Βέρα Ζασούλιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αφού η δίκη ακυρώθηκε, η Ζασούλιτς διέφυγε στην Ελβετία, όπου μεταστράφηκε στον Μαρξισμό και συνίδρυσε την ομάδα Απελευθέρωση της Εργασίας με τον [[Γκεόργκι Πλεχάνοφ]] και τον [[Πάβελ Αξελρόντ]] το 1883. Η ομάδα ανέθεσε στην Ζασούλιτς να μεταφράσει κάποια από τα έργα του Καρλ Μαρξ στα Ρωσικά, τα οποία συνέβαλαν στην ανάπτυξη της Μαρξιστικής επιρροής μέσα στους Ρώσους διανοουμένους των δεκαετιών του 1880 και 1890 και ήταν ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν στην δημιουργία του Ρωσικού Σοσιαλ-Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος (ΡΣΔΕΚ) το 1898. Στα μέσα του 1900, οι ηγέτες της ριζοσπαστικής πτέρυγας της νέας γενεάς των Ρώσων Μαρξιστών, [[Γιούλι Μάρτοφ]], [[Βλαντιμίρ Λένιν]] και [[Αλεξάντερ Πότρεσοφ]], συνεργάστηκαν με την Ζάζουλιτς, τον Πλεχάνοφ και τον Άξελροντ στην Ελβετία. Παρά τις εντάσεις μεταξύ των δύο ομάδων, οι έξι ίδρυσαν την ''[[Ίσκρα]]'', μια επαναστατική Μαρξιστική εφημερίδα, και σχημάτισαν την συντακτική της επιτροπή. Είχαν αντίθεση με τους πιο μετριοπαθείς Ρώσους Μαρξιστές (γνωστούς ως “οικονομιστές”) καθώς και πρώην Μαρξιστές όπως ο Πέτερ Στρούβε και ο Σεργκέι Μπουλγκάκοφ και πέρασαν μεγάλο μέρος των ετών 1900 – 1903 να συζητάνε μαζί τους στην ''Ίσκρα''.