Μπελβεντέρε (Βιέννη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Πρίγκηπας Ευγένιος αγόρασε το 1697 ένα οικόπεδο νοτιοανατολικά του κέντρου της Βιέννης, στονστο δρόμο προς Ουγγαρία, για την ανέγερση εξοχικής κατοικίας. Ο Πρίγκηπας είχε λάβει μέρος στην [[Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης|υπεράσπιση της Βιέννης]] από τους [[Τουρκία|Τούρκους]] το [[1683]]<ref name="Τreccani">

}}</ref>. Το 1719 ανέθεσε στονστο [[Νάπολη|Ναπολιτάνο]] ζωγράφο Φραντσέσκο Σολιμένα να φιλοτεχνήσει την τοιχογραφία της θριαμβευτικής αψίδας για το παρεκκλήσι και να ζωγραφίσει το ταβάνι της χρυσής αίθουσας. Ο [[Ιταλία|Ιταλός]] [[ζωγράφος]] Κάρλο Καρλόνε ανέλαβε το 1720 τη φιλοτέχνηση της νωπογραφίας της οροφής για τη μαρμάρινη αίθουσα και ο Γκαετάνο Φάντι<ref>

}}</ref>). Για κάποια χρόνια το συγκρότημα δεν χρησιμοποιήθηκε αλλά τον Απρίλη του 1770 δόθηκε ένας μεγαλοπρεπέστατος χορός μεταμφιεσμένων<ref>

|title = Belvedere, Guida Galleria (inστα italianoιταλικά)

}}</ref> με 16.000 καλεσμένους για τοντο γάμο της κόρης της αυτοκράτειρας, [[Μαρία Αντουανέτα|Μαρίας Αντουανέτας]] με τοντο διάδοχο του γαλλικού θρόνου, τον μετέπειτα [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄|Λουδοβίκο ΙΣΤ΄]].

}}</ref>. Το Μπελβεντέρε το 1781 άνοιξε τις πύλες του στο κοινό για πρώτη φορά και έγινε έτσι ένα από τα πρώτα δημόσια μουσεία του κόσμου.

Το 1811 ο αυτοκράτορας [[Φραγκίσκος Β´ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φραγκίσκος Α΄]] μετέφερε την αυτοκρατορική συλλογή από το κάστρο του Άμπρας στο Κάτω Μπελβεντέρε και λίγο αργότερα, το 1833, μεταφέρθηκε εκεί και μια συλλογή αιγυπτιακών αρχαιοτήτων. Το 1888, με την ίδρυση του [[Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης|Μουσείο ιστορίαςΙστορίας της Τέχνης]] όλες οι αυτοκρατορικές συλλογές του Μπελβεντέρε μεταφέρθηκαν στο νέο μουσείο.

Μετά το τέλος του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]] και την κατάρρευση του οίκου των Αψβούργων, το Μπελβεντέρε πέρασε στα χέρια του Αυστριακού κράτους. Στο Άνω Μπελβεντέρε φιλοξενήθηκαν έργα του βιεννέζικου ρεύματος Μπίντερμαγερ ενώ στο Κάτω Μπελβεντέρε δημιουργήθηκε ένα κανονικό μουσείο μπαρόκ<ref>

}}</ref> με έργα του 17ου και 18ου αιώνα, όπου ξεχώριζαν οι περίφημες προτομές του [[Φραντς Ξάβερ Μέσερσμιτ]]. Στον ΠορτεκαλεώναΠορτοκαλεώνα μπορούσε κανείς να θαυμάσει έργα του 20ού αιώνα, μεταξύ των οποίων τα αριστουργήματα του [[Γκούσταβ Κλιμτ]] και του [[Έγκον Σίλε]].

}}</ref> ήταν πολύ δημοφιλής στη Βιέννη στις αρχές του 18ου αιώνα. Η οροφή αυτής της αίθουσας διακοσμήθηκε από τον Γιόνας Ντρεντβετ με τις 4 Εποχές και τα 4[[Τέσσερα Στοιχείαστοιχεία]] στις γωνίες. Οι άνευ παραθύρων τοίχοι είναι διακοσμημένοι με το σιδηρουργείο του [[Ήφαιστος|Ήφαιστου]] και τις 3 [[Χάριτες]]. Στην πλειοψηφία τους, αυτές οι ζωγραφιές έχουν διατηρηθεί πλήρως, αλλά ο τοίχος που πρόσκεινται στον κήπο χτυπήθηκε το 1945 από βόμβα και ανακαινίστηκε.

Δίπλα στο Κάτω Μπελβεντέρε βρίσκεται το κτίριο του Πορτοκαλεώνα. Αρχικά ήταν ένας χειμερινός θερμαινόμενος κήπος του οποίου η σκεπή και η μεσημβρινή πλευρά ήταν αφαιρούμενα, έτσι ώστε οι πορτοκαλιές να απολαμβάνουν τους θερινούς μήνες όλο τον καλοκαιρινό ήλιο. Το κτίριο ήταν ένα αριστούργημα ξυλουργικής, με συρόμενες πόρτες και άλλους νεωτερισμούς της εποχής. Ύστερα από το θάνατο του πρίγκηπα Ευγένιου οι πορτοκαλιές μεταφέρθηκαν στα [[Ανάκτορα Σενμπρούν]] και το κτίριο μετατράπηκε σε στάβλους. Μια ψευδοροφή αντικατέστησε το 1805 την αρχική συρόμενη σκεπή. Μετά το 1918 το κτίριο φιλοξένησε τμήματα της Μοντέρνας Πινακοθήκης, από το 1953 έως το 2007 ήταν μουσείο μεσαιωνική τέχνης και έκτοτε, μετά τη νέα αναδιάρθρωση, φιλοξενεί, σε σύνδεση με το Κάτω Μπελβεντέρε, περιοδικές εκθέσεις. Αυτές οι εκθέσεις εστιάζουν κυρίως στην παρουσίαση της αυστριακής τέχνης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ πολλές είναι οι αναδρομικές εκθέσεις αυστριακών καλλιτεχνών και οι θεματικές εκθέσεις, επικεντρωμένες σε κινήματα και τεχνοτροπίες της τέχνης.