Υπερσυμμετρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: μεγάλη αφαίρεση Οπτική επεξεργασία |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:D800:C100:E9CB:87D4:BFE1:DEAB (συνεισφ.),... |
||
Γραμμή 1:
'''Υπερσυμμετρία''' ονομάζεται η [[συμμετρία]] η οποία ανταλλάσσει [[φερμιόνιο|φερμιόνια]] με [[μποζόνιο|μποζόνια]] και τανάπαλιν. Για την ακρίβεια σύμφωνα με την θεωρία πάντα, τα γνωστά φερμιόνια δύναται να μετατραπούν σε υπερσυμμετρικά μποζόνια και τα γνωστά μποζόνια σε υπερσσυμμετρικά φερμιόνια. Το μεγαλύτερο ενεργειακό φάσμα όπου υποτίθεται ότι βρίσκονται τα υπερσυμμετρικά σωματίδια έχει ελεγχθεί σε Αμερική, Ευρώπη και Ιαπωνία, χωρίς να βρεθεί κανένα υπερσυμμετρικό σωματίδιο, επίσης οι αντίπαλοι τις θεωρίας προβάλλουν ως πειραματικό και όχι απλά θεωρητικό επιχείρημα, το γεγονός ότι οι κοσμικές ακτίνες που αποδίδουν 40 εκατομμύρια φορές πιο ενεργά σωματίδια[https://en.wikipedia.org/wiki/Cosmic_ray] απ' τον [[Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων|Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων]] ποτέ δεν έχουν παράξει ούτε άμεσα ούτε κατά τις συγκρούσεις που έχουν μελετηθεί υπερσυμμετρικά σωματίδια, ενώ αντίθετα όλα τα παράγωγά τους είναι γνωστά στην επιστήμη (η αδιατάρακτη κοσμική ακτίνα αποτελείται κυρίως από ακτίνες γάμμα). Αξίζει να σημειωθεί ότι το επιχείρημα αυτό ο ίδιος ο [[Φρανκ Ουίλτσεκ]] (απ' τους πιο μαχητικούς θεωρητικούς της ''υπερσυμμετρίας'') το είχε επιστρατεύσει (για άλλο σκοπό τότε) εναντίων των ''καταστροφικών συνωμοσιολόγων'' του CERN (μεταφυσική θεωρία του ''τελευταίου πειράματος'' κτλ.). Δηλαδή το CERN δεν μελετά σωματίδια μη υπαρκτά στην φύση, απλώς το ελεγχόμενο πειραματικό περιβάλλον βοηθά στην καλύτερη στατιστική ανάλυση και κατάταξη των σωματιδίων σύμφωνα με τις παρατηρούμενες συμπεριφορές-ιδιότητες.
Μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο εάν η υπερσυμμετρία αποτελεί πραγματική [[συμμετρία]] της φύσης, αλλά το ενδεχόμενο αυτό θα εξεταστεί σε σειρά πειραμάτων που ξεκίνησαν το 2009 στον επιταχυντή [[LHC]] του ερευνητικού κέντρου [[CERN]] της Γενεύης.
Η υπερσυμμετρική [[άλγεβρα]] στις τέσσερεις [[χωρόχρονος|χωροχρονικές]] διαστάσεις, καθώς και το πρώτο μοντέλο υπερσυμμετρικής [[θεωρία πεδίου|θεωρίας πεδίου]], κατασκευάστηκε από τους [[Σοβιετική ένωση|σοβιετικούς]] επιστήμονες [[Γκόλφαντ]] και [[Λίχτμαν]] στις αρχές της δεκαετίας του 1970. <ref> Yu.A. Golfand and E.P. Likhtman, "Extension of the algebra of Poincare group generators and violation of P invariance", JETP Lett. '''13''' (1971) 323 [Pisma Zh. Eksp. Teor. Fiz. '''13''' (1971) 452].</ref> Μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί η ύπαρξή της, ενώ το φάσμα που έχει εξεταστεί είναι τεράστιο, με παράλληλη επισημοποίηση πάμπολων μη υπερσυμμετρικών σωματιδίων.
==Αντίλογος στην Υπερσυμμετρία==
Η υπερσυμμετρία θεωρείται κλειστή συμμετρία, ενώ αντίπαλοι της θεωρίας[http://arxiv.org/abs/hep-th/0606029] έχουν αντιπροτείνει ''δυνητικά ολοκληρούμενη συμμετρία στο [[άπειρο]]''. Ο κενός χώρος αντιμετωπίζεται ως "χρωμοδυναμικός θόρυβος" ενώ τα σωματίδια ως "Καμπύλες Hilbert"[https://en.wikipedia.org/wiki/Hilbert_curve] όμως στον μη συνεχή (ή πιο σωστά πιθανοτικά συνεχή) χώρο κι όχι σύμφωνα με τον βασικό ορισμό των καμπύλων αυτών. Τα σωματίδια θεωρούνται διαταραχή του χρωμοδυναμικού θορύβου[https://books.google.gr/books?id=hhu1ZsiEYNoC&pg=PA133&dq=chromodynamic+noise&hl=en&sa=X&ved=0CCMQ6AEwAWoVChMIkLrMkrjfyAIVSnEUCh3yRgul#v=onepage&q&f=false], που δεν κινούν τους κόκκους του θορύβου του κενού, αλλά ως κύμα μεταφέρεται μόνο η πληροφορία[https://books.google.gr/books?id=l2hZKnlYDxoC&pg=PA204&lpg=PA204&dq=chromodynamic+noise&source=bl&ots=4xkchi_7Vm&sig=DjXxMnpM3XqRgc7oOmUbWCvc_g4&hl=en&sa=X&ved=0CDwQ6AEwBmoVChMI_MT9z7ffyAIVw80UCh2cPgub#v=onepage&q&f=false] μέσα στο πλέγμα[http://www.gsjournal.net/old/files/4286_anderton107.pdf]. Η θεωρία της "δυνητικής συμμετρίας" δεν επικαλείται υπερσυμμετρικά σωματίδια, αλλά το ίδιο το πεδίο "χώρος" δρα σαν ''κατακερματισμένες καμπύλες Hilbert'' που όταν διαταραχθούν, απορροφούν ενέργεια και παράγουν μοτίβα-σωματίδια ελαττώνοντας σημειακά την εντροπία του πεδίου.
==Αναφορές==
{{παραπομπές}}
| |||