Ακροκόρινθος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
34kor34 (συζήτηση | συνεισφορές)
Παπαπομπή
34kor34 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 11:
Ο Ακροκόρινθος οχυρώθηκε για πρώτη φορά από τον [[Κύψελος ο Αιπύτου|Κύψελο]] και τον γιο του τύραννο [[Περίανδρος|Περίανδρο]] τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ. και σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε [[Ακρόπολη]]. Οι [[Μακεδόνες]] τον 4ο αιώνα π.Χ. επισκεύασαν και ενίσχυσαν τα τείχη. Το [[146 π.Χ.]] ο Ρωμαίος στρατηγός [[Λεύκιος Μόμμιος Αχαϊκός]] κατέστρεψε την Κόρινθο και την Ακρόπολή της, καταλαμβάνοντας επισήμα την Ελλάδα. Ο [[Ιούλιος Καίσαρας]] επισκευάζει το κάστρο το [[44 π.Χ.]]. Μία ακόμα επισκευή γίνεται τον 6ο αιώνα από τον [[Ιουστινιανός|Ιουστινιανό]] και κάποιες προσθήκες παρατηρούνται μέχρι και τον 12ο αιώνα. Το [[1210]] το κάστρο καταλαμβάνεται από τους Φράγκους και ο υπερασπιστής του [[Λέων Σγουρός]] αυτοκτονεί πηδώντας έφιππος από τα τείχη. Οι Φράγκοι πραγματοποιούν πολλές επισκευές.
 
Στη συνέχεια ο Ακροκόρινθος άλλαξε κυριότητα. Παραχωρήθηκε διαδοχικά στους λατίνους άρχοντες [[Ιωάννης τουτης ΔυρραχίουΓραβίνας|Ιωάννη της ΓκραβίναςΓραβίνας]] και Νικολό [[Ατσαγιόλι]]. Το 1395 ήλθε στην κατοχή του [[Θεόδωρος Α' Παλαιολόγος|Θεόδωρου Παλαιολόγου]], ο οποίος όμως το πούλησε -για οικονομικούς λόγους- στους [[Ιωαννίτες Ιππότες]], που το κράτησαν μέχρι το [[1404]], οπότε και επανήθλε στα χέρια του Θεόδωρου. Το [[1458]] ο [[Μωάμεθ Β' ο Πορθητής]] κατέλαβε το κάστρο που το υπερασπιζόταν ο Βυζαντινός [[Ματθαίος Ασάν]].<ref name="Skarm">{{cite web|title=Κάστρο Ακροκορίνθου|url=http://odysseus.culture.gr/h/3/gh352.jsp?obj_id=15661|work=Οδυσσεύς|publisher=[[Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού]]|accessdate=25.05.2015|author=Κωνσταντίνα Σκαρμούτσου}}</ref>
 
Το [[1687]] το κάστρο περνά στα χέρια των Ενετών οι οποίοι το επισκευάζουν και του δίνουν τη σημερινή του μορφή. Λίγα χρόνια μετά, το [[1715]], οι Τούρκοι πολιορκούν τον Ακροκόρινθο και τον καταλαμβάνουν. Το κάστρο παρέμεινε σε αυτούς μέχρι το [[1821]] όταν πέρασε στους Έλληνες αγωνιστές μέχρι τον Ιούλιο του 1822 όταν το ανακατέλαβε ο [[Δράμαλης]], αμαχητί, έχοντάς το προηγουμένως εγκαταλείψει οι υπερασπιστές του. Τελικά περιήλθε οριστικά στους Έλληνες το 1827 στα τέλη της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάστασης]].