Σαλιχλή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
 
==Ιστορία==
Το 1845, σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής εκείνου του έτους, στο Σαλιχλή ζούσαν 278 οικογένειες<ref>Colin Imber,Keiko Kiyotaki, [https://books.google.gr/books?id=Tk8DLQYUsxMC&printsec=frontcover&dq=Salihli&hl=el&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Salihli&f=false Frontiers of Ottoman Studies], I.B.Tauris, 2005, vol. 1, σελ. 150.</ref>. Η πόλη γνώρισε σημαντική ανάπτυξη κατά το β΄μισό του 19ου αιώνα όταν συνδέθηκε σιδηροδρομικώς με τη Σμύρνη. Κατά τον [[ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897]] έχασαν τη ζωή τους αρκετοί Τούρκοι κάτοικοι του Σαλιχλί που συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις ως κληρωτοί και επιστρατευμένοι στις τάξεις του οθωμανικού στρατού<ref>''Μικρασιατικά Χρονικά'', Σύγγραμμα περιοδικόν εκδιδόμενον υπό του τμήματος Μικρασιατικών Μελετών της Ενώσεως Σμυρναίων, τόμος όγδοος, Αθήναι 1959, σελ. 379.</ref>.
 
Πριν την έκρηξη του [[Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄Παγκοσμίου Πολέμου]] η πόλη ήταν χωρισμένη σε δύο συνοικίες (Κάτω και Επάνω Σαλιχλή) και υπολογίζεται πως είχε πληθυσμό 7.500 κατοίκων με την πλειοψηφία των κατοίκων να είναι μουσουλμάνοι (Τούρκοι και Κιρκάσιοι). Παράλληλα διέθετε σημαντική ελληνική κοινότητα 2.000 ατόμων, η οποία αυξήθηκε πληθυσμιακά μετά το [[1870]] από [[Έλληνες]] που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ερχόμενοι από το [[Αξάρι]], τη [[Νίγδη]], το [[Αϊδίνιο]], την [[Καισαρεία]], τη [[Φιλαδέλφεια (Μικρά Ασία)|Φιλαδέλφεια]] κ.α<ref>''Μικρασιατικά Χρονικά'', 1959, σελ. 378.</ref>. Η ελληνική κοινότητα ήταν - σε αντίθεση με τους γειτονικούς ελληνικούς πληθυσμούς - κατά κύριο λόγο ελληνόφωνη με την πλειοψηφία των μελών της να είναι ευκατάστατη. Διέθετε δύο εκπαιδευτικά ιδρύματα (αρρεναγωγείο και παρθεναγωγείο) και μια κεντρική εκκλησία (Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης)<ref>''Μικρασιατικά Χρονικά'', 1959, σελ. 377, 381.</ref>. Ο πληθυσμός περιλάμβανε επίσης 200 Εβραίους και μερικές οικογένειες [[Αρμένιοι|Αρμένιων]]<ref name=Mikrasiatika>''Μικρασιατικά Χρονικά'', 1959, σελ. 377.</ref>.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Σαλιχλή"