν τη φρυγική Πεσσινούντα, κόρη του βασιλιά. Η Άγδιστις που ήθελε δικό της τον νέο, παρουσιάστηκε στον γάμο και έβαλε μανία στον Άττη που αυτοευνουχίστηκε και πέθανε. Η Άγδιστις, μετάνοιωσε για την πράξη της και παρακάλεσε τον Δία να ξαναφέρει στη ζωή τον Άττη. Παρ' όλο που ο θεός δεν ήθελε, υποσχέθηκε στην Άγδιστη ότι το σώμα του Άττη δε θα σαπίσει και δε θα λιώσει ποτέ.
 
==Ελλάδα==
Γραμμή 13 ⟶ 14 :
όρους Δίδυμο υπήρχε ιερός βράχος με το όνομα '''Άγδος''' εξ ού και το όνομά της Άγδιστις. Στο ίδιο όρος υπήρχε και το
ιερό «άντρο» της θεάς, το αρχαιότερο όλων, όπου βρισκόταν αντί ομοιώματός της λατρευτικός λίθος ακατέργαστος (πιθανώς αερόλιθος), ο οποίος το [[204 π.Χ.]] μεταφέρθηκε στη Ρώμη όπως επίσης και ο τάφος του αγαπημένου της εραστή Άττιου. Μεγάλο Ναό έκτισε στη [[Πισσινούντα]] ο Βασιλιάς [[Μίδας]] τον οποίο αργότερα στόλισαν και πλούτισαν με αφιερώματα οι βασιλείς της Περγάμου καθώς και οι Ρωμαίοι.
 
==Ρώμη==
Αντίθετα οι Ρωμαίοι διατήρησαν τη λατρεία της ακριβώς όπως την μετέφεραν από την Μικρά Ασία. Ονόμαζαν τους ιερείς '''Γάλλους''', αυτούς που οι Λυδοί αποκαλούσαν ''Κυβήδους''.
Γραμμή 23 ⟶ 25 :
== Άλλες αναφορές ==
* Ο [[αστεροειδής]] '''[[65 Κυβέλη]]''' (65 Cybele), που ανακαλύφθηκε το 1861, πήρε το όνομά του από τη θεότητα αυτή.
*
 
==Παραπομπές σημειώσεις==
{{παραπομπές}}
Γραμμή 33 ⟶ 35 :
*Simpson, Elizabeth 1996, "Phrygian Furniture from Gordion", στο Georgina Herrmann (ed.), ''The Furniture of Ancient Western Asia'', Mainz
*Burkert, Walter, 1982, ''Greek Religion'', Harvard University Press, Cambridge.
*Ελληνική Μυθολογία, Τόμος 2, οι Θεοί, Εκδοτική Αθηνών, σελ.239-240
 
== Δείτε επίσης ==