Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 62:
Η διαμονή του Ιακώβου στη Γαλλία τον είχε φέρει σε επαφή με τα δόγματα και το τυπικό του [[Καθολικισμός|Καθολικισμού]]· αυτός και η σύζυγος του, Άννα, μεταστράφηκαν σε αυτό το δόγμα.<ref>Miller, 58–59; Callow, 144–145. Ο Κάλοου γράφει ότι η Άννα "άσκησε την μεγαλύτερη επίδραση στις αντιλήψεις του" και ότι αυτή μεταστράφηκε λίγο μετά την Παλινόρθωση "σχεδόν σίγουρα πριν από τον σύζυγό της". Ibid., 144.</ref> Ο Ιάκωβος έλαβε τη [[Θεία Ευχαριστία]] της [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας]] το 1668 ή το 1669, αν και η μεταστροφή του κρατήθηκε μυστική για λίγο καιρό και συνέχισε να συμμετέχει στις Αγγλικανικές λειτουργίες έως το 1676.<ref>Callow, 143–144; Waller, 135</ref> Παρά τη μεταστροφή του, ο Ιάκωβος συνέχισε να συναναστρέφεται κυρίως με Αγγλικανούς, περιλαμβανομένου του [[Τζον Τσόρτσιλ, 1ος Δούκας του Μάρλμπορο|Τζον Τσόρτσιλ]] και του [[Τζορτζ Λετζ, 1ος Βαρόνος Ντάρτμουθ|Τζορτζ Λετζ]], καθώς και [[Ουγενότοι|Γάλλους Προτεστάντες]], όπως ο [[Λουίς ντε Μπούρας, 2ος Κόμης του Φέβερσαμ|Λουίς ντε Μπούρας]], Κόμης του Φέβερσαμ.<ref>Callow, 149</ref>
Αυξανόμενοι φόβοι καθολικής επιρροής στην αυλή οδήγησαν το Αγγλικό Κοινοβούλιο να παρουσιάσει έναν νέο ''Test Act'' το 1673.<ref name=miller69>Miller, 69–71</ref> Με το νόμο αυτό, όλοι οι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι έπρεπε να πάρουν όρκο ότι αρνούνταν το δόγμα της [[μετουσίωση (Καθολική Εκκλησία)|μετουσίωση]]ς, αποκηρύσσοντας συγχρόνως συγκεκριμένες πρακτικές της Καθολικής Εκκλησίας ως «δεισιδαιμονικές και ειδωλολατρικές». Έπρεπε επίσης να λαμβάνουν την Ευχαριστία υπό την αιγίδα της [[Εκκλησία της Αγγλίας|Εκκλησίας της Αγγλίας]].<ref>Kenyon, 385</ref> Ο Ιάκωβος αρνήθηκε να κάνει κάτι από τα δύο και, αντίθετα, διάλεξε να εγκαταλείψει τη θέση του Λόρδου Αρχιναυάρχου. Η μεταστροφή του ήταν εκ του λόγου αυτού δημόσια γνωστή.<ref name=miller69/>
Ο Κάρολος Β΄ αντιτέθηκε στη μεταστροφή, διατάσσοντας να ανατραφούν ως Προτεστάντισσες οι κόρες του Ιακώβου, Μαρία και Άννα.<ref>Waller, 92</ref> Παρ' όλα αυτά, επέτρεψε στον Ιάκωβο να νυμφευθεί την καθολική [[Μαρία της Μόντενα]], μια δεκαπεντάχρονη Ιταλίδα πριγκίπισσα.<ref>Waller, 16–17</ref> Ο Ιάκωβος και η Μαρία παντρεύτηκαν [[Γάμος δι' αντιπροσώπου|δι' αντιπροσώπου]] σε μια καθολική τελετή στις 20 Σεπτεμβρίου 1673.<ref>Miller, 73</ref> Στις 21 Noεμβρίου, η Μαρία έφθασε στην Αγγλία και ο [[Ναθάνιελ Κριου, 3ος Βαρόνος Κριου|Ναθάνιελ Κριου]], [[Επίσκοπος της Οξφόρδης]], τέλεσε μια σύντομη Αγγλικανική λειτουργία που αναγνώρισε σχεδόν τον Καθολικό γάμο.<ref>Turner, 110–111</ref> Πολλοί Άγγλοι, δύσπιστοι απέναντι στον Καθολικισμό, θεώρησαν τη νέα Δούκισσα της Υόρκης ως πράκτορα του [[Πάπας Κλήμης Ι΄|Πάπα]].<ref>Waller, 30–31</ref> Ο βασιλιάς ήταν γνωστός για την αφοσίωσή του. Κάποτε είπε, "Αν συνέβαινε τέτοια περίσταση, ελπίζω ο θεός να μου δώσει τη χάρη του να υποφέρω το θάνατο για την αληθινή Καθολική θρησκεία καθώς και αποπομπή από το παλάτι."<ref>Miller, 99</ref>
| |||