Συνθήκη του Τιλσίτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Φθάνοντας και ο Αλέξανδρος, οι δύο ηγεμόνες αφού αλληλοπαρουσίασαν τους επιτελείς τους, αναγνωρίζοντας με αβρότητες την ικανότητα των αντιπάλων τους στα πεδία των μαχών, στη συνέχεια αποσύρθηκαν στη μεγάλη αίθουσα όπου και παρέμειναν επί μία ώρα σε κρυφές διαβουλεύσεις, που όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια ο Ναπολέων δεν επιζητούσε μια απλή συνθήκη ειρήνης αλλά κάτι πολύ περισσότερο, μια κραταιά συνθήκη συμμαχίας ιδιαίτερα επωφελής και για τις δύο πλευρές. Στη ναπολεόντεια αυτή επιδίωξη ο Αλέξανδρος συναίνεσε, σαφώς έναντι ανταλλαγμάτων και αμοιβαίων υποχωρήσεων, ανατρέποντας έτσι τον πολιτικό χάρτη της κεντρικής Ευρώπης και Βαλκανικής της εποχής. Ακολούθως αφού ορίστηκαν εκατέρωθεν οι πληρεξούσιοι εκπρόσωποι για τη σύνταξη της συνθήκης, οι εργασίες των οποίων ξεκίνησαν την αυτή ημέρα, οι δύο αυτοκράτορες αποχώρησαν όντες πλέον σύμμαχοι. Ο δε Βασιλεύς της Πρωσίας αν και βρισκόταν στη περιοχή τελικά δεν παρέστη στην παραπάνω ιστορική συνάντηση, πλην όμως προσκλήθηκε από τον Ναπολέοντα όπως και ο Αλέξανδρος να διαμείνει στο Τιλσίτ όπου και μετέβησαν έφιπποι το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Η δε υποδοχή που τους επιφύλαξε ο Ναπολέων με στρατιωτικές παρατάξεις υπήρξε μεγαλειώδης, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να παρασημοφορεί για ανδραγαθία Ρώσους στρατιώτες.<br>

Οι προσπάθειες των δύο αυτοκρατόρων για την εμπέδωση φιλικών αισθημάτων μεταξύ των πρώην εμπολέμων στρατευμάτων τους δεν είχαν ευρύτατη απήχηση, όπως αποκαλύφθηκε από διάφορα απομνημονεύματα στρατιωτικών εκείνης της περιόδου. Οι εκατόμβες των νεκρών και καταστροφών των προηγουμένων μαχών δεν παρείχαν περιθώρια, εκατέρωθεν, άρσης των διαφόρων επιφυλάξεων και κάποιων ανησυχιών, τις οποίες η ιστορία στη συνέχεια θα τις δικαιώσει. Τελικά η ποθούμενη συνθήκη ολοκληρώθηκε και υπογράφηκε σε διάστημα 12 ημερών, πριν εκπνεύσει ο χρόνος της ανακωχής.

 

== Γαλλο-Ρωσική συνθήκη του Τιλσίτ ==

'''Άρθρο II''': Παύουν όλες οι κατά ξηρά και θάλασσα εχθροπραξίες μεταξύ των συμβαλλομένων μερών.<br />

'''Άρθρο III''': Παύουν όλες οι ενάντιες ναυτικές επιχειρήσεις και κάθε παρεμπόδιση πολεμικού πλοίου που ανήκει στα υψηλά συμβαλλόμενα μέρη.<br />

'''Άρθρο V''': Οι επαρχίες, οι οποίες, από την 1 Ιανουαρίου του 1772, σχημάτισαν μέρος του βασιλείου της Πολωνίας, και από τότε, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, περιήλθαν στην Πρωσία (με την εξαίρεση των χωρών που αναφέρονται ή μνημονεύονται στο προηγούμενο άρθρο, καθώς και εκείνες που περιγράφονται παρακάτω στο 9ο άρθρο ), περιέρχονται υπό τον βασιλέα της Σαξονίας, ως κυρίαρχη χώρα υπό τον τίτλο [[Δουκάτο της Βαρσοβίας]].<br />

'''Άρθρο VI''': Το [[Γκντανσκ]], με έδαφος δύο λευγών πέριξ αυτού, αποκαθίσταται ανεξάρτητο, υπό την προστασία των Βασιλέων της Πρωσίας και της Σαξονίας.<br />

 

== Γαλλο-Πρωσική συνθήκη του Τιλσίτ ==

Η Γαλλοπρωσική συνθήκη του Τιλσίτ συνομολογήθηκε μεταξύ πληρεξούσιων αντιπροσώπων του Αυτοκράτορα της Γαλλίας [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντος Α΄]] και του Βασιλέως της Πρωσίας [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκου Γουλιέλμου Γ΄]], δύο μέρες αργότερα της προηγουμένης συνθήκης, στις '''[[9 Ιουλίου]]''' του [[1807]]. Η συνθήκη αυτή συντάχθηκε ομοίως στη γαλλική και είναι πανομοιότυπη με την γαλλορωσική, όπου αντί του τσάρου πασών των Ρωσιών, αναφέρεται ο Βασιλεύς της Πρωσίας και με εμβόλιμο ένα ακόμα άρθρο περιλαμβάνοντας έτσι συνολικά 30 άρθρα.<br>

== Συνέπειες εκ των συνθηκών ==

Οι συνθήκες του Τιλσίτ παρουσιάζουν ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον στην ιστορία της Ευρώπης όσο και στην εξέλιξη των διεθνών σχέσεων γενικότερα. Μπορεί και οι δύο συνθήκες να τερμάτισαν την πρωσική εκστρατεία του Ναπολέοντα, ή άλλως τον πόλεμο του Δ΄ Συνασπισμού πλην όμως αποτέλεσαν ταυτόχρονα συνθήκες μεγάλης συμμαχίας πρώην εμπολέμων που σχεδόν κατέβαλε την εποχή εκείνη την υπόλοιπη Ευρώπη. Στις μυστικές διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο αυτοκρατόρων, Ρωσίας και Γαλλίας, συζητήθηκε εκτενέστερα το [[Ανατολικό Ζήτημα]]. Επ΄ αυτού οι δύο αυτοκράτορες, Ναπολέων Α΄ και Αλέξανδρος Α΄, δεσμεύτηκαν να βοηθήσει ο ένας τον άλλον στις επιδιώξεις τους. Η μεν Γαλλία τη Ρωσία κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , στη διανομή της χερσονήσου του Αίμου, η δε Ρωσία τη Γαλλία στον ηπειρωτικό αποκλεισμό κατά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, υποκινώντας μέχρι ακόμα και αγγλο-ρωσικό πόλεμο ή επεκτείνοντας τούτο μεταξύ Φιλανδίας και Σουηδίας προς γενίκευση του οικονομικού αποκλεισμού.<br>

 

== Παρατηρήσεις ελληνικού ενδιαφέροντος ==

* Χαρ. Νικολάου "Διεθνείς Συνθήκες" Εκδ. Φλώρος, Αθήνα 1996, σελ.51-53.

 

[[Κατηγορία:Συνθήκες της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας|Τιλσίτ]]

[[Κατηγορία:Συνθήκες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας|Τιλσίτ]]