Σταθμός Ομόνοια (Μετρό Αθήνας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο πρώτος σταθμός ''«Ομόνοια»'' εγκαινιάστηκε στις 17 Μαΐου 1895 και ήταν υπαίθριος ημιυπόγειος σταθμός, τύπου ανοικτού ορύγματος, στη διασταύρωση των οδών Λυκούργου και [[Οδός Αθηνάς|Αθηνάς]]. Κατασκευάστηκε ως νέος τερματικός σταθμός προς βορράν της τότε ατμοκίνητης σιδηροδρομικής γραμμής Θησείου - Πειραιά, που θα αποτελούσε το αρχικό τμήμα της μετέπειτα [[Γραμμή Ηλεκτρικού (Μετρό Αθήνας)|γραμμής 1]] του δικτύου μετρό. Η πρώτη της επέκταση από το [[Σταθμός Θησείο (Μετρό Αθήνας)|Θησείο]] στην Ομόνοια έγινε πραγματικότητα με την βοήθεια σήραγγας που άρχισε να κατασκευάζεται το 1889 και ολοκληρώθηκε, μαζί με την κατασκευή του πρώτου, υπαίθριου σταθμού της Ομόνοιας τον Μάιο του 1895. Ο παλαιός σταθμός έχει καλυφθεί και χρησιμοποιείται ως αμαξοστάσιο, ενώ από πάνω του είναι κτισμένο το κτήριο διοίκησης της παλιάς εταιρείας των [[Η.Σ.Α.Π.|ΗΣΑΠ]].

 

Η θέση του πρώτου σταθμού κρίθηκε ακατάλληλη για την επέκταση του δικτύου της σιδηροδρομικής γραμμής προς τα βόρεια και για τον λόγο αυτό, τον Ιανουάριο του 1928, άρχισε να κατασκευάζεται ένας νέος, υπόγειος σταθμός κάτω από την Πλατεία Ομονοίας. Ο νέος σταθμός εγκαινιάστηκε από τον πρωθυπουργό [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]] στις 21 Ιουλίου 1930. Η κατασκευή του υπογείου σταθμού Ομονοίας το 1930 συνοδεύτηκε με ανάπλαση της ομώνυμης πλατείας. Ο ίδιος ο σταθμός δέχτηκε τότε τα επαινετικά σχόλια του Τύπου, αλλά και του ιδίου του Βενιζέλου, για την ποιότητα κατασκευής και την πολυτέλειά του.