Κόνραντ Αντενάουερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες πολιτικού
|όνομα
|εικόνα = Bundesarchiv B 145 Bild-F078072-0004,
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα =
|αξίωμα = '''[[Καγκελάριος της Γερμανίας]]'''
|έναρξη = [[15 Σεπτεμβρίου]] [[1949]]
|λήξη = [[16 Οκτωβρίου]] [[1963]]
|μαζίμε =
|πρόεδρος = [[Τέοντορ Χόις]]
|μονάρχης =
|πρωθυπουργός =
Γραμμή 15 ⟶ 14 :
|ηγέτης =
|αντιπρόεδρος =
|προκάτοχος = [[Γιόχαν Λούντβιχ Γκραφ Σβερίν φον
|διάδοχος = [[Λούντβιχ Έρχαρντ]]
|αξίωμα2 = '''Υπουργός Εξωτερικών'''
|έναρξη2 = [[15 Μαρτίου]] [[1951]]
|λήξη2 = [[6 Ιουνίου]] [[1955]]
|πρόεδρος2 =
|μονάρχης2 =
Γραμμή 26 ⟶ 25 :
|ηγέτης2 =
|αντιπρόεδρος2 =
|προκάτοχος2 = [[Γιόχαν Λούντβιχ Γκραφ Σβερίν φον Κρόζιγκ]]
|διάδοχος2 =
|αξίωμα3 = '''[[Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (Γερμανία)|Αρχηγός της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης]]'''
|αξίωμα3 = ▼
|έναρξη3 = [[21 Οκτωβρίου]] [[1950]]
|λήξη3 = [[23 Μαρτίου]] [[1966]]
|πρόεδρος3 =
|μονάρχης3 =
Γραμμή 37 ⟶ 36 :
|ηγέτης3 =
|αντιπρόεδρος3 =
|προκάτοχος3 = -
|διάδοχος3 = [[Λούντβιχ Έρχαρντ]]
|αξίωμα4 = '''Δήμαρχος της Κολωνίας'''
|έναρξη4 = [[4 Μαΐου]] [[1945]]
|λήξη4 = [[6 Οκτωβρίου]] [[1945]]
|πρόεδρος4 =
|μονάρχης4 =
|πρωθυπουργός4 =
|κυβερνήτης4 =
|αντιπρόεδρος4 =
|προκάτοχος4 =
|διάδοχος4 =
|έναρξη5 = [[13 Οκτωβρίου]] [[1917]]
|λήξη5 = [[13 Μαρτίου]] [[1933]]
|παρατσούκλι =
|ημερομηνία_γέννησης = [[5 Ιανουαρίου]] [[1876]]
|τόπος_γέννησης = [[Κολωνία]], [[Γερμανία]]
|ημερομηνία_θανάτου = [[19 Απριλίου]] [[1967]] (ετών 91)
|τόπος_θανάτου = Μπαντ Χόννεφ, [[Δυτική Γερμανία]]
|εθνικότητα =
|πολιτικό_κόμμα = [[Κόμμα του Κέντρου (Γερμανία)|Κόμμα του Κέντρου]] (1906-1933)<br>[[Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (Γερμανία)|Χριστιανοδημοκρατική Ένωση]] (1945-1967)
|σύζυγος = Έμμα Βάγιερ<br>Αυγούστα Τσίνσερ
|παιδιά = 8
|τόπος διαμονής =
|επάγγελμα =
|θρησκεία = [[
|υπογραφή = [[File:Konrad Adenauer signature transparent.png|130px]]
|ιστοσελίδα =
}}
Ο '''Κόνραντ Αντενάουερ
▲Ο '''Κόνραντ Αντενάουερ''' ή πιο σωστά '''Άντεναουερ''' (''Konrad Adenauer'', [[5 Ιανουαρίου]] [[1876]] - [[19 Απριλίου]] [[1967]]) ήταν [[καγκελάριος]] της Δυτικής [[Γερμανία|Γερμανίας]] και δήμαρχος της Κολωνίας.
==Τα πρώτα χρόνια==
Γεννήθηκε
==Τα πρώτα του πολιτικά βήματα στην Κολωνία==
Το [[1906]] έγινε μέλος του [[Κόμμα του Κέντρου (Γερμανία)|Κόμματος του Κέντρου]] και την ίδια χρονιά εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στην Κολωνία.
==Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία==
Η άνοδος του [[Χίτλερ]] στην εξουσία είχε ως αποτέλεσμα την καθαίρεσή του από την θέση του δημάρχου στις [[12 Μαρτίου]] του [[1933]], από τον [[Χέρμαν Γκαίριγκ]]. Αιτία ήταν οι απόψεις που είχε εκφράσει κατά καιρούς εναντίον του Χίτλερ. Καθοριστικό, βέβαια, γεγονός σε αυτήν την απόφαση έπαιξε και η κίνηση του Αντενάουερ να απουσιάσει από την επίσημη υποδοχή του Χίτλερ στην Κολωνία, αλλά και η εντολή του στις αστυνομικές δυνάμεις να αφαιρεθούν όλα τα εμβλήματα με τον αγκυλωτό σταυρό που είχαν αναρτηθεί στην πόλη προς τιμήν του νέου καγκελάριου. Τον επόμενο χρόνο φυλακίστηκε με την κατηγορία της υπεξαίρεσης μετά τη [[Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών]] και την εκκαθάριση του [[Ερνστ Ρεμ]]. Στις [[21 Ιουλίου]] του [[1944]] συνελήφθη από την [[Γκεστάπο]] με την κατηγορία της συμμετοχής του στο κίνημα των στρατηγών. Αν και κατάφερε να δραπετεύσει προσωρινά, συνελήφθη εκ νέου.
==Μετά τον πόλεμο==
Με την λήξη του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ παγκοσμίου πολέμου]] διορίστηκε από τους [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Αμερικανούς]] δήμαρχος της Κολωνίας, αλλά οι [[Μεγάλη Βρετανία|Βρετανοί]], που στο μεταξύ είχαν αναλάβει την διοίκηση της πόλης, τον καθαίρεσαν μερικούς μήνες αργότερα. Υπήρξε από τους ιδρυτές της [[Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (Γερμανία)|Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης]], της
==Θητεία ως καγκελάριος==
Στις εκλογές του [[1949]] τέθηκε επικεφαλής του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατικών και κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του, Κουρτ Σουμάχερ, αρχηγό των Σοσιαλδημοκρατών συγκεντρώνοντας 31%, δηλαδή 139 έδρες, έναντι 29,2%, δηλαδή 131 εδρών του δεύτερου. Στις [[15 Σεπτεμβρίου]] σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού, χωρίς όμως την συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών, στην οποία και
Το [[1955]], η Δυτική Γερμανία έγινε μέλος του [[ΝΑΤΟ]], τον Μάιο του ίδιου χρόνου, δέκα χρόνια μετά την ταπεινωτική ήττα της [[Ναζιστική Γερμανία|ναζιστικής Γερμανιάς]], η Ομοσπονδιακή Γερμανία ανέκτησε πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα και το φθινόπωρο, μετά την επίσκεψη Αντενάουερ στη [[Μόσχα]], αποκατέστησε τις διπλωματικές σχέσεις με την Ε.Σ.Σ.Δ. του [[Νικίτα Χρουστσόφ]].
Το [[1957]], ο Αντενάουερ επανεξελέγη με ποσοστό 50,2% συγκεντρώνοντας 270 έδρες και το [[1961]] κέρδισε για τελευταία φορά τις εκλογές, συγκεντρώνοντας το 242 έδρες. Οι εσωκομματικές, όμως, διαμάχες με κύριο υποκινητή τον [[Λούντβιχ Έρχαρντ]], τον οποίο χαρακτήριζε αχάριστο, εμπόδισαν τον Αντενάουερ να ολοκληρώσει την θητεία του. Παραιτήθηκε από την θέση του καγκελαρίου στις [[15 Οκτωβρίου]] του [[1963]] και αποσύρθηκε από την πολιτική σε ηλικία 87 ετών.
