Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 26:
=== θάνατος ===
Ο Λάιμπνιτς πέθανε στο [[Αννόβερο|Ανόβερο]] το 1716: εκείνη την εποχή ήταν τόσο δυσμενή έτσι ώστε ούτε ο Γεώργιος Α' (που έτυχε να είναι κοντά στο Ανόβερο εκείνη την εποχή), ούτε οι συνάδελφοί οι αυλικοί, εκτός από την προσωπική γραμματέα του παρακολούθησαν την κηδεία. Ακόμα κι αν ο Λάιμπνιτς ήταν μέλος της ζωή της Βασιλικής Εταιρείας και της [[Ακαδημίας Επιστημών του Βερολίνου|Ακαδημίας Επιστημών του Βερολίνου]], ούτε την οργάνωση θεώρησαν σωστή να τιμήσει το θάνατό του. Ο τάφος του περνούσε απαρατήρητος για περισσότερα από 50 χρόνια. Ο Λάιμπνιτς εγκωμίασε από την [[Φοντενέλ]], πριν από την [[Ακαδημία των Επιστημών]] στο [[Παρίσι]], που τον είχε εισάγει ως ξένο μέλος το 1700. Το εγκώμιο αποτελείται κατ 'εντολή της [[Δούκισσας της Ορλεάνης]], μιας ανιψιά του Ελέκτρες Σοφίας .Ακαδημία των Επιστημών
== Γραπτά και εκδόσεις ==▼
Ο Λάιμπνιτς έγραφε κυρίως σε τρεις γλώσσες: λατινικά, γαλλικά και γερμανικά. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο ίδιος δημοσίευσε πολλά φυλλάδια και επιστημονικά άρθρα, αλλά μόνο δύο «φιλοσοφικά» βιβλία, η Συνδυαστική Τέχνης και το [[Théodicée]]. (Έχει εκδώσει πολυάριθμα φυλλάδια, συχνά ανώνυμα, εξ ονόματος της Βουλής των [[Μπρούνσβικ-Λύνεμπουργκ]] (Brunswick-Lüneburg), κυρίως το ''De jure suprematum'', μια σημαντική εξέταση της φύσης της [[Κυριαρχία|κυριαρχίας]].) Ένα σημαντικό βιβλίο εμφανίστηκε μετά τον θάνατό του, το [[Nouveaux essais sur l'entendement humain]], για το οποίο ο Λάιμπνιτς είχε παρακινηθεί από τη δημοσίευση, μετά το θάνατο του [[Τζων Λοκ]]. Μόνο το 1895, όταν ο Bodemann ολοκλήρωσε τον κατάλογο των χειρογράφων και της αλληλογραφίας του Λάιμπνιτς, έκανε την τεράστια έκταση της [[Nachlass]] του Λάιμπνιτς και έχει γίνει σαφές: περίπου 15.000 επιστολές σε περισσότερους από 1000 παραλήπτες καθώς και περισσότερα από 40.000 άλλα αντικείμενα. Επιπλέον, αρκετά από αυτά τα γράμματα έχουν μήκος δοκιμίου. Μεγάλο μέρος της τεράστιας αλληλογραφίας του, ιδιαίτερα οι επιστολές χρονολογούνται μετά το 1700, άλλες παραμένουν αδημοσίευτες και πολλά από αυτά που δημοσιεύτηκαν δεν ήταν μόνο κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το ποσό,η ποικιλία, και η διαταραχή των γραπτών του Λάιμπνιτς είναι ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα μιας κατάστασης που περιγράφεται στην επιστολή του ως εξής:<blockquote>Δεν μπορώ να σας πω πόσο εξαιρετικά έξαλλος και διαδεδομένος είμαι. Προσπαθώ να βρώ διάφορα πράγματα στα αρχεία. Κοιτάζω παλιά χαρτιά και κυνηγώ μέχρι και αδημοσίευτα έγγραφα. Από αυτά ελπίζω να ρίξω φως στην ιστορία της Brunswick. Έχω λάβει και απαντήσει σε ένα τεράστιο αριθμό γραμμάτων. Την ίδια στιγμή, έχω τόσα πολλά μαθηματικά αποτελέσματα, φιλοσοφικές σκέψεις, και άλλες λογοτεχνικές καινοτομίες που δεν πρέπει να επιτραπεί να εξαφανιστούν που συχνά δεν ξέρω από πού να αρχίσω. [https://en.wikipedia.org/wiki/Gottfried_Wilhelm_Leibniz#cite_note-110]</blockquote>▼
