Συνθήκη του Τιλσίτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την ονομασία '''Συνθήκη του Τιλσίτ''', ή ορθότερα στον πληθυντικό, '''Συνθήκες του Τιλσίτ''' φέρονται οι δύο ιστορικές διμερείς συνθήκες ειρήνης που συνομολογήθηκαν, μετά τη σύναψη [[ανακωχή]]ς ([[22 Ιουνίου]] του [[1807]]), μεταξύ Ρωσίας και Γαλλίας, που αποδέχθηκε και η Πρωσία, στην παρόχθια πόλη [[Τιλσίτ]] (Σοβιέτσκ) παρά τον ποταμό Νέμαν, τον Ιούλιο του [[1807]], με χρονική διαφορά μεταξύ τους δύο ημέρες.<br />

Η μεν πρώτη [[Συνθήκη του Τιλσίτ (γαλλορωσική)|ΣυνθήκηΓαλλο-Ρωσική συνθήκη του Τιλσίτ]] συνομολογήθηκε μεταξύ πληρεξούσιων αντιπροσώπων των Αυτοκρατόρων [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας]] και του Τσάρου [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας]], στις '''[[7 Ιουλίου]]''', του [[1807]] και η δεύτερη [[Συνθήκη του Τιλσίτ (γαλλοπρωσική)|Γαλλο-Πρωσική συνθήκη]] ομοίως δι΄ αντιπροσώπων μεταξύ της Γαλλίας και της Πρωσίας στις '''[[9 Ιουλίου]]''' του ίδιου έτους.

Και οι δύο αυτές συνθήκες υπήρξαν ιδιαίτερα ιστορικές διότι επέβαλαν ανακατανομές εδαφών μεταξύ των δύο Αυτοκρατοριών, τόσο επί της κεντρικής Ευρώπης όσο και στη [[Βαλκανική]], τροποποιώντας την μέχρι τότε ευρωπαϊκή κατάσταση και παράλληλα δημιουργώντας ένα τεράστιο συνασπισμό συμμαχίας σε βάρος κυρίως της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] καθώς και της [[Πρωσία]]ς και [[Αγγλία]]ς.<br />

Στην ελληνική ιστορική γραμματεία η φερόμενη στον ενικό "συνθήκη του Τιλσίτ" γίνεται αναφοράαναφέρεται πάντα στην πρώτη από τις δύο εν λόγω συνθήκες, επειδή ακριβώς αφορούσε ευρύτερα την περιοχή της Βαλκανικής και ειδικότερα γεωγραφικές περιοχές του ελλαδικού χώρου.