Βικιπαίδεια

Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
6.268 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 53:
 
=== Εκπαίδευση ===
Ο καρδινάλιος Μαζαρίνος ενδιαφέρθηκε ιαγια την εκπαίδευση του νεαρού βασιλιά. Όμως, παρά τις προσπάθειες πολλών δασκάλων να του μάθουν [[λατινικά]], [[ιστορία]], [[ιταλικά]], [[σχέδιο]] και [[μαθηματικά]], ο Λουδοβίκος δεν έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον. Ωστόσο του άρεσε η [[ζωγραφική]], η [[αρχιτεκτονική]], η [[μουσική]], και ειδικά ο [[χορός]], ο οποίος στην εποχή του ήταν ένα σημαντικό συστατικό της εκπαίδευσης ενός ευγενούς. Λέγεται ότι χόρευε δύο ώρες την ημέρα καθημερινά. Επίσης λάτρευε το κυνήγι και την [[ιππασία]].
 
== Η πολιτική του ==
=== Συγκέντρωση της εξουσίας ===
Στις [[7 Ιουνίου]] [[1654]] ο Λουδοβίκος στέφθηκε βασιλιάς της Γαλλίας. Η ουσιαστική όμως κυβέρνησηάσκηση της χώραςεξουσίας εκ μέρους του άρχισε το [[1661]], όταν πέθανε ο καρδινάλιος Μαζαρίνος. Ο Λουδοβίκος τότε ήταν 22 ετών και δήλωσε σε όλους τους υπουργούς και τους συμβούλους του ότι θα κυβερνήσει μόνος του. Λέγεται μάλιστα ότι είπε την περίφημη φράση: ''"Το κράτος, είμαι εγώ"'' ''(L'État, c'est moi)''. Μείωσε πολύ την δύναμη των κοινοβουλίων και των δημοκρατικών, ενώ παράλληλα ύψωσε τον βασιλικό θεσμό πάνω από τους νόμους. Ο Λουδοβίκος ΙΔ' αποτελεί τον χαρακτηριστικότερο εκπρόσωπο της απολυταρχίας όχι μόνον του [[17ος αιώνας|17ου αιώνα]], αλλά ολόκληρου του κόσμου. Πίστευε ότι είναι ο εκπρόσωπος του [[Θεός|Θεού]] στη Γη, ότι είναι το επίκεντρο του κόσμου.
 
=== Η εξολόθρευσηπτώση του Φουκέ ===
Με τον θάνατο του Μαζαρίνου, στις [[9 Μαρτίου]] [[1661]], το πρώτο βήμα που έκανε ο Λουδοβίκος ήταν να μειώσει τις αρμοδιότητες, και στη συνέχει να καταργήσει, τον θεσμό του Πρωθυπουργού και να πάρει προσωπικά τα ηνία της διακυβέρνησης του γαλλικού βασιλείου. Έξι μήνες αργότερα, στις [[5 Σεπτεμβρίου]] [[1661]], την ημέρα που έγινε 23 ετών, ακολουθώντας τις συμβουλές του [[Ζαν Μπατίστ Κολμπέρ]], διέταξε να συλλάβουν τον [[Νικολά Φουκέ]] (Nicolas Fouquet), ο οποίος ήταν τότε υπουργός οικονομικών. Παραλλήλως, ο Λουδοβίκος μείωσε και τις αρμοδιότητες του υπουργού οικονομικών. Ο Νικολά Φουκέ υπήρξε όμως ικανός υπουργός οικονομικών, και χάρη σε αυτόν η [[Γαλλία]] κατάφερε να ξεπεράσει τη δίνη της οικονομικής καταστροφής που είχε επιφέρει ο [[Τριακονταετής Πόλεμος]]. Ο βασιλιάς όμως είχε ανάγκη να πάρει όλη την εξουσία στο πρόσωπό του και να μην αφήσει σε κανέναν άλλον δικαιώματα εξουσίας.
 