Τα σωζόμενα τμήματα από την κριτική [[:en:Gottfried_Wilhelm_Leibniz#cite_note-ce-111|έκδοση]] από τα γραπτά του Λάιμπνιτς οργανώνονται ως εξής:▼
* Σειρά 1. πολιτικούς, ιστορικούς, και Γενική Αλληλογραφία. 25 vols., 1666-1706.▼
* Σειρά 2. Φιλοσοφική αλληλογραφία. 3 vols., 1663-1700.▼
* Σειρά 3. Μαθηματική, Επιστημονική και Τεχνική Αλληλογραφία. 8 vols., 1672-1698.▼
* Σειρά 4. Τα πολιτικά κείμενα. 7 vols., 1667-1699.▼
* Σειρά 5. Ιστορικές και γλωσσικές Γραφές. Αδρανής.▼
* Σειρά 6. Φιλοσοφικά κείμενα. 7 vols., 1663-1690, και Nouveaux essais sur l'entendement humain.▼
* Σειρά 7. Μαθηματικές Γραφές. 6 vols., 1672-1676.▼
Η συστηματική καταλογογράφηση όλων των Nachlass του Λάιμπνιτς άρχισε το 1901. Παρεμποδίστηκε από δύο παγκόσμιους πολέμους και στις δεκαετίες της Γερμανίας χωρίστηκε σε δύο κράτη με «σιδηρούν παραπέτασμα» του [[Ψυχρός Πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]] μεταξύ των μελετητών, καθώς επίσης και της σκέδασης των τμημάτων της λογοτεχνικής κτίσης του. Το φιλόδοξο σχέδιο έπρεπε να ασχοληθεί με επτά γλώσσες που περιέχονται σε ορισμένες από 200.000 σελίδες γραπτών και τυπωμένου χαρτιού. Το 1985 αναδιοργανώθηκε και περιλαμβάνεται σε ένα κοινό πρόγραμμα της γερμανικής ομοσπονδίας και των πολιτειακών ακαδημιών. Από τότε τα κλαδιά βρίσκονται στο [[Πότσδαμ]], το [[Μύνστερ]], το [[Αννόβερο]] και το [[Βερολίνο]] και έχουν δημοσιευτεί από κοινού 57 τόμοι της κριτικής έκδοσης, με μέσο όρο 870 σελίδες, και προετοιμάζονται τα έργα του δείκτη και του [[συσχετισμού]].▼
== Ως πολυμαθής ==
Γραμμή 86 ⟶ 71 :
Σε αντίθεση με τον Καρτέσιο και τον Σπινόζα, ο Λάιμπνιτς είχε μια διεξοδική πανεπιστημιακή εκπαίδευση στη φιλοσοφία. Είχε επηρεαστεί από τον καθηγητή του στη [[Λειψία]], [[Γιάκομπ Τομάζιους]] (Jakob Thomasius), ο οποίος εποπτεύεται επίσης ΒΑ του διατριβή στη φιλοσοφία.<ref name="Arthur p. 13">Arthur 2014, p. 13.</ref> Ο Λάιμπνιτς επίσης ήθελε να διαβάσει ανυπόμονα τον [[Φρανσίσκο Σουάρεζ]] (Francisco Suárez), μια ισπανική [[Ιησουίτες|ιησουίτη]] που διατηρείται ακόμη και σε πανεπιστήμια της [[Λουθηρανικής]]. Ο Λάιμπνιτς ήταν άνθρωπος που ενδιαφερόταν για τις νέες μεθόδους και τα συμπεράσματα του Ντεσκάρτες, Χιούγκενς, του Νιούτον και του [[Μπούλ]], αλλά είδε το έργο τους μέσα από ένα φακό σε μεγάλο βαθμό φιμέ από σχολαστικές έννοιες. Ωστόσο, παραμένει το γεγονός ότι οι μέθοδοι και οι ανησυχίες του Λάιμπνιτς συχνά προβλέπουν τη [[λογική]] και την [[αναλυτική]] και την [[Γλωσσική σχετικότητα|γλωσσική]] φιλοσοφία του 20ου αιώνα.
