Δούρα Ευρωπός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 17:
Κατά την περίοδο αυτή η Ευρωπός έλεγχε την εμπορική οδό (που διέβαινε τον Ευφράτη) και που ένωνε την πρωτεύουσα Αντιόχεια με την Σελεύκεια στον Τίγρη. Η πόλη οικοδομήθηκε με ιπποδάμειο πολεοδομικό ιστό, διέθετε ακρόπολη και βουλευτήριο. Στους Έλληνες αποίκους οι Σελευκίδες διέθεσαν καλλιεργήσιμες γαίες (κληρουχίες) στον Ευφράτη, καθώς και πολιτικά δικαιώματα, τα οποία εστερούντο οι εντόπιοι. Ωστόσο η συμβίωση Ελλήνων (Θρακών, Μακεδόνων και άλλων) με [[Σημίτες]] οδήγησε στον πολιτιστικό συγκρητισμό της πόλεως. Ένα έγγραφο για την πώληση ενός σκλάβου χρονολογούμενο τον 2ο αιώνα π.Χ. δίνει μια σαφή εικόνα για ελληνικές – και μάλιστα μακεδονικές- κληρουχίες στην Ευρωπό. Αυτό αποδεικνύεται από τα ονόματα που βρέθηκαν όπως ο '''Φίλιππος''' (υιός του '''Αμυνάνδρου''' του ''Ευρωπαίου''), ο '''Αριστώναξ''' (υιός του '''Αρίστωνος''' του Ευρωπαίου), '''Αντίγονος''', '''Κόνων''' και '''Ηλιόδωρος'''. Από διάφορα έγγραφα αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες κληρούχοι καλλιεργούσαν στην γύρω περιοχή του Ευφράτη δημητριακά, αμπέλια και άλλα φρούτα, ενώ από την ελληνιστική περίοδο η πόλη χρησιμοποιούσε το μακεδονικό ημερολόγιο που διατηρήθηκε στην ρωμαϊκή και παρθική κατοχή.
Από την ελληνιστική ιστορία της πόλεως ελάχιστα μας είναι γνωστά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αμέσως μετά την ίδρυσή της προήχθη γρήγορα από μακεδονικό στρατιωτικό οικισμό σε μεγάλη πόλη. Ανήκε στην σατραπεία της Παραποταμίας (παρά τον Ευφράτη),
Αργότερα ο Αντίοχος Επιφανής έκτισε στην πόλη ναό του Δία Μεγίστου (173-163 π.Χ.). Τέλος η πόλη κυριέυθηκε από τους Πάρθους το 113 π.Χ.
|