Γραμμή 68:
 
== Οικονομική πολιτική ==
Την διαχείριση των οικονομικών την ανέθεσε στον Κολμπέρ, τον ανώτερο υπουργό του, και κατά τη διάρκεια τής βασιλείας τού Λουδοβίκου η Γαλλία έγινε η πιο ισχυρή από οικονομική άποψη χώρα της Ευρώπης. Ο Κολμπέρ ήταν οπαδός τού μερκαντιλισμού: δεν επέτρεπε τα προϊόντα από το εξωτερικό να εισέλθουν στις γαλλικές αγορές, ενώ ταυτοχρόνως εξασφάλισε διαθέσιμες αγορές για την πώληση γαλλικών προϊόντων στις αποικίες, δηλαδή στον [[Καναδάς|Καναδά]], στην [[Ινδονησία]] και στην [[Αφρική]]. Επίσης, προστέθηκαν στους ήδη υπάρχοντες φορείς άλλοι δύο οι οποίοι, σε συνδυασμό με τα προηγούμενα οικονομικά μέτρα, έφεραν σημαντικά έσοδα στα ταμεία του κράτους. Την ίδια εποχή η [[Γαλλία]] διέθετε έναν από τους ισχυρότερους στόλους τού κόσμου καθώς και η αναδιοργάνωση τού βασιλικού ναυτικού ανατέθηκε στον Κολμπέρ. Εκατοντάδες νέα πλοία κατασκευάστηκαν και νέα λιμάνια χτίστηκαν. Το γαλλικό ναυτικό μπορούσε να συγκριθεί ακόμη και με το Βασιλικό Βρετανικό Ναυτικό.
 
[[Αρχείο:Louis14-1.jpg|right|thumb|200px|Προσωπογραφία του Λουδοβίκου ΙΔ΄ (1660-1670)]]
Γραμμή 131:
=== Η Ανάκληση του Εδίκτου της Νάντης ===
Το [[Έδικτο της Νάντης]], υπογεγραμμένο στις [[13 Απριλίου]] [[1598]] από τον Ερρίκο Δ΄, βασιλιά της Γαλλίας, παππού του Λουδοβίκου ΙΔ΄, καθιέρωνε θρησκευτική ελευθερία για τους Ουγενότους, τους Διαμαρτυρομένους δηλ. της Γαλλίας. Στις 18 Οκτωβρίου 1685, με το Έδικτο του Φονταινεμπλώ, ο Λουδοβίκος ανακάλεσε το Εδίκτο της Νάντης. Έκτοτε ο προτεσταντισμός απαγορεύτηκε σε ολόκληρο το γαλλικό βασίλειο. Αυτό είχε σαν συνέπεια την μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ουγενότων σε προτεσταντικές χώρες, όπως η [[Ελβετία]], οι [[Κάτω Χώρες]], η [[Πρωσία]] και η [[Αγγλία]]. Εκτιμάται ότι ο συνολικός αριθμός των μεταναστών ξεπέρασε τους 200.000 χιλιάδες, από τους οποίους πολλοί τεχνίτες και μέλη της αστικής τάξης. Οι Ουγενότοι που δεν εγκατέλειψαν τη Γαλλία αναγκάστηκαν να ασπαστούν τον καθολικισμό, και όλες οι προτεσταντικές εκκλησίες μετατράπηκαν σε καθολικές.
Η άμεση και ευεργετική κουλτούρα για την γαλλική κουλτούρα,συνέπεια της ανάκλησης του Εδίκτου της Νάντης για την γαλλική (αλλά και την ευρωπαϊκή) κουλτούρα υπήρξε το ότι οι νησίδες γαλλικού πληθυσμού που δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη προώθησαν τον γαλλικό πολιτισμό και τη γαλλική γλώσσα, με αποτέλεσμα τον επόμενο αιώνα τα γαλλικά να γίνουν η κύρια ευρωπαϊκή γλώσσα. Μία πολύ αρνητική συνέπεια όμως ήταν το ότι πολλοί εργάτες και ειδικευμένοι τεχνίτες, εγκαταλείποντας την Γαλλία, ενίσχυσαν τις οικονομίες των χωρών στις οποίες εγκαταστάθηκαν, όπως οι Κάτω Χώρες και το Βρανδεμβούργο (η μετέπειτα Πρωσσία). Η [[Γαλλία]] ζημιώθηκε από αυτό το πρώιμο φαινόμενο brain drain.
 
Ο Λουδοβίκος επιχείρησε να ενοποιήσει τη Γαλλία από θρησκευτική άποψη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι προτεστάντες στην Γαλλία αποτελούσαν πολύ μικρή μειονότητα. Όλοι σχεδόν οι ευγενείς της βασιλικής αυλής αναγκάζονταν να είναι καθολικοί, αλλιώς έχαναν τους τίτλους ευγενείας τους. Το βασίλειο της Γαλλίας χαρακτηριζόταν την περίοδο βασιλείας του Βασιλιά-ήλιου ως "ένας βασιλιάς, μία πίστη, ένας νόμος" ("un roi, une foi, une loi").
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Λουδοβίκος_ΙΔ΄_της_Γαλλίας"