Φως Ιλαρόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η παλαιότερη καταγραφή του ύμνου βρίσκεται στο έργο [[Αποστολικές Διαταγές]], αγνώστου συγγραφέως, που χρονολογείται στα τέλη του τρίτου, ή στις αρχές του τετάρτου αιώνα. Ο [[Μέγας Βασίλειος]] (329-379), στο έργο του "Περί του Αγίου Πνεύματος" χαρακτηρίζει τον ύμνο «αρχαίαν φωνήν», γεγονός που υποδηλώνει ότι η επιλύχνιος υχαριστίαευχαριστία απηχεί λατρευτική παράδοση πολύ αρχαιότερη του 4ου αιώνα. Τον ίδιο χαρακτηρισμό εξάλλου αποδίδει στον ύμνο και ο [[Γρηγόριος Νύσσης|Άγιος Γρηγόριος Νύσσης]], που τον αναφέρει στο έργο ρου "Εις τον βίον της Οσίας Μακρίνης". Σύμφωνα με μία αρχαία παράδοση, η σύνθεση του ύμνου αποδίδεται στον μάρτυρα Αθηνογένη, ο οποίος τον εκφώνησε οδηγούμενος στο μαρτύριο. Πιστεύεται δε ότι πρόκειται για τον επίσκοπο Αθηνογένη, που μαρτύρησε στην Σεβάστεια, πιθανότατα το 305. Ωστόσο, σύγχρονοι μελετητές τοποθετούν την σύνθεση του ύμνου ακόμη νωρίτερα.