Επί θητείας του η Δυτική Γερμανία διατήρησε τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της στα εδάφη της, με την σύμφωνη γνώμη των συμμάχων. Στην εξωτερική πολιτική ο Αντενάουερ προέβαλε την Δυτική Γερμανία ως το μόνο ελεύθερο γερμανικό κράτος αφού η Ανατολική σύμφωνα με αυτόν βρισκόταν υπό κατοχή. Κορυφαία προσωπικότητα της μεταπολεμικής Δυτικής Γερμανίας, ο Κόνραντ Αντενάουερ ήταν ο ηγέτης που καθοδήγησε την ανασυγκρότηση της χώρας του από τα συντρίμμια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κατανόησε γρήγορα τη σημασία που είχε για τις Ηνωμένες Πολιτείες η ύπαρξη μιας ισχυρής Δυτικής Γερμανίας ως αναχώματος της σοβιετικής επιρροής κι έτσι κατέστησε την πειθήνια συμμόρφωση της Βόννης στους σχεδιασμούς της [[Ουάσινγκτον]] ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής του. Μιας πολιτικής απόλυτα επιτυχημένης, αφού έτσι κατόρθωσε να ξεπεράσει τους περιορισμούς στον στρατιωτικό επανεξοπλισμό της ηττημένης [[Αδόλφος Χίτλερ|χιτλερικής]] Γερμανίας. Γνήσιο τέκνο του [[Ψυχρός πόλεμος|ψυχρού πολέμου]], ο Αντενάουερ αντιστάθηκε στις Η.Π.Α. σε ένα και μόνο θέμα: την προσέγγιση με το ανατολικό γερμανικό κράτος, την υπό σοβιετική επιρροή [[Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας]]. Πίστευε ότι κάποτε η Δυτική Γερμανία θα κατόρθωνε να απορροφήσει πάλι την Ανατολική κι έτσι απειλούσε με διακοπή διπλωματικών σχέσεων οποιαδήποτε χώρα εκδήλωνε πρόθεση αποκατάστασης διπλωματικών σχέσεων με την Ανατολική Γερμανία -πλην της Ε.Σ.Σ.Δ. Κατανόησε επίσης ότι η αποκατάσταση σχέσεων με τη Γαλλία ήταν απαραίτητη για την ανεμπόδιστη ανάπτυξη της Δυτικής Γερμανίας, δεδομένου ότι το Παρίσι ήταν αυτό που είχε τους μεγαλύτερους φόβους από ενδεχόμενη αναβίωση του γερμανικού μιλιταρισμού. Μεθοδικά κατόρθωσε να διασκεδάσει τις γαλλικές ανησυχίες και να αποκαταστήσει με τον [[Σαρλ ντε Γκωλ]] σχέσεις τόσο στενές, ώστε ο γαλλογερμανικός άξονας να αποτελέσει τη βάση οικοδόμησης της Ε.Ο.Κ. Η σχέση αυτή μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας βασίστηκε στη συμφωνία πολιτικού προβαδίσματος και οικονομικής ενίσχυσης της Γαλλίας, με αντάλλαγμα την άρση των γαλλικών αντιρρήσεων για επανεξοπλισμό της Γερμανίας και σταδιακή άρση του καθεστώτος κατοχής της από τους συμμάχους. Η φιλία του Κόνραντ Αντενάουερ με τον Σαρλ ντε Γκωλ, η οποία θεμελίωσε το γαλλογερμανικό άξονα και την ενωμένη [[Ευρώπη]], επισφραγίστηκε με την υπογραφή της γαλλογερμανικής συνθήκης στο Παρίσι στις [[22 Ιανουαρίου]] του [[1963]].
==Η προσωπική ζωή και το τέλος==
Γραμμή 80 ⟶ 94 :
Ήταν νυμφευμένος με την Έμμα Βάγιερ, κόρη πλούσιας οικογένειας και ανιψιά του πρώην δημάρχου της Κολωνίας Μαξ Βάλραφ, με την οποία είχε αποκτήσει τρία παιδιά και η οποία απεβίωσε κατά τη διάρκεια του [[Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ παγκοσμίου πολέμου]]. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο το [[1919]] την Αυγούστα Τσίνσερ, με την οποία απέκτησε άλλα τέσσερα παιδιά.<br />
Ο Κόνραντ Αντενάουερ άφησε ειρηνικά την τελευταία του πνοή στο σπίτι του, σε βαθύτατο γήρας καθώς ήταν 91 ετών, στις [[19 Απριλίου]] του [[1967]]. Στις [[22 Απριλίου]], η σορός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στον [[Καθεδρικός Ναός της Κολωνίας|καθεδρικό ναό της Κολωνίας]], με τιμητική φρουρά έξι ανδρών της [[Bundeswehr]]. Στη νεκρώσιμη ακολουθία της [[25 Απριλίου|25ης Απριλίου]] συμμετείχαν ανώτατοι εκπρόσωποι 54 χωρών και 14 διεθνών οργανισμών -μεταξύ τους ο πρόεδρος των Η.Π.Α. [[Λίντον Τζόνσον]], ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ, ο Βρετανός πρωθυπουργός [[Χάρολντ Ουίλσον]] κ.α.<ref>''Οριστικό τέλος της εποχής Αντενάουερ'', Ιστορικό Λεύκωμα 1967, σελ. 122-125, Καθημερινή (1997)</ref>.
Το [[2003]] ψηφίστηκε ως ο σπουδαιότερος Γερμανός όλων των εποχών.
==Παραπομπές==
{{reflist}}
{{ΓερμανοίΚαγκελάριοι}}
|