Αλφόνσος Η΄ της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 31:
Ο '''Αλφόνσος Η' ''' ο ''Ευγενής'' (11 Νοεμβρίου 1155 - 5 Οκτωβρίου 1214) ήταν βασιλιάς της Καστίλης και του Τολέδου (1158-1214). Ήταν υιός του [[Σάντσο Γ΄ της Καστίλης]] και της Λευκής Χιμένες, κόρης του Γκαρσία Ραμίρες βασιλιά της Ναβάρρας.
==Τα πρώτα έτη της βασιλείας του==
Γεννήθηκε στη Σορία και πήρε το όνομα του πάππου του [[Αλφόνσος Ζ΄ της Καστίλης|Αλφόνσου Ζ']] της Καστίλης και της Λεόν, αυτού που μοίρασε στους δύο υιούς του το βασίλειο. Αυτό έγινε αιτία αντιπαράθεσης ώσπου η Καστίλη και η Λεόν ενώθηκαν πάλι το 1217. Όταν απεβίωσε ο πατέρας του το 1158 τον διαδέχθηκε, αλλά ήταν 3 ετών. Οι περισσότερου ευγενείς ανταγωνιζόταν μεταξύ τους για την αντιβασιλεία. Από το να πέσει στα χέρια αντιπάλων φατριών τον έσωσε η αφοσίωση του αρχι-οικονόμου του, που τον πήρε μαζί του στη σέλα και τον μετέφερε στο οχυρό του Σαν Εστεμπάν ντε Γκορμάς. Εκτός από τους Οίκους των Λάρα και των Κάστρο που έριζαν για την αντιβασιλεία, τη διεκδικούσε και ο θείος του [[Φερδινάνδος Β΄ της Λεόν]].
 
Το 1159 ήταν υπό την επίβλεψη του Γκαρσία Γκαρσές ντε Ασα, αλλάΆσα· το επόμενο έτος οι Λάρα και οι Κάστρο έδωσαν μάχη στο Λομπρεγκάλ και αν και νίκησαν οι Κάστρο, την κηδεμονία του ανέλαβε ο Μανρίκουε Πέρες ντε Λάρα. Έπειτα τέθηκε υπό την επιτήρηση του χωριού Άβιλα, πιστού σε αυτόν. Στα 15 έτη του ανέλαβε τη βασιλεία και έπρεπε να αποκαταστήσει την τάξη. Ήταν έκπληξη που μπόρεσε να ανακτήσηανακτήσει την πρωτεύουσά του Τολέδο από τους Λάρα.
==Η εξωτερική του πολιτική==
Κατά την περίοδο της αντιβασιλείας του, ο θείος του [[Σάντσο ΣΤ΄ της Ναβάρρας]] βρήκε ευκαιρία το χάος από τον εμφύλιο, και κατέλαβε περιοχές στα σύνορα, όπως τη Λα Ριόχα. Το 1170 ο Αλφόνσος Η' ζήτησε ως σύζυγο την Ελεονόρα, κόρη του [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Β' της Αγγλίας]] για να τον έχει σύμμαχο. Το 1176 του ζήτησε να αναλάβει τη διαιτησία των κατειλημμένων περιοχών, έτσι πήρε πίσω το μεγαλύτερο μέρος, αλλά αναγκάσθηκε να δώσει σημαντική χρηματική αποζημίωση στη Ναβάρρα.
 
Το 1188 συμφώνησε να παντρέψει την κόρη του Βερεγγάρια με τον Κορράδο, υιό του [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκου Α' Χοενστάουφεν]] με τον όρο, μετά από τους υιούς τού Αλφόνσου Η'του, να τον διαδεχθεί η κόρη του καιΒερεγγάρια ομε Κορράδοςτον Κορράδο. Μέρος της συμφωνίας ήταν και η καταγραφή των υποχρεώσεων και δικαιωμάτων των ευγενών προς το βασιλιά, έτσι συγκάλεσε την Αυλή του στο Καριόν ντε λος Κόντεθ. Εκεί ήρθε και εξάδελφός του [[Αλφόνσος Θ΄ της Λεόν]] και ζήτησε υποστήριξη· ο Αλφόνσος Η' θα του την παρείχε αρκεί ο Αλφόνσος Θ' να του αναγνώριζε την επικυριαρχία, πράγμα που έγινε δεκτό. Ο Αλφόνσος Η' τον έχρισε ιππότη, καθώς και τον Κορράδο. Αργότερα ο γάμος της Βερεγγάριας με τον Κορράδο ακυρώθηκε, ως μη τελεσθείςολοκληρωμένος.
 
