Αλεξέι Ρίκοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 39:
Ο Ρίκοφ επέστρεψε από την Σιβηρία μετά την [[Φεβρουαριανή επανάσταση 1917|Φεβρουαριανή Επανάσταση]] του 1917 και επανεντάχθηκε στους Μπολσεβίκους, αν και παρέμενε δύσπιστος για τις πιο ριζοσπαστικές τους τάσεις. Έγινε μέλος του [[Σοβιέτ του Πέτρογκραντ|Σοβιέτ της Πετρούπολης]] και της Μόσχας. Στο 6ο Συνέδριο του Κόμματος των Μπολσεβίκων τον Ιούλιο – Αύγουστο 1917 εξελέγη στην Κεντρική Επιτροπή.<ref name="2ale"/> Στην διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, ήταν μέλος της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής στην Μόσχα.
Μετά την Επανάσταση, ο Ρίκοφ τοποθετήθηκε Λαϊκός Επίτροπος Εσωτερικών. Στις 29 Οκτωβρίου 1917 (παλαιό ημερολόγιο), αμέσως μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους, η εκτελεστική επιτροπή του σωματείου εθνικών σιδηροδρόμων, η ''Βίκζελ'', απείλησε με πανεθνική απεργία εκτός εάν οι Μπολσεβίκοι μοιράζονταν την εξουσία με
Στις 3 Απριλίου 1918 ο Ρίκοφ τοποθετήθηκε Πρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου (Σοβιέτ) Εθνικής Οικονομίας και υπηρέτησε με την ιδιότητα αυτή σε όλο τον [[Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος|Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο]]. Στις 5 Ιουλίου 1919, έγινε μέλος επίσης του αναδιοργανωμένου Επαναστατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου, όπου παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1919. Από τον Ιούλιο του 1919 και μέχρι τον Αύγουστο του 1921, ήταν επίσης ειδικός εκπρόσωπος του [[Συμβούλιο Εργασίας και Άμυνας|Συμβουλίου Εργασίας και Άμυνας]] για την προμήθεια τροφίμων για τον Ερυθρό Στρατό και Στόλο. Ο Ρίκοφ εξελέγη στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος στις 5 Απριλίου 1920 μετά το 9ο Συνέδριο του Κόμματος και έγινε μέλος του Οργκμπούρο, όπου παρέμεινε μέχρι τις 23 Μαΐου 1924.<ref name="2ale"/>
=== Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο και την άνοδο στην ηγεσία (1920 – 27) ===
| |||