== Έργα του Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς σε νεοελληνική απόδοση==▼
* Μεταφυσική πραγματεία (Discours de Métaphysique). Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Παύλος Καϊμάκης. «Εγνατία», Θεσσαλονίκη 1975 και «Βάνιας», Θεσσαλονίκη 1992. ISBN 9780002880473▼
* Η μοναδολογία. Δίγλωσση έκδοση. Μετάφρ. Στέφανος Λαζαρίδης. «Υπερίων», Θεσσαλονίκη 1997. ISBN 9789607733078. 2η έκδοση: Μετάφρ. Στέφανος Λαζαρίδης - Διονύσης Αναπολιτάνος, Επιμ. Δ. Αναπολιτάνος,εκδ. "Εκκρεμές", Αθήνα, 2006. ISBN 9789607651464▼
== Οι αρχές του ==
Γραμμή 110 ⟶ 91 :
* Η αλληλεπίδραση μεταξύ του [[Νους|νου]] και της ύλης που προκύπτουν από το σύστημα του [[Descartes]].
* Η έλλειψη της [[Εξατομίκευση|εξατομίκευσης]] στο σύστημα του [[Μπαρούχ Σπινόζα|Σπινόζα]], που αντιπροσωπεύει μεμονωμένα όντα ως απλά τυχαία.
▲== Γραπτά και εκδόσεις ==
▲Ο Λάιμπνιτς έγραφε κυρίως σε τρεις γλώσσες: λατινικά, γαλλικά και γερμανικά. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο ίδιος δημοσίευσε πολλά φυλλάδια και επιστημονικά άρθρα, αλλά μόνο δύο «φιλοσοφικά» βιβλία, η Συνδυαστική Τέχνης και το [[Théodicée]]. (Έχει εκδώσει πολυάριθμα φυλλάδια, συχνά ανώνυμα, εξ ονόματος της Βουλής των [[Μπρούνσβικ-Λύνεμπουργκ]] (Brunswick-Lüneburg), κυρίως το ''De jure suprematum'', μια σημαντική εξέταση της φύσης της [[Κυριαρχία|κυριαρχίας]].) Ένα σημαντικό βιβλίο εμφανίστηκε μετά τον θάνατό του, το [[Nouveaux essais sur l'entendement humain]], για το οποίο ο Λάιμπνιτς είχε παρακινηθεί από τη δημοσίευση, μετά το θάνατο του [[Τζων Λοκ]]. Μόνο το 1895, όταν ο Bodemann ολοκλήρωσε τον κατάλογο των χειρογράφων και της αλληλογραφίας του Λάιμπνιτς, έκανε την τεράστια έκταση της [[Nachlass]] του Λάιμπνιτς και έχει γίνει σαφές: περίπου 15.000 επιστολές σε περισσότερους από 1000 παραλήπτες καθώς και περισσότερα από 40.000 άλλα αντικείμενα. Επιπλέον, αρκετά από αυτά τα γράμματα έχουν μήκος δοκιμίου. Μεγάλο μέρος της τεράστιας αλληλογραφίας του, ιδιαίτερα οι επιστολές χρονολογούνται μετά το 1700, άλλες παραμένουν αδημοσίευτες και πολλά από αυτά που δημοσιεύτηκαν δεν ήταν μόνο κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το ποσό,η ποικιλία, και η διαταραχή των γραπτών του Λάιμπνιτς είναι ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα μιας κατάστασης που περιγράφεται στην επιστολή του ως εξής:<blockquote>Δεν μπορώ να σας πω πόσο εξαιρετικά έξαλλος και διαδεδομένος είμαι. Προσπαθώ να βρώ διάφορα πράγματα στα