Αργότερα οι σχέσεις τουςτων δύο Αλφόνσων επιδεινώθηκαν. Το 1195 η Καστίλη ηττήθηκε στη μάχη της ΑλάκροθΑλάκρος, και ο πάπας υποστήριξε την άμυνά της. Δύο έτη μετά συμφώνησαν ειρήνη με τον όρο η Βερεγγάρια να παντρευτεί τον Αλφόνσο Θ'. Όταν ο πάπας δεν επέτρεψε το γάμο, νέες επιθέσεις έγιναν από το βασιλιά της Λεόν, αλλά οι συμφωνίες των ετών 1205, 1207, 1209 τον ανάγκαζαν να επιστρέφει εδάφη. Μάλιστα η συμφωνία του 1207 είναι το πρώτο έγγραφο στα Ισπανικά Καστίλης.
 
Όταν το 1199 έγινε βασιλιάς ο [[Ιωάννης της Αγγλίας]], αδελφός της συζύγου του Ελεονόρας, ο Αλφόνσος Η' ζήτησε τη Γασκώνη ως υποτιθέμενη προίκα. Μάλιστα το 1205 εισέβαλε στην περιοχή αυτή, αλλά τρία έτη μετά εγκατέλειψε την επιχείρηση.
Γραμμή 45:
Το 1174 παραχώρησε την πόλη Ουκλές στο Τάγμα του Αγ. Ιακώβου, που το έκανε κύρια έδρα του. Από εκεί άρχισε μια εκστρατεία που κορυφώθηκε το 1177 με την ανακατάληψη της Κουένκα την ημέρα της εορτής του προστάτη της Αγ. Ματθαίου, γεγονός που εορτάζεται από τότε.
 
Πήρε την πρωτοβουλία να συμμαχήσουν τα χριστιανικά βασίλεια της χερσονήσου, Λεόν, Αραγονία, Ναβάρρα, Πορτογαλία, εναντίον των Αλμοαδών. Με τη Συνθήκη του Κασόλα το 1179 ορίσθηκαν οι περιοχές επέκτασης κάθε βασιλείου. Ίδρυσε την Πλασένσια στην περιοχή Κάκερες το 1186 και μετά ανέλαβε να ενώσει τους ευγενείς του για το σκοπό της [[Χριστιανική ανακατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου|Ανακατάκτησης]]. Το 1195 έσπασε τη συμφωνία με τους Αλμοάδες και πήγε να υπερασπίσει τον πόλη Αλάρκος, αλλά ο χαλίφης Αμπού Γιακούμπ Γιουσούφ αλ-Μανσούρ κατέλαβε την Αλάρκος, έπειτα την Καλατράβα και έφθασε ως τους λόφους έξω από το Τολέδο.
 
Έτσι ήταν τα σύνορα για 17 έτη, ώσπου ο πάπας [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄|Ιννοκέντιος Γ']] εξάγγειλε σταυροφορία, που συμμετείχαν ο βασιλιάς της Καστίλης, ο [[Πέτρος Β΄ της Αραγονίας]], ο [[Σάντσο Ζ΄ της Ναβάρρας]], Φράγκοι υπό τον Αρνώ Αμαλρίκ επίσκοπο Ναρβώνος και ιπποτικά Τάγματα. Ελευθερώθηκε η Καλατράβα, έπειτα η Αλάρκος και τέλος η Μπεναβέντε. Η τελική μάχη δόθηκε στην περιοχή Λας Νάβας δε Τολόσα, κοντά στην πόλη Σάντα Έλενα το 1212. Ο χαλίφης Μουχάμαντ αλ-Ναζίρ διέφυγε και η δύναμη των Μαυριτανών έπαυσε. Ο Αλφόνσος Η' ονομάσθηκε ο ''νικητής της Λας Νάβας''.