Καρχηδονιακοί Πόλεμοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Καρχηδονιακοί Πόλεμοι''' ήταν τρεις συνολικά πόλεμοι που διεξήχθησαν από το 264 πΧ με 146 πΧ μεταξύ της [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρώμης]] και της [[Καρχηδόνα|Καρχηδόνας]]. Την περίοδο που έγιναν, θεωρούνταν ότι ήταν οι πιο μεγάλοι πόλεμοι που είχαν γίνει εως τότε. Οι αιτίες του πολέμου ήταν οι συγκρούσεις μεταξύ της ήδη υπάρχουσας Καρχηδονιακής Αυτοκρατορίας με την αναδυόμενη [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία]]. Στην αρχή οι Ρωμαίοι ήθελαν να επεκταθούν μέσω της Σικελίας, η οποία λειτουργούσε υπό Καρχηδονιακό έλεγχο. Στην αρχή του [[Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος|Α'´ Καρχηδονιακού Πολέμου]], η Καρχηδόνα ήταν η υπερδύναμη στην Δυτική Μεσόγειο, με μια γιγαντιαία θαλάσσια αυτοκρατορία. Η Ρώμη ήταν μια ταχέως αναδυόμενη δύναμη, η οποία όμως δεν είχε τον στόλο που είχε η Καρχηδόνα. Στο τέλος του [[Γ΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος|Γ'´ Καρχηδονιακού]] όμως, ύστερα από περίπου εκατό χρόνια και πολλές χιλιάδες απώλειες σε μαχητικό δυναμικό, η Ρώμη διέλυσε την Καρχηδονιακή Αυτοκρατορία, πυρπόλησε την πρωτεύουσα της και ήταν πλέον το δυνατότερο κράτος στην Δυτική Μεσόγειο.

Το κύριο έδαφος που διεξήχθησαν πολεμικές επιχειρήσεις για τον Α' Καρχηδονιακό Πόλεμο ήταν στην Σικελία και στην Αφρική. Όμως, ο πόλεμος αυτός ήταν κυρίως ναυτικός πόλεμος. Άρχισε ως μια τοπική διαμάχη στην Σικελία μεταξύ δύο ευγενών. Ο ένας εκ των οποίων ζήτησε την βοήθεια της Καρχηδόνας, αλλά μετά την πρόδωσε και πήγε στην [[Ρωμαϊκή Σύγκλητος|Ρωμαϊκη Σύγκλητο]] για να ζητήσει βοήθεια ενάντια στην Καρχηδόνα. Οι Ρωμαίοι έστειλαν μια μονάδα φρουρών για να διασφαλίσει την Μεσσίνα. Εξοργισμένος ο άλλος ευγενής, ζήτησε και πήρε την βοήθεια των Καρχηδόνων. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, αυτές οι αψιμαχίες μετατράπηκαν σε μια κανονική εμπόλεμη ζώνη για τον έλεγχο της Σικελίας. Ύστερα από μια σκληρή ήττα στην '''Μάχη του Αγριγέντου'''Ακράγαντα (262 πΧ) η ηγεσία της Καρχηδόνας κατάλαβε ότι δεν ήταν προς τα συμφέροντα της να πολεμάει στην ξηρά ενάντια των ΡωμαΪκών Λεγεώνων που είχαν το πάνω χέρι, και έτσι συγκέντρωσαν τις δυνάμεις τους στην θάλασσα όπου θεωρούσαν ότι υπερτερούσαν. Αρχικά, αυτή η τακτική καρποφόρησε. Οι Καρχηδόνιοι πέτυχαν μια πολύ σημαντική νίκη στην '''Ναυμαχία των Νήσων Λίπαρι'''. Όμως οι Ρωμαίοι γρήγορα αναδιοργάνωσαν τον στόλο τους με αποτέλεσμα μέσα σε δύο χρόνια να έχουν πάνω από εκατό πολεμικά πλοία. Επίσης, τους ήταν γνωστό ότι δεν μπορούσαν να κερδίσουν τους Καρχηδόνιους με τις γνωστές εως τότε τακτικές ναυμαχίες όποτε εισήγαγαν μια νέα πρωτοπορία στον στόλο τους. Το ''corvus'', μια συσκευή που ήταν γέφυρα και επέτρεπε στις Ρωμαϊκες Λεγεώνες να επανδρώνουν εχθρικά πλοία. Αυτή η καινοτομία ήταν πολύ χρήσιμη για τον Α' Καρχηδονιακό Πόλεμο, αλλά αργότερα εγκαταλείφθηκε από τον Ρωμαϊκό στόλο. Ο Πρώτος Καρχηδονιακός Πόλεμος τελείωσε το 241 π.Χ. οπού υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μεταξύ των διαπλεκόμενων. Αυτή η ειρήνη ανάγκασε την Καρχηδόνα να εγκαταλείψει τις κτήσεις τις στην Σικελία και να παραχωρήσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό ως πολεμική αποζημίωση. Στην Καρχηδόνα επικράτησε ύστερα μια εποχή γενικότερης κρίσης, με κορύφωση τον '''Μισθοφορικό Πόλεμο''' το 238 πΧ.

Η Καρχηδόνα πέρασε τα επόμενα χρόνια αναδιοργανώνοντας την οικονομία της και επεκτείνοντας τις αποικίες της στην Ισπανία υπό νέα ηγεσία, των οίκο των Βάρκα. Το 219 πΧ. θα είναι το έτος όπου ο [[Αννίβας]] θα επιτεθεί στο Σαγκόντουμ, πόλη συμμαχική της Ρώμης και θα αρχίσει ο Δεύτερος Καρχηδονιακός Πόλεμος.