Κηφισιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού |
|||
Γραμμή 1:
'''Στα 1870 οι Κηφισιώτες γηγενείς, θέλοντας να ενισχύσουν την οικονομία του τόπου τους και να βελτιώσουν τη διαβίωσή τους συνέστησαν έναν συνεταιρισμό με την επωνυμία «Κοινότης Κηφισιάς». Βέβαια δεν επρόκειτο για μία κοινότητα με την έννοια που της δίνουμε σήμερα. Ήταν, όμως, ένα πρώτο βήμα προς μία καλλίτερη οικονομική κυρίως οργάνωση της περιοχής. Επικεφαλίδα του Καταστατικού της Κοινότητας ήταν: «Κοινότης Κηφισιάς – Πρώτη Εταιρεία του Εξοχικού της Αττικής Λαού». Ανάμεσα στα ονόματα εκείνων που υπογράφουν το καταστατικό διαβάζει κανείς: Λεγάντης, Μόσχου, Γ. Κυριαζής (αρχιπεσβύτερος), Τσαλαβούτας, Σαββατιανός, Γεωργαντάς, Διονυσιότης, Καραγιαννάκης, Κούρτης, Θεοχαρόπουλος, Σαββατιανός, Σπανουδάκης, Νικολάου κ.ά. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία κτηματίες. ’λλοι εύποροι και άλλοι στερημένοι. Σε αυτούς τους τελευταίους απευθυνόταν κυρίως μία φράση του Καταστατικού: ''Μην ελπίζετε πραγματικήν''''' ''ελευθερία '''άνευ οικονομικής''''' '''''αποκαταστάσεως''.'''{{ανακατεύθυνση|Κηφισιά}}
{{πηγές|10|04|2016}}
{{Πόλη (Ελλάδα)
Γραμμή 49:
Το [[1870]] δημιουργείται το πρώτο καταστατικό της κοινότητος των Κηφισιωτών, με σκοπό την οικονομική τους ανεξαρτητοποίηση. Το καταστατικό αποτελούνταν από 20 άρθρα και υπογράφηκε στις 27 Ιουλίου 1870.
[[File:Arxontika-2.jpg|thumb|left|250px|Τα αρχοντικά της Κηφισιάς εντυπωσιάζουν με την εκλεκιστική τους αρχιτεκτονική.]]
Στην οικονομική αξιοποίηση συμβάλλει το ατμοκίνητο τρένο [[Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς|Θηρίο]], το οποίο διέρχεται από το άλσος της Κηφισιάς, όπου διοργανώνονται στα χρόνια που ακολουθούν οι διάσημες ανθοκομικές εκθέσεις από τους κατοίκους. Στα προσεχή έτη η περιοχή καθίσταται δημοφιλές παραθεριστικό κέντρο Αθηναίων, [[χίος|Χιωτών]], [[αίγυπτος|Αιγυπτίων]], [[κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπολιτών]], αλλά και [[τουρκία|Τούρκων]] μεγαλοτσιφλικάδων κατά την [[τουρκοκρατία]], μέχρι το [[1925]] που αναγνωρίζεται και επισήμως ως αυτόνομη κοινότητα της Αττικής. Αργότερα αναγνωρίζεται ως προάστιο της [[Ανατολική Αττική|Ανατολικής Αττικής]], ενώ το [[1942]] ξεπερνά τους 10.000 κατοίκους και προάγεται σε δήμο. Η θέση της περιοχής μέσα στη φύση, στο πέρασμα μεταξύ Αττικοβοιωτίας την ώθησε γρήγορα σε δημοφιλές παραθεριστικό και οικιστικό κέντρο, με πληθώρα μεγαλοπρεπών ξενοδοχείων να ξεπηδούν σε δροσερές περιοχές του πεντελικού τοπίου.
| |||