Πίκου ντα Νεμπλίνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 27:
Υπάρχει περιορισμένη τεκμηρίωση που να είναι διαθέσιμη σήμερα σχετικά με την ανακάλυψη του Πίκου ντα Νεμπλίνα, παρά το ότι το όρος ανακαλύφθηκε μάλλον πρόσφατα, κατά τα μέσα του 20ού αιώνα, πλην βεβαίως των άγνωστων γνώσεων των ιθαγενών της περιοχής. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό με βάση το εξαιρετικά απόμακρο, το απροσπέλαστο και το ακατοίκητο (ακόμα και σήμερα) αυτού του τμήματος της [[Τροπικό δάσος του Αμαζονίου|Αμαζονίας]]. Δύσκολα θα μπορούσε να αναμένεται ότι ένα τόσο ψηλό βουνό (για τα δεδομένα της Βραζιλίας) θα στεκόταν δίπλα στην απέραντη χαμηλή [[Λεκάνη του Αμαζονίου]], αν και ήταν γνωστό ότι υπήρχαν βουνά σε εκείνη την περιοχή. Επιπλέον, όπως δείχνει και η ονομασία του, το Πίκου ντα Νεμπλίνα είναι κρυμμένο μέσα σε σύννεφα τον περισσότερο καιρό.
 
Το σύνολο των παραπάνω παραγόντων οδήγησε στην ανακάλυψηανακάλυψή του μόλις κατά τη δεκαετία του 1950. Το έτος και οι συνθήκες δεν είναι τεκμηριωμένες, αλλά σύμφωνα με μία διήγηση που ακούγεται συχνά στη Βραζιλία, έγινε για πρώτη φορά ορατό και αναφέρθηκε από έναν κυβερνήτη αεροσκάφους τακτικών αερογραμμών που πέταξε από επάνω κατά τη διάρκεια μιας από τις σπάνιες στιγμές που δεν καλυπτόταν από σύννεφα. Ωστόσο, ο ορεινός όγκος ήταν γνωστός από πολύ παλαιότερα από την πλευρά της Βενεζουέλας, με το όνομα '''Θέρο Χιμέ''' (''Cerro Jimé''). Το 1954 την περιοχή επισκέφθηκε από τον βορρά μία αποστολή υπό τον Αμερικανό βοτανολόγο [[Μπάσετ Μαγκουάιρ]], που έφθασε στο υψίπεδομικρό [[οροπέδιο]] βόρεια της κορυφής και την παρατήρησε, εκτιμώντας το ύψος της στα «8.000 ως 9.000 πόδια». Καθώς θεώρησαν ότι αποτελούσε ξεχωριστό σχηματισμό από την οροσειρά Σέρα Ιμέρι, οι Μαγκουάιρ και Ρέυνολντς ονόμασαν το βουνό ''Θέρο δε λα Νεμπλίνα''.
 
Λίγο μετά την αποστολή αυτή, η υψηλότερη κορυφή, που παρέμενε απάτητη, βαφτίστηκε από τους Αμερικανούς «Πίκο Φελπς», προς τιμή του διακεκριμένου ορνιθολόγου [[Γουίλιαμ Χ. Φελπς (υιός)|Γουίλιαμ Χ. Φελπς (υιού)]]. Εκείνη την εποχή, η κορυφή πιστευόταν ότι βρισκόταν καθαρά επί του εδάφους της Βενεζουέλας. Κατά τη βραζιλιάνικη αποστολή του 1962, προσδιορίσθηκε ότι η υψηλότερη κορυφή βρίσκεται από την άλλη πλευρά των συνόρων. Η βραζιλιάνικη αποστολή μετονόμασε το βουνό και την υψηλότερη κορυφή του σε Πίκου ντα Νεμπλίνα, προκαλώντας κάποια σύγχυση με την ονομασία Θέρο δε λα Νεμπλίνα, που χρησιμοποιείται στη Βενεζουέλα για τον ευρύτερο ορεινό όγκο. Η δευτερεύουσα κορυφή πάνω στην συνοριακή γραμμή ονομάσθηκε Πίκου Τρίτα-γιου ντι Μάρσου στη Βραζιλία, ενώ στη Βενεζουέλα είναι σήμερα γνωστή ως Πίκο Φελπς (''Pico Phelps'').