Σάντσο Δ΄ της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|επίγονοι = Ισαβέλλα<br/>[[Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης]]<br/>Πέτρος<br/>Φίλιππος<br/>Βεατρίκη<br/>Βιολάντη

|τόπος_γέννησης = [[Βαγιαδολίδ]]

|τόπος_θανάτου = [[Τολέδο]]

Ο πατέρας του απεβίωσε το 1284 και ο μεγαλύτερος υιός του Φερδινάνδος ντε λα Σέρντα είχε αποβιώσει το 1275, έτσι ο Αλφόνσος, υιός του Φερδινάνδου, πήρε τον έλεγχο του βασιλείου. Τότε ο Σάντσο Δ' δημιούργησε έναν συνασπισμό ευγενών και στέφθηκε στο [[Τολέδο]], παρά τη διαθήκη του πατέρα του. Η υποστήριξή του οφειλόταν στην αντίδραση της ελιτίστικης πολιτικής του πατέρα του. Τον αποδεχόταν η πλειοψηφία των ευγενών και των πόλεων. Οι υπόλοιποι, αν και μειοψηφία, αντιτέθηκαν σε αυτόν στη διάρκεια της βασιλείας του, εργαζόμενοι υπέρ των απογόνων του Φερδινάνδου. Αρχηγοί της αντιπολίτευσης ήταν ο νεότερος αδελφός του Ιωάννης και ο Λόπε Ντίαζ Γ' ντε Χάρο, κύριος του Βισκάϋ. Ο Σάντσο εκτέλεσε τον Λόπε Ντίαζ, φυλάκισε τον Ιωάννη και εκτέλεσε οπαδούς του Αλφόνσου: 4.000 στη Βαδαχόζ[[Μπαδαχόθ]], 400 στην [[Ταλαβέρα δε λα Ρέινα|Ταλαβέρα]] και άλλους στην [[Άβιλα]] και στο Τολέδο.

Αφού κατέστειλε την αντίδραση, συγχώρησε τον αδελφό του. Αλλά ο Ιωάννης σκεπτόταν την επόμενη εξέγερση· πολιόρκησε τον Γκουσμάν στο κάστρο του, την Ταρίφα, με τη βοήθεια των Μαρινιδών του Μαρόκου. Η πόλη αμυνόταν καλά. Ο υιός του Γκουσμάν, σε μια πράξη ηρωισμού του, σκοτώθηκε. Όταν έφθασε ο Σάντσο Δ΄, η ποιλιορκίαπολιορκία λύθηκε και οι [[Μαρινίδες]] επέστρεψαν στη [[Μαγκρέμπ]].