αρχεία. Κοιτάζω παλιά χαρτιά και κυνηγώ μέχρι και αδημοσίευτα έγγραφα. Από αυτά ελπίζω να ρίξω φως στην ιστορία της Brunswick. Έχω λάβει και απαντήσει σε ένα τεράστιο αριθμό γραμμάτων. Την ίδια στιγμή, έχω τόσα πολλά μαθηματικά αποτελέσματα, φιλοσοφικές σκέψεις, και άλλες λογοτεχνικές καινοτομίες που δεν πρέπει να επιτραπεί να εξαφανιστούν που συχνά δεν ξέρω από πού να αρχίσω. [https://en.wikipedia.org/wiki/Gottfried_Wilhelm_Leibniz#cite_note-110]</blockquote>
▲Τα σωζόμενα τμήματα από την κριτική [[:en:Gottfried_Wilhelm_Leibniz#cite_note-ce-111|έκδοση]] από τα γραπτά του Λάιμπνιτς οργανώνονται ως εξής:
▲* Σειρά 1. πολιτικούς, ιστορικούς, και Γενική Αλληλογραφία. 25 vols., 1666-1706.
▲* Σειρά 2. Φιλοσοφική αλληλογραφία. 3 vols., 1663-1700.
▲* Σειρά 3. Μαθηματική, Επιστημονική και Τεχνική Αλληλογραφία. 8 vols., 1672-1698.
▲* Σειρά 4. Τα πολιτικά κείμενα. 7 vols., 1667-1699.
▲* Σειρά 5. Ιστορικές και γλωσσικές Γραφές. Αδρανής.
▲* Σειρά 6. Φιλοσοφικά κείμενα. 7 vols., 1663-1690, και Nouveaux essais sur l'entendement humain.
▲* Σειρά 7. Μαθηματικές Γραφές. 6 vols., 1672-1676.
▲Η συστηματική καταλογογράφηση όλων των Nachlass του Λάιμπνιτς άρχισε το 1901. Παρεμποδίστηκε από δύο παγκόσμιους πολέμους και στις δεκαετίες της Γερμανίας χωρίστηκε σε δύο κράτη με «σιδηρούν παραπέτασμα» του [[Ψυχρός Πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]] μεταξύ των μελετητών, καθώς επίσης και της σκέδασης των τμημάτων της λογοτεχνικής κτίσης του. Το φιλόδοξο σχέδιο έπρεπε να ασχοληθεί με επτά γλώσσες που περιέχονται σε ορισμένες από 200.000 σελίδες γραπτών και τυπωμένου χαρτιού. Το 1985 αναδιοργανώθηκε και περιλαμβάνεται σε ένα κοινό πρόγραμμα της γερμανικής ομοσπονδίας και των πολιτειακών ακαδημιών. Από τότε τα κλαδιά βρίσκονται στο [[Πότσδαμ]], το [[Μύνστερ]], το [[Αννόβερο]] και το [[Βερολίνο]] και έχουν δημοσιευτεί από κοινού 57 τόμοι της κριτικής έκδοσης, με μέσο όρο 870 σελίδες, και προετοιμάζονται τα έργα του δείκτη και του [[συσχετισμού]].
▲* Μεταφυσική πραγματεία (Discours de Métaphysique). Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Παύλος Καϊμάκης. «Εγνατία», Θεσσαλονίκη 1975 και «Βάνιας», Θεσσαλονίκη 1992. ISBN 9780002880473
▲* Η μοναδολογία. Δίγλωσση έκδοση. Μετάφρ. Στέφανος Λαζαρίδης. «Υπερίων», Θεσσαλονίκη 1997. ISBN 9789607733078. 2η έκδοση: Μετάφρ. Στέφανος Λαζαρίδης - Διονύσης Αναπολιτάνος, Επιμ. Δ. Αναπολιτάνος,εκδ. "Εκκρεμές", Αθήνα, 2006. ISBN 9789607651464
== Δείτε επίσης ==
| |||