Ξυλόκαστρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ορθογρ |
|||
Γραμμή 33:
Στην περιοχή αρχικά υπήρχε ένα μεγάλο πευκοδάσος και στον 18ο αιώνα το Ξυλόκαστρο είχε λίγα σπίτια και μερικές αποθήκες. Το δάσος στη συνέχεια αποψιλώθηκε για να καλλιεργηθεί η γη και από το αρχικό δάσος έχει απομείνει μόνο ο Πευκιάς επειδή βρίσκεται σε αμμώδες έδαφος. Στο Ξυλόκαστρο καλλιεργούνταν [[σταφίδα]] με την παραγωγή να φτάνει 1.300.000 ενετικά λίτρα που απέφερε στο Ξυλόκαστρο έσοδα 500.000 δραχμών. Η σταφίδα μεταφερόταν στην Πάτρα με πλοιάρια, από όπου εξαγόταν κυρίως στην Αγγλία.<ref name="ιστορίαΔήμος"/>
Το Ξυλόκαστρο έγινε γνωστό στους ξένους οι οποίοι άρχισαν το επισκέπτονται τις αρχές του 20ού αιώνα και το αποκαλούσαν "Ανθούπολη" λόγω των πολλών λουλουδιών του. Το 1906 στην περιοχή του Ξυλόκαστρου εμφανίστηκαν οι πρώτοι [[γυμνισμός|γυμνιστές]] στην Ελλάδα. Το Ξυλόκαστρο κρίθηκε επίσημα ως θερινή διαμονή των ξένων το 1919 και το επισκέπτονταν διάφοροι επώνυμοι (πχ. βασιλείς, πρωθυπουργοί και ηθοποιοί). Το Ξυλόκαστρο έγινε λουτρόπολη. To 1923 ιδρύθηκε με δωρεά του [[Σωτήριος Κροκιδάς|Σωτήρη Κροκιδά]] το Κροκίδειον Δημοτικόν Σχολείον. Την ίδια περίοδο εγκαταστάθηκαν στο Ξυλόκαστρο Έλληνες πρόσφυγες από την περιοχή της [[Νικομήδεια|Νικομήδειας]]. Στον Πευκιά λειτουργούσε κατασκήνωση των αδελφών Τυπάλδου. Στην κατασκήνωση παραθέριζαν κυρίως ξένοι. Ο τουρισμός οδήγησε το Ξυλόκαστρο σε οικονομική ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών ζωής.<ref name="ιστορίαΔήμος"/>
Τη δεκαετία του 1970, το πρόβλημα της ύδρευσης λύθηκε με την μεταφορά νερού από το Γελλήνι. Η κατασκήνωση Τυπάλδου έκλεισε. Τη δεκαετία του 1970 τα νεοκλασικά σπίτια με πλούσιο διάκοσμο άρχισαν να αντικαθίστανται με πολυκατοικίες. Αυτά τα σπίτια χτίστηκαν σε μια προσπάθεια οι κάτοικοι να αποκτήσουν σπίτι πιο όμορφα διακοσμημένο από τους γείτονές τους. Οι πολυκατοικίες χτίστηκαν στον παραλιακό δρόμο.<ref name="ιστορίαΔήμος"/>
| |||