Αλεξέι Ρίκοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Antonis flu (συζήτηση | συνεισφορές)
Antonis flu (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 58:
 
=== Άνοδος του Στάλιν και θάνατος (1927 – 38) ===
Η Πρωθυπουργία του Ρίκοφ περιέλαβε δραστικές αλλαγές στην δομή εξουσίας της Σοβιετικής Ένωσης. Από το 1924 ως το 1930 ο ρόλος του Κομμουνιστικού Κόμματος – ανεπίσημα υπό την ηγεσία Στάλιν ο οποίος, ως Γενικός Γραμματέας, ήλεγχε το σύνολο των μελών – όλο και περισσότερο σφετεριζόταν εξουσίες από τις νόμιμες δομές της κυβέρνησης. Μολονότι δεν μπορεί να δοθεί η ακριβής ημερομηνία της ανόδου του Στάλιν στην εξουσία, η [[Ενωμένη Αντιπολίτευση]] – η οποία αποτελείτο από τους [[Λεβ Κάμενεφ|Κάμενεφ]], [[Γκριγκόρι Ζινόβιεφ|Ζινόβιεφ]] και [[Λέον Τρότσκι|Τρότσκι]] – ηττήθηκε και οι οπαδοί της διαγράφηκαν από το Κόμμα μέχρι τον Δεκέμβριο του 1927.
[[Αρχείο:14th Conference of the All-Union Communist Party (Bolsheviks).jpg|μικρογραφία|δεξιά|Ο Ρίκοφ στο 14ο Συνέδριο του Κόμματος]]
Μετά την ήττα της [[Ενωμένη Αντιπολίτευση|Ενωμένης Αντιπολίτευσης]], ο [[Ιωσήφ Στάλιν|Στάλιν]] ενέκρινε περισσότερο ριζοσπαστικές πολιτικές και ήρθε σε σύγκρουση με την μετριοπαθή πτέρυγα του κόμματος. Οι δύο φράξιες ελίσσονταν στο παρασκήνιο σε όλο το 1928. Τον Φεβρουάριο – Απρίλιο του 1929 η διένεξη έφτασε σε αποφασιστικό στάδιο και οι μετριοπαθείς, που πήραν το όνομα Δεξιά Αντιπολίτευση ή “Δεξιοί”, ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να “παραδεχθούν τα λάθη τους” τον Νοέμβριο του 1929. Ο Ρίκοφ έχασε την θέση του ως Πρωθυπουργός της Ρωσικής ΣΟΣΔ από τον Σεργκέι Σιρτσόφ στις 18 Μαΐου 1929, αλλά διατήρησε τα άλλα δύο αξιώματά του. Στις 19 Δεκεμβρίου 1930, μετά την αποδοχή ενός ακόμη γύρου “λαθών”, αντικαταστάθηκε από τον [[Βιατσεσλάβ Μολότοφ]], τόσο ως Σοβιετικός Πρωθυπουργός όσο και ως Πρόεδρος του Συμβουλίου Εργασίας και Άμυνας. Δύο ημέρες αργότερα, ο Ρίκοφ εκδιώχθηκε από το Πολιτμπιρό, παίρνοντας μαζί του οποιαδήποτε δυνατότητα προόδου.<ref name="2ale"/>
 
Στις 30 Μαΐου 1931 ο Ρίκοφ διορίστηκε Λαϊκός Επίτροπος (υπουργός) Ταχυδρομείων και Τηλεγραφείων, μια θέση που συνέχισε να κατέχει αφού το Επιτροπάτο αναδιοργανώθηκε σε Λαϊκό Επιτροπάτο Επικοινωνιών της ΕΣΣΔ τον Ιανουάριο 1932. Στις 10 Φεβρουαρίου 1934, υποβιβάστηκε σε αναπληρωματικό (υποψήφιο - χωρίς ψήφο) μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1936, στον απόηχο των κατηγοριών που διατυπώθηκαν στην πρώτη Δίκη Παρωδία της Μόσχας των Κάμενεφ, Ζινόβιεφ και της αυτοκτονίας Τόμσκι, ο Ρίκοφ έχασε την θέση του ως Λαϊκός Επίτροπος Επικοινωνιών, αλλά παρέμεινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.